Zabytkowa kamienica znajduje się w środkowej części miasta, pomiędzy starym a nowym miastem. Budynek znajduje się na odcinku, gdzie ul. Armii Krajowej krzyżuje się z ul. Kościelną i ul. Rybacką.

Budynek powstał końcem XIX wieku o czym świadczyć może jedna z dat (1896 r.) umieszczonych na ścianie ganku, a także cechy konstrukcyjne i stylowe budynku, m.in. historyzujący wystrój fasady, typowy dla budynków z przełomu XIX i XX wieku.

Budynek został wzniesiony w roku 1896 i od początku pełnił funkcje mieszkalno-usługowe. Prawdopodobnie na parterze mieścił się sklep lub winiarnia. Z dokumentów źródłowych wynika, że w latach 20. XX wieku w kamienicy mieszkała Erika Dierenfield, o czym świadczyć mogą również inicjały nazwiska na elewacji ganku. Po 1945 do końca lat 80. w budynku mieściła się szkoła, następnie był siedzibą kuratorium oświaty, a w latach 90. przeszedł w ręce prywatnego właściciela.

Jest to budynek dwubryłowy, korpus w formie leżącego prostopadłościanu i ganek w formie stojącego prostopadłościanu, przykryty płaskim dachem. Elewacje budynku opracowane są w sposób dekoracyjny, z równorzędnym potraktowaniem wszystkich ścian. Elewacja frontowa, pięcioosiowa, z jednoosiowym wykuszem wspartym na wolutowych konsolach, z bogatą dekoracją plastyczną o motywach roślinnych, antropomorficznych (maszkarony) i ornamentem łuskowym. Pod płytą wykusza znajduje się sztukateria w postaci kolistej rozety. Narożniki ścian są ujęte boniowaniem i licowane cegłą, dolna część w formie pseudobalustrady z pilastrami, gzymsem i motywem girland, całość zwieńczona tympanonem. Elewacja poza bogatym detalem architektonicznym charakteryzuje się zróżnicowaną fakturą i kolorystyką. Elewacja zachodnia jest zaakcentowana trzyosiowym gankiem. Jest w całości ceglana o starannym wątku wiązania krzyżowego i spoinowana, z kolorystycznym układem cegieł – kompozycja żółto-czerwona.

We wnętrzu nie zachowało się historyczne wyposażenie. Obiekt dostępny z zewnątrz.