Wieś leży w powiecie goleniowskim, w gminie Goleniów, w odległości 5,5 km na północ od Goleniowa (siedziby gminy i powiatu). Do Miękowa można dojechać drogą ekspresową S3, która jednak omija samą miejscowość obwodnicą. Okolica głównie pokryta jest lasami Puszczy Goleniowskiej. Z Goleniowa można dojechać autobusami PKS i busami.

Pierwsze wzmianki w dokumentach pochodzą z XIII w. Wtedy istniała tu miejscowość należąca do klasztoru w Ueckermünde, potem do klasztoru w Jasienicy, w XIV wieku jej właścicielem był książę Otton I, który ostatecznie przekazał ją miastu Goleniów w 1309 r. Ważnym wydarzeniem w historii wsi był poświęcony sprawom granicznym zjazd książąt zachodniopomorskich w 1321 r. Rozkwit miejscowości miał miejsce w XIX w., choć miała ona charakter rolniczy, działali tu też rzemieślnicy (kowal, stelmach, szewc, stolarz) i kilka osób trudniących się handlem.

Wieś lokowana była na planie owalnicy, jednak ten pierwotny kształt uległ zatarciu w XIX wieku i dziś trudno go zauważyć. W centrum miejscowości stoi zabytkowy kościół z 1782 r. (dziś pw. Świętej Trójcy), przebudowany pod koniec XIX w. Jest to kościół salowy o ryglowej konstrukcji z dębowych belek, z trójkondygnacyjną wieżą, przykrytą ozdobnym, barokowym hełmem. W oknach znajdują się witraże, na podłodze posadzka ułożona w biało-czarną szachownicę. Wyposażenie w większości pochodzi z XX w. Plac przykościelny porasta cenny starodrzew, do lat 60. XX w. był tu też poniemiecki cmentarz. Drugi z cmentarzy, XIX-wieczny, leżał w południowej części wsi, dziś też już pozostaje zniszczony. Zachowało się kilka chat ceglanych z końca XIX i pocz. XX w.

Tuż po II wojnie światowej funkcjonowała nazwa Nowina, następnie zmieniona na Miękowo. Obecnie mieszka tu ok. 200 osób.

Do sołectwa przynależy również osada Gniazdowo, położona ok. 1km na zachód od Miękowa. Pierwsze wzmianki o niej pochodzą z 1872 r. Miała charakter chłopski, był to luźno zakomponowany przysiółek, w którym zagrody rozmieszczone były przy polnych drogach. Przy zagrodach znajdowały się sady i ogrody, a na wschód – obszerne bagno. W 1939 r. istniały tu dwa gospodarstwa. Pierwotna osada uległa zniszczeniu, zachowały się resztki budynków. Nazwę przypisano dziś kilku budynkom mieszkalnym, położonym na południe.