Szlak prowadzi po terenach gmin Wałcz, Wierzchowo, Mirosławiec i Tuczno. Przebieg szlaku: Wierzchowo PKS – Stadion Sportowy - Żabin – Toporzyk – jezioro Głębokie – jezioro Bobrowe – Piecnik - Próchnowo – okolice stanicy ZHP i portu jachtowego nad jeziorem Bytyń Wielki - rezerwat przyrody Bytyń Wielki – Nakielno PKS. Numer w Zachodniopomorskiej Bazie Szlaków Turystycznych: P-S-ZDR/ZWA-088, wg PTTK: ZP-1132-s. Oznaczony kolorem czarnym.

Szlak przebiega po urozmaiconym terenie, w większości w otoczeniu lasów. Prowadzi do zabytków w Wierzchowie, Toporzyku, Próchnowie, Piecniku i Nakielnie. Miłośnicy przyrody i ładnych krajobrazów znajdą je nad jeziorem Bytyń Wielki (rezerwat przyrody o tej samej nazwie) oraz w Próchnowie (malownicze zachody słońca). Warto spędzić kilka dni na szlaku, nocując w Nakielnie i Próchnówku. Aby obejść jezioro dookoła, możemy przejść szlakiem pieszym zielonym Nakielno – Próchnówko. Nakielno i Próchnówko to dwa ośrodki żeglarskie nad jeziorem Bytyń Wielki, znajdujące się na szlaku. Trzecia przystań położona jest na zachodnim brzegu jeziora w Drzewoszewie. Jest to typowa wieś letniskowa z przystanią żeglarską i plażą. Możemy też powędrować szlakami na Magnetyczną Górkę i do Wałcza lub w kierunku Tuczna i Człopy.

Odcinek 1: Wierzchowo – Piecnik. Nawierzchnia: asfalt, bruk, drogi utwardzone, drogi gruntowe.

Szlak rozpoczyna/kończy się w Wierzchowie przy neogotyckim kościele pw. św. Wojciecha z 1891 r. W okolicy kościoła jest też głaz z dwiema tablicami poświęconymi walkom podczas II wojny światowej. Ruszamy na południe ulicą asfaltową. Po chwili dochodzimy do skrzyżowania z węzłem ze szlakiem pieszym niebieskim. Na krótkim odcinku idziemy wspólnie z nim - na najbliższym rozwidleniu odbija w prawo skos. Główną ulicą Wierzchowa maszerujemy w kierunku południowym. Dochodzimy do przejazdu kolejowego, za którym opuszczamy Wierzchowo. Drogą asfaltową dochodzimy do zabudowań w miejscowości Żabin. Z lewej strony znajduje się pomnik upamiętniający zdobycie wsi (01.03.1945 r). Widać stąd tereny w kierunku wsi Żeńsko (dawne Borujsko), gdzie miała miejsce ostatnia szarża polskiej kawalerii podczas walk o Wał Pomorski. Zabytkiem wartym uwagi jest dawny kościół ewangelicki, zbudowany około 1800 r. (obecnie szkoła) oraz dwa cmentarze poniemieckie. W okolicy wsi znajduje się najwyższy szczyt Gór Smolnych – Racza (214 m n.p.m.).

Idąc przez Żabin dochodzimy do skrzyżowania i skręcamy w lewo. Czeka nas spory kawałek wycieczki po otwartym terenie drogą asfaltową. Dochodzimy do przejazdu kolejowego i po przejściu przez tory, po 300 m docieramy do rozwidlenia dróg. Idziemy dalej drogą asfaltową i po około 1,3 km jesteśmy przy pomniku ku czci walczących w walkach o Wał Pomorski. Wchodzimy na tereny leśne, tu po 1,2 km szlak schodzi z drogi asfaltowej. Skręcamy w lewo skos w drogę utwardzoną. Wędrujemy przez las przez 2,8 km, omijając łukiem wieś Nowe Laski po prawej stronie. Dochodzimy do skrzyżowania z drogą asfaltową, idziemy na wprost, by po 600 m dotrzeć do skrzyżowania z drogą wojewódzką nr 177 (Mirosławiec–Czaplinek). Jeśli skręcimy w prawo, dojdziemy do lotniska zapasowego na drodze wojewódzkiej (drogowy odcinek lotniskowy Mirosławiec o długości 2,2 km i szerokości 20 m), zbudowanego w latach 50. XX w. - obecnie jest tam parking.

