Wzgórze Bombardierów znajduje się w dzielnicy Klucz na wschodnim brzegu Odry, na południowo-zachodnim krańcu Szczecina. Dojazd środkami komunikacji miejskiej zapewniają autobusy linii 55 i 64 (przystanek Klucz). Aby dostać się na wzgórze należy skierować się z przystanku w ulicę Suchą a następnie Bielańską. Ścieżka prowadząca na szczyt wzgórza widoczna będzie na prawo od tej ostatniej. Samochodem z centrum najłatwiej dotrzeć kierując się z Placu Kościuszki na prawobrzeże kolejno al. Piastów, ul. Mieszka I, ul. Południową i ul. F. Krygiera, a następnie skręcając w prawo, w drogę krajową nr 31. Jadąc ul. Rymarską należy skręcić w lewo w ul. Suchą, a następnie ul. Bielańską, przy której można zostawić samochód.

Wzgórze Bombardierów to naturalne, bezdrzewne wzniesienie o wysokości 35,9 m n.p.m. Z jego szczytu roztacza się wspaniała panorama we wszystkich kierunkach. Można z niego podziwiać m. in. rozlewiska i kanały Doliny Dolnej Odry, Puszczę Bukową wraz z jej najwyższymi wzniesieniami, węzeł drogowy będący początkiem drogi ekspresowej S3, czy też panoramę Szczecina. Nazwa Wzgórze Bombardierów odnosi się do żołnierzy 48. Pułku Artylerii Lekkiej 2. Łużyckiej Dywizji Wojska Polskiego, którzy 20 marca 1945 r. ostrzeliwali z niego niemieckie pozycje w rejonie dworca głównego. Na wzgórzu do dziś zachowały się pozostałości stanowisk ogniowych 1. i 2. baterii pułku. U stóp wzgórza przy ulicy Bielańskiej znajdują się ruiny niemieckiego cmentarza. Wzgórze otrzymało swą nazwę w 1973 r. z okazji 25-lecia PRL. Przebiega przez nie Szlak Artyleryjski im. 2 Łużyckiej Dywizji Artylerii WP.