Karlino położone jest w północno-wschodniej części województwa zachodniopomorskiego, w powiecie białogardzkim. Do siedziby powiatu w Białogardzie odległość wynosi ok. 16 km. Karlino znajduje się przy drodze krajowej nr 6 Szczecin – Gdańsk. Karlino jest siedzibą władz gminnych. Karlino jest pięknie położone. Przez miasto przepływają rzeki Parsęta oraz Radew. Powierzchnia miasta wynosi 9,4 km2.

Miasto ma bogatą historię. Pierwsze wzmianki o mieście pochodzą z 1240 r. Według najstarszych informacji Karlino należało wówczas do  tzw. księstwa kamieńskiego. Najstarsze wieści i wydarzenia związane są z karlińskim zamkiem. Dziś już nie ma tej okazałej budowli, pozostały po niej jedynie piwnice. Zamek zaczęto budować w 1372 r. i po jego wybudowaniu stał się on siedzibą biskupią. Zamek był budowlą obronną, mającą chronić duchownych przed napaściami. W 1385 r. Karlino otrzymuje prawa miejskie oraz herb. Wówczas powstają w mieście ulice. W 1409 r. miasto zostało zdobyte przez wojska pomorskie, które doszczętnie spaliły miasto. Przetrwał jedynie zamek otoczony wodą. Jednak już w 1481 r. Karlino łącznie z zamkiem zostało zniszczone. Rozpoczęto odbudowę miasta i zamku. W wyniku prac kolejni biskupi stworzyli z zamku renesansową rezydencję. Wówczas też powstał tartak a browar otrzymał szczególne przywileje. Niestety podczas wojny trzydziestoletniej miasto bardzo ucierpiało, zostało splądrowane przez oddziały cesarskie dowodzone przez Joachima Krockowa. W 1510 r. wybudowano kościół w Karlinie, który staje się świątynią protestancką po przejęciu Pomorza przez protestantów. Od roku 1668 Karlino i okolice znajdowały się w rękach pruskich. Wtedy rozwój miasta uległ spowolnieniu. Nie sprzyjały miastu wtedy również inne okoliczności. Karlino poniosło ogromne straty w wyniku dwóch pożarów. Pierwszy z nich wybuchł w Wielką Sobotę 1685 roku i strawił całe miasto, z wyjątkiem zamku. Miasto zostaje odbudowane. Powstają nowe budowle, w tym dwór Fryderyka Wilhelma, który często podróżując przez miasto, wybrał je na miejsce swego odpoczynku. Po czasach względnej stabilizacji, miasto przejmują wojska rosyjskie, które je plądrują i niszczą. Zamek został ograbiony i podpalony z rozkazu Piotra Aleksandrowicza Rumiancewa. Niestety nigdy go już nie odbudowano. W miejscu zniszczonego zamku wybudowano browar.

W odbudowywanym centrum miasta zaczęły powstawać pierwsze murowane, piętrowe kamienice. W 1807 r. miasto stało się głównym ośrodkiem intendenckim dla francuskich wojsk oblegających Kołobrzeg. Wówczas w wyniku epidemii czerwonki wymarła 1/3 mieszkańców miasta. Czynniki te wpłynęły na to, że miasto było biedne i nie rozwijało się tak jak powinno. Dopiero w latach 30-tych XIX w. zaczyna się ożywienie gospodarcze miasta i okolic. W latach 1828-1835 rozbudowano główny trakt handlowy między Szczecinem, Gdańskiem i Królewcem. Wówczas powstaje droga miedzy Karlinem, Białogardem, Połczynem, Barwicami. I tak Karlino przeżywa wzrost ruchu i handlu lokalnego. W tym czasie do miejscowości wjeżdża pierwszy pociąg, powstaje szosa łącząca Karlino z Kołobrzegiem i Szczecinkiem, miasto zyskuje oświetlenie, następuje renowacja i przebudowa kościoła.  W 1884 r.  na Parsęcie wybudowano most betonowy (most zamkowy) i otwarto pierwszą w mieście szkołę średnią. Na bazie XVIII-wiecznych młynów założono kompleks przemysłowy, w skład którego wchodziły: tartak i młyn, specjalistyczny młyn do mielenia kory dębowej, duża stolarnia oraz olejarnia. Natomiast na miejscu dawnego zamku i późniejszej gorzelni wybudowano duży, istniejący do dziś spichlerz. W 1903 r. założono cmentarz i wybudowano kaplicę cmentarną na tzw. Wzgórzu Karola. Zakończenie I wojny światowej i niekorzystne dla Niemiec straty terytorialne, sprowadziły do miasta niewielką grupę tzw. optantów. Kryzys początku lat 20. i 30. dotknął Karlino w niewielkim stopniu. W 1930 r. szkoła zyskuje nowy budynek. Rok 1940 zapisał się w pamięci mieszkańców jako czas wielkiej katastrofy, działania żywiołu, jakim jest woda. Wówczas miała miejsce ogromna powódź, na skutek przerwania wału na zaporze w Niedalinie. Obecnie na budynku młyna przy ulicy Szczecińskiej, u styku chodnika z budynkiem znaleźć można tabliczkę upamiętniającą wysokość fali powodziowej. Po II wojnie światowej miasto zajmują wojska radzieckie, miasto staje się polskim miastem. W roku 1958 Karlino przyłączono do powiatu białogardzkiego. Do 1964 roku istniał w Karlinie przystanek linii wąskotorowej. Dzisiaj w miejscu dawnych nasypów kolei wąskotorowej tworzono ścieżki rowerowe o długości około 57 km.