Przecinamy drogę wojewódzka nr 177 i wędrujemy przez 3 kilometry drogą utwardzoną w otoczeniu lasów. Na tym odcinku mijamy granicę gmin Wierzchowo i Mirosławiec. Na drugim skrzyżowaniu z drogą utwardzoną (ubity szuter) skręcamy w prawo. Podążamy tą drogą przez 600 m i na skrzyżowaniu skręcamy w lewo. Dobrą drogą leśną, lekko meandrującą, dochodzimy do węzła szlaku z niebieskim pieszym (pętla Mirosławiec). Skręcamy w prawo i kierujemy się do wsi Toporzyk. Wraz ze szlakiem niebieskim przechodzimy przez wieś nierówną drogą brukowaną. Przy kolejnym skrzyżowaniu mijamy po lewej niepozorny drewniany kościółek, datowany na I poł. XVIII w., zbudowany w konstrukcji zrębowej na kamiennym fundamencie. Nieopodal kościółka widać zabudowania dawnego dworu oraz XIX-wieczny cmentarz.

Wychodzimy ze wsi drogą brukowaną i dochodzimy do rozwidlenia, na którym skręcamy w lewo. Na najbliższym skrzyżowaniu skręcamy ponownie w lewo w drogę gruntową. Przez 2 km wędrujemy drogą leśną w kierunku Piecnika. Wychodzimy z lasu i nierówną drogą polną docieramy do drogi asfaltowej, mijając z lewej strony magazyn. Po 800 m wchodzimy do miejscowości. Piecnik swoim rodowodem sięga średniowiecza - wraz z Próchnowem stanowił enklawę brandenburską na terenie Królestwa Polskiego. Z zabytków obejrzeć można: park pałacowy z I poł. XIX w. oraz szachulcowy kościół z XVIII w. (na chorągiewce na dachu data 1710). W położonym nad jeziorem parku znajdziemy dorodne okazy drzew: lipy, klony, kasztanowce, świerki oraz dwa wielkie dęby o obwodach 620 i 500 cm. Park jest pozostałością założenia pałacowo-parkowego, zniszczonego w 1945 r. – z dworu pozostały jedynie ruiny. W okolicach wsi podczas walk o przełamanie Wału Pomorskiego toczyły się ciężkie walki, w których zginęło wielu żołnierzy I Armii Wojska Polskiego. We wsi znajduje się pomnik-głaz poświęcony tym wydarzeniom. W okolicach Piecnika można również stanąć „oko w oko” z wolno żyjącym stadem żubrów.

Odcinek 2: Piecnik – Próchnowo. Nawierzchnia: asfalt, drogi gruntowe.

W Piecniku na skrzyżowaniu przy pomniku idziemy na wprost (południowy wschód) do drogi krajowej nr 10, na której skręcamy w lewo. Wędrujemy nią na wschód przez 200 m. Na skrzyżowaniu z drogą polną skręcamy w prawo i idziemy w stronę lasu. Po wejściu do lasu po 130 m skręcamy w prawo. Zmierzamy ku zachodniemu brzegowi jeziora Głębokie. Idziemy wzdłuż brzegu z gęsto powalonymi przez bobry drzewami. Następnie szlak skręca na południe do jeziora Bobkowo. Obchodzimy jezioro skarpą w stronę zachodnią, a później w stronę południową. Dochodzimy do drogi odbijającej od jeziora w kierunku zachodnim i po 150 m docieramy do linii energetycznej. Podążamy wzdłuż niej na południe do skrzyżowania, gdzie szlak skręca w prawo i po 200 m łączy się ze szlakiem pieszym zielonym Nakielno-Próchnówko.

