Barwice to miasto położone w zachodniej części powiatu szczecineckiego oddalone około 25 km na północny- zachód od Szczecinka. Do miasta można dojechać drogą wojewódzką nr 172 zarówno od strony Szczecinka, jak i od strony Połczyna Zdroju, Świdwina oraz drogą wojewódzką nr 171 od strony Czaplinka i od strony Bobolic.

Barwice należą do najstarszych osad na Pomorzu, choć nie mają dokładnie ustalonej metryki, a informacje dotyczące tej miejscowości wskazują na istnienie słowiańskich grodzisk w okolicznych trzęsawiskach i borach. W 1286 r. Książę Przemysław II podarował je templariuszom. Datę tę przyjmuje się za rok nadania praw miejskich Barwicom. W XIV wieku grodziska należały do Podewilsów i Hechthausenów, a od XVI w. nazywane były grodem czterech rodów: Glasenapp, Wolde, Münchow i Zastrow.

W swojej historii miasto przybierało co najmniej trzy nazwy. Jako gród starosłowiański nosiło nazwę Barwica do około XII wieku. Następnie podczas rządów niemieckich miasto przyjęło nazwę Barwalde od słów: Bar (niedźwiedź) i Wald (las). Nazwa Barwice została ustalona po przyłączeniu tych ziem do Polski po zakończeniu II wojny światowej.

Historycznie swój rozwój gospodarczy Barwice zawdzięczały położeniu przy szlaku solnym, którym z Kołobrzegu do Wielkopolski transportowano suszone ryby, solone śledzie i kołobrzeską sól. Miejscowa ludność to tego asortymentu dokładała produkty rolnicze, wosk i miód oraz wyroby rzemieślnicze. Rozwój miasta zahamował w 1626r. olbrzymi pożar. Podczas wojny trzydziestoletniej król Szwedzki Gustaw Adolf zawarł tu przymierze z Francją (23 stycznia 1631r.).

Włączenie Barwic w 1903 roku do sieci kolejowej pozwoliło na rozwój przemysłu, choć warto zaznaczyć, że już dużo wcześniej uciekający z Francji hugenoci założyli tu wytwórnię tytoniu oraz drobne warsztaty przemysłowe, a w XIX w. powstała fabryka płatków ziemniaczanych, tartak i cegielnia. Po 1933r., gdy Niemcy hitlerowskie rozpoczęły przygotowania do wojny, w Barwicach utworzono wielki magazyn zaopatrzenia wojskowego. Później znalazł się tu jeden z wielu na Pomorzu Zachodnim obozów pracy. Źródła nie podają liczby więzionych, ale wiadomo, że przebywali w nim m.in. Polacy i Rosjanie. Barwice  poważnie ucierpiały podczas ofensywy sowieckiej w 1945 r., kiedy to po wkroczeniu do miasta żołnierze 2 Korpusu Kawaleryjskiego wywołali liczne pożary podczas plądrowania miasta. 

Dziś miejscowość posiada kilka zakładów przemysłowych, na których głównie opiera się gospodarka miasta. Barwice pełnią rolę ośrodka usługowego regionu rolniczego. Znajduje się tu zakład produkcyjny wytwarzający przyczepy i naczepy samochodowe oraz zakłady przemysłu papierniczego i spożywczego. 

Głównymi walorami Barwic są zabytkowe domy ryglowe z przełomu XVIII i XIX wieku wraz z historycznym układem ulic. Dużą wartość ma także XIX wieczny kościół wzniesiony na miejscu dawnej średniowiecznej świątyni.

Jeżeli chodzi o infrastrukturę miasta to znajdziemy tu Posterunek Policji, Straż Miejską oraz jednostkę Ochotniczej Straży Pożarnej. Barwice posiadają również dwa Zakłady Opieki Zdrowotnej.