Z historią Karlina nieodzownie związane jest wydarzenie, które miało miejsce 9 grudnia 1980 r., podczas wykonywania odwiertów. W tym dniu około godziny 17.30 tuż przy granicy Karlina, we wsi Krzywopłoty nastąpiła erupcja ropy naftowej, wywołująca potężny płomień. Była to największa erupcja ropy w Europie. Strumień ropy wystrzeliwał pod ciśnieniem około 560 atmosfer. Jego wysokość wynosiła ponad 100 m, a łuna była widoczna z odległości kilkunastu kilometrów.   Do gaszenia płomienia zostało zaangażowanych 18 jednostek straży pożarnej. Pomocy udzieliły również radzieckie i węgierskie ekipy ratunkowe. W akcji brało udział 1000 osób. Prace nad ujarzmieniem płomienia zakończyły się 10 stycznia 1981 r. Ich finałem było założenie nowego prewentera. Wówczas otwarto kopalnie ropy naftowej w Karlinie. Niestety początkowy entuzjazm szybko opadł w obliczu małej wydajności złoża. Ostatecznie 1 1983 r. zaniechano wydobywania ropy w Karlinie i zamknięto kopalnię. Jednak dzięki temu wydarzeniu o Karlinie usłyszała cała Polska. Mówiono wówczas o Kuwejcie w Karlinie.

W Karlinie znajduje się wiele ciekawych miejsc i zabytków. Szczególną uwagę należy zwrócić na kościół p.w. św. Michała Anioła. Kościół powstał w 1510 r. Kościół był kilka razy odnawiany i przebudowywany. Trawiły go także pożary. Obecnie kościół jest okazałą budowlą, ładnie prezentującą się na tle karlińskiej starówki. Wewnątrz znajduje się cenne zabytkowe wyposażenie. Na uwagę zasługują chór i organy. Istnieje również teoria, że w podziemiach kościoła został pochowany ostatni biskup kamieński Erazm von Manteuffel. Z kościołem karlińskim związana jest także pewna legenda. Otóż według niej kto chce być bogaty musi związać czarnego kota w worku i o północy obejść trzy razy kościół. Wówczas ukaże się diabeł, który za kota da talara. Wiadomo, że kot zawsze wróci do domu. Więc ten proceder można powtarzać niezliczoną ilość razy i w ten sposób uzbierać mnóstwo talarów.

Poza kościołem warto zobaczyć karliński rynek, którego głównym elementem jest ratusz. Ratusz ma długą historię. Karliński ratusz nie miał szczęścia do usytuowania. Kilka razy go przenoszono i kilka razy ulegał pożarom. Po ostatnim pożarze, w wyniku którego ratusz spłonął doszczętnie, powstała obecna budowla. Wybudowano ja w latach 1908-1912. Jest to budynek w stylu eklektycznym z bogatą sztukaterią.

Po zamku pozostały jedynie piwnice. Teren wyspy zamkowej, na której są one zlokalizowane, znajduje się obecnie w rękach prywatnych. Podobnie jak spichlerz i dwór  Fryderyka Wilhelma. Inwestor planuje w tym miejscu urządzić nowoczesny kompleks konferencyjno-szkoleniowy połączony z hotelem i centrum SPA.

Warto również zwiedzić budynek przy ulicy Szymanowskiego, który został wybudowany w 1905 r. Budynek jest okazały, wybudowany z czerwonej cegły. Mieści się w nim muzeum ziemi karlińskiej oraz centrum informacji turystycznej.

W mieście funkcjonują: szkoła podstawowa, gimnazjum oraz szkoła ponadgimnazjalna. W mieście jest biblioteka publiczna i ośrodek kultury. Poza tym miasto ma rozwiniętą bazę sportową. W jej skład wchodzą: stadion miejski z trawiastym boiskiem do gry w piłkę nożną, korty tenisowe, boiska wielozadaniowe, orlik, place zabaw oraz nowoczesna hala sportowa. Na hali dostępne są: sala sportowa, ściana wspinaczkowa, boisko do gry w squasha, kręgielnia, małpi gaj dla dzieci oraz bogate zaplecze socjalne z szatniami, pokojami trenerskimi oraz natryskami i toaletami.

Na terenie  miasta jest również wiele miejsc do odpoczynku, w tym park miejski z amfiteatrem.

W Karlinie znajduje się przystań kajakowa, ładnie położona przy plaży przy rzece Parsęcie. Przystań wyposażona jest w zaplecze socjalne, w tym kuchnię, natryski i toalety. Przy przystani znajduje się boisko do gry w siatkówkę i plac zabaw dla dzieci. Do dyspozycji turystów są stoły oraz ławy.

Miasto jest również miejscem, gdzie odbywa się wiele imprez kulturalnych, rozrywkowych i sportowych. Do stałych pozycji kalendarza imprez zaliczają się: Dni Karlina, Bieg papieski, konkurs fotograficzny, Rajd Monte Karlino.