Miejscowość Kołbacz położona jest w południowo-zachodniej części województwa zachodniopomorskiego w powiecie gryfińskim, w gminie Stare Czarnowo. Do siedziby powiatu jest 27 km, do siedziby gminy 11,5 km. Przez miasto przebiega droga wojewódzka nr 120 łącząca Kobylankę z Gryfinem. W pobliżu znajdują się wsie: Dębina (3,7 km w kierunku południowym), Nieznań (1,7 km w kierunku północno-wschodnim), Rekowo (3,3 km w kierunku północnym), Dobropole Gryfińskie (4,7 km w kierunku zachodnim). 

W czasach średniowiecza istniał w tym miejscu gród książęcy. W XII w. właścicielem był Warcisław II Świętoboryc, który sprowadził do wsi cystersów z klasztoru w Esrum. Za ich sprawą wieś sukcesywnie się rozwijała. Stanowiła ważny ośrodek polityczny księstwa pomorskiego. W 1535 r. zlikwidowano klasztor. W 1662 r. nawiedził wieś pożar który dokonał wielu zniszczeń. Od tego czasu miejscowość straciła na znaczeniu. 
Ta historyczna miejscowość posiada wiele miejsc, które warto obejrzeć. Najważniejszym zabytkiem jest Opactwo cystersów, który jest zespołem klasztornym pochodzącym z XIII-XVI w. Jest jednym z najcenniejszych i największych zabytków na Pomorzu Zachodnim i charakteryzuje się szczególnymi walorami historycznymi, architektonicznymi oraz naukowymi. Opactwo jest w całości wykonane z cegły, jego nowatorska architektura przedstawia cechy romanizmu i gotyku, ponadto jego detale wykonane są na najwyższym poziomie.
Sponsorem Klasztoru był Warcisław Świętoborzyc, który w 1173 r. podarował ziemie zakonowi cystersów, jednak pierwsi zakonnicy przybyli do Kołbacza dopiero w kolejnym roku. Budowa była prowadzona w etapach. Kościół został wzniesiony w stylu romańskim przez Duńczyków, następnie prace przejęli rzemieślnicy z Brandenburgi, budując świątynie w stylu wczesnogotyckim. Konsekracja kościoła nastąpiła w roku 1347, jednak prace nad budową ukończono dopiero w XV w. Czasy świetności Opactwa to XIV w., w kolejnych latach gospodarka zaczęła upadać. Po sekularyzacji zakonu, właścicielem zabudowań był książę Barnim XI, który stworzył w tym miejscu letnią rezydencję książęcą. Po wojnie trzydziestoletniej margrabiowie brandenburscy zarządzali terenami dawnego opactwa. Pożar w XVII w. dokonał wielu zniszczeń. Między XVIII a XIX w. systematycznie rozbierano budowle. Po zakończeniu drugiej wojny światowej, w latach 70. XX w. zaczęto prace restauratorskie dawnego klasztoru. Współcześnie w skład dawnego Opactwa wchodzą: 
Kościół gotycki p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa, którego budowa trwała 130 lat, a obecnie budynek pozbawiony jest naw bocznych i kaplic. Zachowały się pierwotne sklepienia krzyżowo-żebrowe i gwiaździste, a w elewacji frontowej można zobaczyć fryz arkadowy, natomiast ostrołukowe blendy zakończone są ceglaną rozetą. We wnętrzu świątyni nie zobaczymy pierwotnego wyposażenia.
Dom Konwersów z 1340 r.
Dom Opata z XIV w., który pomimo iż był wielokrotnie przebudowywany, nadal zachwyca wspaniałymi detalami architektonicznymi.
W Kołbaczu warto również zobaczyć gotycką stodołę z XIV w., która jest jedynym takim budynkiem na Pomorzu Zachodnim, gotycką wieżę więzienną z 1349 r., klasycystyczny pałac z XVIII w., ruiny dworu klasycystycznego z XVIII w., grodzisko pierścieniowate z VIII - XI w., grodzisko stożkowate z X - XIII w.