Wzgórze Arkony to wzniesienie znajdujące się w Parku Leśnym Arkońskim na skraju dzielnic Osów i Niemierzyn. Środkami komunikacji miejskiej można dotrzeć na wzgórze korzystając z linii tramwajowych 3 i 10 (pętla Las Arkoński) lub autobusu 80 (przystanek Las Arkoński nż). W tym celu należy wejść do lasu naprzeciwko pętli tramwajowej, a następnie iść prosto przez kilkaset metrów (m. in. po charakterystycznych, starych kamiennych schodach). Samochodem z centrum najłatwiej dojechać kierując się na Niebuszewo, do końca al. Wyzwolenia i dalej wzdłuż torów tramwajowych ulicami kolejno Krasickiego, Niemierzyńską i Arkońską. Samochód zostawić można np. naprzeciwko stadionu Arkonii.

Znajdujące się na terenie Parku Leśnego Arkońskiego Wzgórze Arkony to liczące 70,3 m n.p.m. naturalne wzniesienie porośnięte obecnie lasem. Teren ten został uporządkowany na początku XX w. Wówczas to na wzgórzu wytyczono alejki spacerowe, zasadzono zieleń ogrodową zaś na szczycie wybudowano wieżę widokową nazwaną Wieżą Quistorpa. Liczącą 45 m wysokości (wraz z masztem 52 m) budowla ufundowana przez szczecińskiego przedsiębiorcę i przemysłowca, Martina Quistorpa, miała w zamyśle upamiętniać jego ojca Johannesa. Był on także szczecińskim przedsiębiorcą, ale przede wszystkim fundatorem wielu przedsięwzięć filantropijnych. Wieża miała stanowić również reklamę dla materiałów budowlanych pochodzących z jego fabryk. Uroczyste otwarcie wieży nastąpiło 14 maja 1904 r. Od tego czasu wzgórze wraz wieżą stało się jedną z najpopularniejszych atrakcji Szczecina. Sama budowla składała się z dziewięciu kondygnacji, na jej parterze znajdowała się kawiarnia, zaś wyżej umiejscowione były trzy tarasy widokowe (w tym na szczycie skąd roztaczał się widok na okolicę). Podczas drugiej wojny światowej w wieży umieszczono punkt obserwacyjny obrony przeciwlotniczej. Pod koniec wojny wieża uległa zniszczeniu, według jednej z wersji została zbombardowana przez aliantów w 1944 r., w innej wysadzili ją w powietrze sami Niemcy szykujący się do obrony miasta w 1945 r. Po wojnie wieży nie odbudowano zaś założenie parkowe ulegało stopniowej dewastacji zamieniając się w las. Do dzisiejszych czasów na wzgórzu przetrwały ruiny najniższej kondygnacji wieży, a także znajdujące się obok, zasypane ziemią wejście do bunkru.