Wieś w powiecie goleniowskim, w gminie Osina, oddalona o 3 km na południowy wschód od Osiny i 15 km na wschód od Goleniowa. Miejscowość znajduje się przy drodze z Redła do Osiny, na Równinie Nowogardzkiej, okolicę stanowię pola i łąki, a także lasy, szczególnie na południu i zachodzie. W tamtej części leżą również utworzone sztucznie na łąkach rozlewiska wody.

Pierwotny układ wsi jest nieczytelny. Pierwsze wzmianki o niej pochodzą z XV w., już wtedy miała specyficzny, potrójny charakter: jedna część była lennem rycerskim, druga należała do Kościoła a trzecia stanowiła samodzielną wieś chłopską. W latach 70. XIV w. zasiedlono ją jeńcami węgierskimi i to od nich, a nie jak mogłoby się wydawać, od ryb, wzięła swoją nazwę. Część rycerska przez wieki wielokrotnie zmieniała właścicieli, często dobra podzielone były między kilka rodów, wreszcie scalone w 2 poł. XVII w., w XVIII w. powstaje tu folwark. W XIX w. istnieje tu także dwór i kościół, jednak po 1945 r. pierwszy z budynków zburzono, drugi popadł w ruinę, a we wsi powstał PGR.

Obecna zabudowa wsi w dużej mierze pochodzi z czasów polskich, są to głównie bloki mieszkalne dla pracowników PGR-u, niektóre niewykończone. Zachowały się także zabudowania z przełomu XIX i XX w.

Najważniejszy zabytek wsi stanowią ruiny późnogotyckiego kościoła z XV w., wybudowanego z kamienia polnego i głazów narzutowych, uzupełnianych cegłą. Była to prosta świątynia salowa z wieżą i blendową dekoracją na szczycie wschodnim, do dziś zachowały się wciąż malowniczo wyglądające fragmenty murów. W rejestrze zabytków figuruje także park podworski, założony prawdopodobnie na przełomie XIX i XX wieku, w którym wciąż znajduje się cenny starodrzew.

Obecnie wieś ma charakter rolniczo-mieszkalny. Okolice mogą być atrakcyjne dla turystów pieszych i rowerowych, a rozlewiska z pewnością zadowolą amatorów wędkarstwa.