Wysoczyzna Łobeska to region należący do Pojezierza Zachodniopomorskiego, położony w jego centralnej części. Od północy i północnego wschodu graniczy z doliną górnej Parsęty, od południowego zachodu z Pojezierzem Ińskim, a od południowego wschodu z Pojezierzem Drawskim. Kraina w całości znajduje się w granicach województwa zachodniopomorskiego, obejmuje swym zasięgiem obszary ośmiu gmin,położonych w powiecie łobeskim i świdwińskim. Przez tereny Wysoczyzny przebiega droga krajowa nr 20 (ze Stargardu przez Drawsko Pomorskie, Złocieniec, Czaplinek do Gdyni), drogi wojewódzkie nr 147, 148, 151 i 162 oraz wiele dróg lokalnych. Dostępność komunikacyjną uzupełnia linia kolejowa Szczecin–Gdynia.

Całkowita powierzchnia krainy wynosi ok. 1120 km2, a wysokość n.p.m. dochodzi do 100 m i zwiększa się w kierunku południowym. Rzeźba terenu ukształtowana została, podobnie jak w przypadku okolicznych terenów, w wyniku działalności lodowca, o czym świadczy pasmo moren czołowych, położonych pomiędzy Parsętą a Regą, dochodzących do wysokości 176 m n.p.m. Obszar wysoczyzny jest poprzecinany rynnami polodowcowymi, oddzielonymi od reszty terenu stokami o stromych krawędziach. Często wypełnione są one wodą, niektóre stanowią doliny przepływających przez krainę rzek, w innych utworzyły się jeziora.

Akwenów jest tu jednak mniej niż w przypadku położonych na południe pojezierzy (Pojezierze Ińskie, Pojezierze Drawskie). W okolicach Łobza, na północny zachód od niego, leżą jeziora Piaski, Głębokie, Strzemiele i Karwowo. Natomiast na południe od Świdwina położone są: Bukowiec, Wilczkowo, Brzeżno i Więcław. Największymi jeziorami regionu są: Klępnicko o powierzchni 59,8 ha i Oparzno, mające 55 ha powierzchni, położone w gminie Świdwin.

Największą rzeką regionu jest Rega. Swój początek bierze jeszcze na Pojezierzu Drawskim i płynie początkowo ku północy, powyżej Świdwina zatacza łuk na południowy-zachód i pod Łobzem ponownie skręca na północ, ostatecznie wpadają do Bałtyku na północ od Trzebiatowa. Charakterystyczną jej cechą są liczne zakola, utrudniają one jednoznaczne określenie długości rzeki – według różnych źródeł jest to od 167 do 199 km – jednak jednocześnie urozmaicają krajobraz jej doliny i stanowią atrakcję turystyczną, szczególnie dla osób uprawiających kajakarstwo. Rega jest popularnym i stosunkowo łatwym miejscem do uprawiania turystyki kajakowej. Choć tylko gdzieniegdzie przepływa przez większe kompleksy leśne, jej brzegi porośnięte są zróżnicowaną roślinnością (np. szuwary, kępy krzewów i drzew), co pozwala na bliskie obcowanie z przyrodą i stanowi dużą wartość turystyczno-krajoznawczą. Ze względu na liczne drogi dojazdowe, spływy mogą być organizowane na różnych jej odcinkach.

Podobnie rzecz ma się z dopływami (Ukleja, Brzeźnicka Węgorza czy Łoźnica). Szczególnie urokliwa jest też rzeka Brzeźnicka Węgorza, stanowiąca miejsce częstych spływów kajakowych, jednak ze względu na liczne przeszkody, wybierają ją bardziej doświadczeni turyści. Jej wody są bardzo czyste (o czym świadczy występowanie tu gatunku słodkowodnego krasnorosta), a brzegi urozmaicone pod względem florystycznym,

porastają je takie lasy, jak np. grądy, buczyny czy łęgi jesionowo-olszowe. W wodach rzek Wysoczyzny Łobeskiej żyją m.in. takie ryby, jak płocie, szczupaki, pstrągi potokowe, okonie, będące pod ochroną głowacz białopłetwy i minóg strumieniowy, a na tarło wpływają łososie. Obfitość ryb przyciąga amatorów wędkarstwa.

Wysoczyzna Łobeska jest atrakcyjnym miejsce pod względem walorów przyrodniczych. Część terenów, szczególnie w pobliżu rzek i jezior, pokryta jest bagnami, torfowiskami lub podmokłymi lasami (olsy, łęgi). Przykładem takiego miejsca jest rezerwat "Mszar nad jeziorem Piaski" w gminie Radowo Małe. Ochronie podlegają tu rośliny charakterystyczne dla terenów torfowiskowych, z których wiele to gatunki rzadkie, np.

żurawina drobnolistkowa, przygiełka biała, bagnica torfowa, pływacz drobny. Bogata jest tu także fauna, są to zarówno płazy (żaba moczarowa, ropucha szara) i gady (jaszczurka żyworódka), ale także ptaki np. trzcinniczek, pierwiosnek czy trzcinniczek.

Także nad Brzeźnicką Węgorzą znajduje się specjalny obszar ochrony siedlisk, wyznaczony w ramach programu Natura 2000. Brzegi rzeki są miejscem bytowania wielu gatunków kaczek, orlika krzykliwego, trzmielojada czy bociana czarnego. Zbiorowiska szuwarowe na całym terenie wysoczyzny są miejscem bytowania zwierząt, swoje siedliska mają tu m.in. takie ptaki, jak żuraw, czapla, derkacz, a spośród ssaków – bobry i wydry. W porastających te tereny lasach liściastych występują np. skowronek borowy czy dzięcioł czarny. 

