Wieża Bismarcka w Świdwinie położona jest na terenie parku miejskiego, na jego skraju, na wzniesieniu, przy ulicy Drawskiej.

Wieża Bismarcka w Świdwinie jest wieżą widokową. Budowla powstała z inicjatywy miejscowego Związku Upiększenia. Położona jest na wzgórzu, na skraju parku miejskiego. Źródła wskazują, że na budowę wieży w Świdwinie przeznaczono kwotę 300 marek. Budowa rozpoczęła się 1 kwietnia 1911 r. wkopaniem kamienia węgielnego. Wieżę zbudowano z granitu (mur z kamienia łamanego) i cegły (wiązanie krzyżowe), natomiast ślepe pułapy i elementy kręconych schodów i balkonów z betonu. Wykonał ją miejscowy mistrz murarski i architekt Franz Brewing. Budowle oddano do użytku 17 września 1911 r. Wieża ma wysokość 22 metrów, przy czym sam cokół ma 3.30 m. Cokół umieszczony został na podwalinie. We wszystkich ścianach cokołu znajdują się wejścia na wieżę. Trzon wieży zwężą się ku górze. W środkowej jego części występuje wysoki otwór, zakończony półkolistym łukiem pełnym. Otwór zabezpieczony jest balustradą. Nad otworem znajduje się okno wyposażone w dwie podpory. Powyżej okna umieszczono balkon. Wewnątrz wieży znajdują się schody, którymi można wejść na każdy z balkonów oraz na poddasze. Szczyt wieży zwieńczony jest nadbudówką, w którym znajdują się cztery małe okienka. Na czubku wieży zamontowano na systemie wentylacyjnym metalowy stelaż, w którym zamontowano kocioł ogniowy. Wieża używana była jako punkt widokowy do lat 20-tych XX w. Ze względu na zły stan techniczny wieży zabroniono wchodzenia na nią. Wymieniono wówczas kocioł ogniowy z żelaznego na miedziany. Dzisiaj kotła na wieży już nie ma, zachował się jedynie stelaż. Podjęto próby wyremontowania wieży, jednak w 1992 r. zamurowano wszystkie cztery wejścia umieszczone na parterze budowli. W chwili obecnej wieża jest w złym stanie. Większość nadproży okiennych wymaga wymiany, dach również. Wewnątrz brakuje części schodów, na balkonach nie ma balustrad. Wieża Bismarcka w Świdwinie jest jedną z czterech zachowanych Wież Bismarcka na Pomorzu, kilkunastu zachowany w Polsce i kilkudziesięciu wybudowanych na terenie naszego kraju. Wieże te powstawały w latach 1869-1934. Były to budowle w kształcie wieży lub kolumny postawione na część kanclerza Niemiec Ottona von Bismarcka. Wieże budowane były z miejscami, gdzie można było odpalić ogień, co kilkakrotnie w ciągu roku aby uhonorować dokonania Bismarcka. W związku z odnowieniem pomnika Bismarcka w Nakomiadach, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa wyraziła swój sprzeciw wobec upamiętniania Bismarcka. Stanowisko Rady spowodowane było faktem, że Otto von Bismarck był ogromnym zwolennikiem germanizacji ziem polskich, Przejawem germanizacji były tzw. rugi pruskie, masowe wysiedlenia Polaków i Żydów z Prus. Odbywały się one w sposób niehumanitarny i na zasadzie dyskryminacji etnicznej. Do dziś są kojarzone w Polsce jako przejaw antypolskiej polityki kanclerza Bismarcka.