Dawna zajezdnia tramwajowa znajduje się na granicy dwóch dzielnic (Śródmieście Północ i Łękno). Granicę wyznaczają ulice Piotra Skargi i al. Wojska Polskiego.  W pobliżu zatrzymują się tramwaje 3, 4, 5, 7, 8, 9, 10, 12 (przystanek Piotra Skargi).  W okolicy dostępne miejsca parkingowe.

W 1872 roku Johannes Büsing wnioskował do policji budowlanej o przyznanie mu koncesji na budowę linii tramwajowej w Szczecinie. Przyznano mu ją jednak dopiero 14 lipca 1879 roku. Zajezdnia przy ul. Piotra Skargi była pierwszą zajezdnią dla tramwajów konnych w mieście. Łączyła nowo powstającą dzielnicę Westendu z centrum miasta. Początkowo kompleks był złożony z powozowni i stajni oraz administracyjnego budynku pomocniczego z kuźnią. Fasada głównej hali widoczna była od strony al. Wojska Polskiego. W 1896 roku przeprowadzono elektryfikacje linii tramwajowych, jednocześnie przystosowując halę zajezdni do nowych potrzeb. Usunięto wówczas boksy przeznaczone dla koni i wydrążono kanały naprawcze. Dyrektor Klitzing, będący jednocześnie pomysłodawcą utworzenia w Szczecinie elektrycznych linii tramwajowych, dostał mieszkanie w budynku administracyjnym.  Zarządca zajezdni otrzymał  mieszkanie zbudowane przy zajezdni. W 1905 roku zbudowano mur, który następnie zadaszono w przestrzeni pomiędzy nim a halą. W 1915 roku budynek rozbudowano poprzez dostawienie przybudówki. Zajezdnia przetrwała bez większego szwanku wojnę, lecz nie pełniła swojej funkcji po jej zakończeniu. Swoją siedzibę w dawnej hali zajezdni powołał wówczas Miejski Zakład Gospodarki Odpadami. Budynek administracji przejęła Przychodnia Profilaktyczno-Lecznicza. W przybudówce natomiast swój lokalny biznes zaczął prowadzić właściciel sklepu rowerowego. Do tej pory na terenie zajezdni mieści się sklep rowerowy jednak prowadzony jest on przez zupełnie inną firmę. Pomimo tego, że obiekt należy do najstarszych w tej okolicy, do rejestru zabytków wpisany został dość niedawno, bo dopiero w 2011 roku.