Wieś w powiecie goleniowskim, w gminie Nowogard, oddalona o 10 km na wschód od Nowogardu i 30,5 km na północny wschód od Goleniowa. Położona jest przy drodze wojewódzkiej nr 147 z Wierzbięcina do Radowa Małego (odcinek Wierzbięcin-Troszyn), na pagórkowatych terenach Równiny Nowogardzkiej, w otoczeniu pól, łąk i niewielkich obszarów leśnych. Z Nowogardu można tu dojechać autobusami PKS.

Wieś została założona na planie regularnej ulicówki i taki charakter zachowany jest do dziś. Wiadomo, że powstała w średniowieczu, ale dokładna data pozostaje nieznana. Od XVII wieku do 1842 roku należała do rodu von Dewitzów. W 1737 roku w południowej części miejscowości wybudowano kościół, obecnie pw. Matki Bożej Królowej Polski. Jest to niewielka budowla salowa o konstrukcji ryglowej, bez wyodrębnionego prezbiterium. Pod koniec lat 90. XX wieku gruntownie wyremontowana.

W XIX wieku istniał w Słajsinie folwark. Jego pozostałością jest dwór, powstały prawdopodobnie w latach 70. XIX wieku i przebudowany w dwudziestoleciu międzywojennym. Jest to bezstylowy budynek parterowy, kryty dachem dwuspadowym z lukarnami. Przeznaczony był na siedzibę administratora majątku. Gdy po 1945 roku we wsi utworzono Państwowe Gospodarstwo Rolne, stał się jego siedzibą. Obecnie jest opuszczony i popada w ruinę. W sąsiedztwie rozciąga się park dworski, założony w połowie XIX wieku. Rosną tu okazy m.in. dębów, kasztanowców, lip, brzóz, grabów, znajdują się tu też dwa stawy.

We wsi zachowało się kilka przykładów zabudowy ryglowej i murowanej z XIX i XX wieku.