Wysoczyzna jest regionem rolniczym, lasy zajmują jedynie obszary o bardziej urozmaiconej, a więc trudnej do uprawy powierzchni oraz mało żyznych glebach bielicowych, wykształconych na piaskach. Działające w miastach zakłady przemysłowe wykorzystują miejscowe surowce – produkty rolne, drewno i surowce skalne. Gospodarka ma charakter rolniczo-leśny.

Głównym ośrodkiem regionu jest Łobez, miasto położone przy linii kolejowej Stargard Szczeciński–Gdynia oraz skrzyżowaniu dróg do Węgorzyna, Dobrej, Nowogardu, Reska, Świdwina i Drawska Pomorskiego. Miasto otrzymało prawa miejskie przed 1295 rokiem, a jego najważniejszym zabytkiem jest kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, którego początki sięgają XV wieku. Na przestrzeni stuleci świątynia była kilkukrotnie przebudowywana, trawiona przez pożary, niszczona i ponownie odbudowywana, dlatego obecnie ma cechy neogotyckie. Zbudowana jest z ociosanego kamienia oraz czerwonej cegły. Wartym uwagi miejscem w Łobzie są zabytkowe XIX wieczne zabudowania stadniny koni w Świętoborcu wraz z otaczającym je parkiem, w którym rosną okazy starodrzewu.

Drugim z ważnych miast regionu jest Świdwin. W 1296 miasto otrzymało prawa miejskie, a w I poł. XIV wieku na rzecznej wyspie zbudowano zamek. Był on przebudowywany przez kolejnych właścicieli, wpierw krzyżaków, następnie joannitów, a współcześnie mieści się tu Świdwiński Dom Kultury, biblioteka oraz izba pamięci poświęcona walkom w Kotle Świdwińskim w marcu 1945 r. Od 1960 r. odbywa się w mieście Ogólnopolski Konkurs Poetycki im. J. Śpiewaka, a także przegląd filmów o tematyce krajoznawczej „Świdwińskie Noce Filmowe”. Oprócz zamku w Świdwinie zachował się dawny układ architektoniczny, fragmenty murów obronnych nad Regą, XV-wieczna Brama Kamienna i kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy z XIV wieku - gotycka świątynia z czerwonej cegły, z wieżą i fasadą zdobioną m.in blendami. Ciekawym faktem z historii miasta jest tzw. „Bitwa o krowę”, która miała miejsce w 1469 r. pomiędzy mieszczanami ze Świdwina i Białogardu. Obecnie na pamiątkę tego wydarzenia organizowana jest coroczna impreza na stałe wpisana w regionalny kalendarz wydarzeń i zyskała sporą renomę w województwie, przyciągając rzesze turystów. 

Ciekawym miejscem jest też wieś Strzmiele, położona 6 km na zachód od Łobza, w dolinie rzeki Piaskowej, pomiędzy jeziorami Strzemiele i Jurkowo. Znajduje się tutaj rezydencja rodu Borków wzniesiona w XVI w., zwana „Wilczym Gniazdem”. To tutaj urodziła się Sydonia von Borck, postać popularna w całej Europie. W 1620 r. uznano ją za czarownicę i ścięto, a następnie spalono na szczecińskim zamku. Dwór, w którym się wychowała, był kilkukrotnie przebudowywany i niszczony, po raz ostatni pod koniec II wojny światowej. W latach 90. XX wieku odbudowano go i obecnie mieści się tam filia archiwum wojewódzkiego.

Godne uwagi jest też miasto Dobra, leżące na pograniczu Wysoczyzny i Pojezierza Ińskiego. Od końca XIV wieku było własnością znanego na Pomorzu rodu von Dewitz. W XII wieku wybudowano tu zamek, z którego do dziś zachowały się jedynie fragmenty murów obwodowych, wieża i ruiny budynków. Głównym zabytkiem Dobrej jest kościół św. Klary, zbudowany na przełomie XV i XVI wieku w stylu gotyckim, wzbogacony w XIX wieku o neogotycka wieżę. Wewnątrz znajdują się: bogato zdobiona ambona z 1596 roku oraz ołtarz z 1614 roku. W mieście zachował się ponadto średniowieczny układ ulic, ryglowy ratusz i domy mieszczańskie z XVIII i XIX wieku.

Na Wysoczyźnie Łobeskiej i Pojezierzu Ińskim wytyczono znakowane szlaki turystyczne, piesze, rowerowe i konne, prowadzące przez najciekawsze krajoznawczo tereny, np. pieszy Szlak Kotła Świdwińskiego, czy rowerowe "Brzeźnicka Węgorza", "Dolina rzeki Regi". Do największych atrakcji z pewnością należy szlak kajakowy doliną Regi. Miłośnicy koni powinni koniecznie odwiedzić stado ogierów w Łobzie.

Założone w 1876 r. już 10 lat później liczyło 200 ogierów, przeważnie półkrwi. Obecni właściciele proponują naukę jazdy wierzchem, jazdę bryczką, pokazy powożenia, woltyżerkę, wyścigi rydwanów, a także „wczasy w siodle”.