Wzgórze Bukowiec znajduje się w zachodniej części Szczecińskiego Parku Krajobrazowego "Puszcza Bukowa". Położone jest na terenie gminy Stare Czarnowo, w powiecie gryfińskim. Leży w pobliżu skrzyżowania trzech szlaków, Drogi Kołowskiej, czarnego Szlaku górskiego na Bukowiec z Klęskowa oraz czerwonego Szlaku Nadodrzańskiego. Wzniesienie znajduje się pomiędzy Przełęczą Trzech Braci na zachodzie, a Przełęczą Bukową na wschodzie. Na północy schodzi ku Dolinie Zielawy, zaś na południu ku Dolinom Zięby i Wilkowisku.

Bukowiec ma wysokość 148,4 m n.p.m. i tym samym stanowi najwyższy szczyt Wzgórz Bukowych, a także całego Pobrzeża Szczecińskiego. Wzniesienie porośnięte jest gęstą buczyną, dlatego nie ma co liczyć na widoki. Na początku XX wieku ustawiono tu wieżę widokową. Nie przetrwała ona do naszych czasów a obecnie na szczycie stoi stalowa wieża, ale służy ona jedynie do celów ostrzegania przeciwpożarowego. Osoby postronne wchodzić na nią nie mogą. Warto jednak przejść się w kierunku zachodnim do Doliny Zięby. Znaleźć tam można pomnik, upamiętniający Albrechta Rudelsdorffa. Był on jedną z ofiar katastrofy lotniczej z 31 stycznia 1935 roku. Złe warunki atmosferyczne, mgła, deszcz i oblodzenie, były główną przyczyną wypadku. Samolot pasażerski Junkers Ju-52 należał do linii lotniczych Deutsch – Russischen Luftverkehrsgesellschaft. Leciał on na trasie z Moskwy do Berlina. Gdy zbliżał się do Szczecina, niestety maszyna zderzyła się ze wzgórzem. Wszyscy zginęli, 8 pasażerów i 3 członków załogi. W 2012 roku rodziny pozostałych ofiar ufundowały nowy pomnik, na którym wypisani są wszyscy uczestnicy katastrofy. Jest on w kształcie piramidy z opisem wypadku w języku polskim i niemieckim z akwafortą na czarnym granicie, która przedstawia junkersa Ju-52 w locie.