Miejscowość znajduje się we wschodniej części województwa zachodniopomorskiego, w powiecie koszalińskim, jest oddalona o 38 km na południowy-wschód od Koszalina, 28 km na północ od Szczecinka i 146 km na północny-wschód od Szczecina. Miejscowość leży przy drodze krajowej nr 11 (odcinek Kołobrzeg-Szczecinek). W Bobolicach ma swój początek droga krajowa nr 25, prowadząca w kierunku m.in. Bydgoszczy i Konina. Miasteczko leży na terenie Pojezierza Bytowskiego.

Początki Bobolic sięgają średniowiecza, pierwsza wzmianka w dokumentach pojawiła się 12 sierpnia 1320 roku w sporządzonym w Słupsku akcie kupna. Prawa miejskie według wzorca lubeckiego nadane zostały wraz z herbem 17 kwietnia 1340 roku przez biskupa Fryderyka von Eickstadta. Od tego czasu miasteczko rozwijało się, stając się lokalnym ośrodkiem handlu, funkcjonowało tu także wiele warsztatów rzemieślniczych. Liczba mieszkańców zwiększała się, głównie za sprawą napływu osadników z terenów niemieckich. Jednak rozwojowi nie sprzyjały częste zmiany właścicieli i trzy duże pożary w XVII i XVIII wieku, które przyniosły sporo strat. Sytuacja zmieniła się 2 połowie XIX wieku, kiedy Bobolice zyskały połączenie drogowe z Koszalinem i kolejowe z Połczynem-Zdrojem i Sławnem. I wojna światowa nie wpłynęła znacząco na stan miasta, jednak koniec II wojny światowej i działalność Armii Czerwonej spowodowała zniszczenie znacznej części miejscowości, którego odbudowę rozpoczęto dopiero w latach 60. Prawa miejskie nadano ponownie 1 stycznia 1958 roku. Obecnie funkcjonuje tu przemysł spożywczy, drzewny i przetwórstwa tworzyw sztucznych, w okolicy dobrze rozwija się rolnictwo

Do zabytków miasta należy kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, znajdują cy się przy ul. Kościelnej, obecnie siedziba parafii. Jest to świątynia powstała w latach 1882-86, zbudowana w stylu neogotyckim z czerwonej cegły, posiada wieżę dzwonną. Innym wartym uwagi budynkiem jest cerkiew prawosławna pw. Wszystkich Świętych przy ul. Pocztowej, która powstała w 1902 roku jako kościół staroluterański, w stylu neogotyckim, z czerwonej cegły. Oprócz świątyń na listę zabytków wpisano także cmentarz ewangelicki z lat 80. XIX wieku, obecnie nieczynny i w dużej mierze zdewastowany. Natomiast przy ulicy Reja znajdują się pozostałości żydowskiego cmentarza, który powstał prawdopodobnie w 1842 roku. Uległ zniszczeniu około roku 1970 roku, obecnie zachowały się resztki kilku macew oraz niski mur, otaczający nekropolię.

Bobolice są siedzibą gminy miejsko-wiejskiej. Znajduje się tu Urząd Miejski, Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury, Biblioteka Publiczna, szkoła podstawowa, gimnazjum, liceum ogólnokształcące oraz Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy im. Nikifora Krynickiego. Działa tu również Miejsko-Gminny Ludowy Klub Sportowy „Mechanik” Bobolice.

Bobolice przyciągają turystów przede wszystkim ze względu na walory przyrodnicze, co potwierdza np. objęcie części obszarów programem ochrony przyrody Natura 2000. Przez miejscowość przepływa rzeka Chociel, w pobliżu leży też Jezioro Chlewo. Na terenie gminy znajdują się zbiorniki wodne z unikalną roślinnością lobeliową, torfowiska i wrzosowiska oraz lasy (głównie buczyna i grąd) i zarośla wierzbowo-wiklinowe. Teren odznacza się dużym wahaniem wysokości, jest tu wiele dolin, jarów, wąwozów i wzniesień. Żyje tu wiele rzadkich gatunków roślin (storczyki, pełnik europejski, przytulia wiosenna) i zwierząt (bocian czarny, derkacz, orlik krzykliwy, kania ruda). Okolice można zwiedzać pieszo i na rowerze, są atrakcyjne także dla wędkarzy ze względu na wody bogate w ryby, choć część z nich podlega ochronie (głowacz białopłetwy).