Idziemy łukiem drogą gruntową wzdłuż brzegu jeziora i dochodzimy do dużej polany z dziką plażą, która doskonale nadaje się na odpoczynek. Z polany wychodzimy na drogę asfaltową i skręcamy w lewo (południe). Za znakami szlaku czarnego i zielonego po 2 km docieramy do wsi Próchnowo – tuż przed wsią znajduje się granica gmin Mirosławiec i Tuczno. Na początku wsi, po lewej stronie miniemy XIX-wieczny kościół. Kolejną atrakcją Próchnowa jest zabytkowy park krajobrazowy - rozległy teren, pocięty jarami z interesującymi okazami drzew i krzewów krajowych i egzotycznych. Rosną tam m.in.: buki (obwód do 450 cm), lipy, brzozy, graby, dęby (obwód do 600 cm), tzw. jedlice Douglasa (do 450 cm), żywotniki, modrzewie, a także limby, jodły białe, sosna czarna, leszczyna czerwonolistna, jabłoń jagodowa oraz kasztanowiec japoński. Idziemy jeszcze kilkaset metrów i na skrzyżowaniu w centrum wsi przy przystanku PKS znajdujemy koniec/początek szlaku zielonego.

Odcinek 3: Próchnowo – Nakielno. Nawierzchnia: asfalt, beton, drogi utwardzone, drogi gruntowe.

Na skrzyżowaniu w Próchnowie skręcamy w lewo. Po lewej stronie widać neoklasycystyczny pałacyk z zabudowaniami folwarcznymi. Za pałacem szlak prowadzi nas na południe, równolegle do jeziora. Za zabudowaniami droga zmienia nawierzchnię na płyty jumbo. Mijając pola dochodzimy do skraju lasu - tu nawierzchnia zmienia się na utwardzoną. Kierujemy się dalej na południe przez 500 m do miejsca odpoczynku. Tu na skrzyżowaniu idziemy prosto (skręcając w prawo doszlibyśmy do Próchnówka, w lewo - do stanicy ZHP i działającej w sezonie letnim przystani żeglarskiej). Wędrujemy lasem, a następnie jego skrajem w kierunku południowym. Po około 1,3 km skręcamy w lewo do lasu, zbliżając się do brzegów jeziora Bytyń Wielki. Szlak dalej prowadzi wzdłuż granicy rezerwatu o tej samej nazwie, co jezioro. Wędrujemy przez 3,4 km skarpą dochodzącą do jeziora. Docieramy do skraju lasu i podążamy nim przez 2,7 km. Dochodzimy do drogi utwardzonej. Od skraju lasu oraz rezerwatu „Bytyń Wielki” szlak wiedzie na wchód drogą utwardzoną przez 900 m. Następnie na skrzyżowaniu skręcamy w lewo i skrajem lasu idziemy ścieżką, która po 200 m zmienia się w drogę gruntową. Maszerujemy nią przez 1,6 km, po czym szlak odbija w lewo, wchodząc znowu do lasu i rezerwatu.

Po ok. 1,2 km dochodzimy do węzła ze szlakiem pieszym czerwonym (jezioro Karpiowe Nadarzyce – Człopa), wchodzącym od strony południowej. Od tego momentu szlak podąża razem ze szlakiem czerwonym wzdłuż jeziora do Nakielna. Wędrujemy w kierunku północno-wschodnim przez 1 km krętą drogą, przekraczając granicę gmin Tuczno i Wałcz. Po tym dystansie szlak skręca w prawo. Mijamy granicę rezerwatu przyrody i lasem przez 700 m dochodzimy do jego skraju. Dalej szlak prowadzi nas do Nakielna drogą polną, a od zabudowań drogą brukowaną. Wchodząc do wsi skręcamy w prawo w stronę przystanku PKS (koniec szlaku). Obok znajduje się neogotycki kościół pw. św. Wawrzyńca z 1880 r. i zabytkowy cmentarz przykościelny. Wędrując między zabudowaniami możemy zauważyć gorzelnię ze spichlerzem folwarcznym z II poł. XIX w., zabytkowy dom podcieniowy (nr 6) oraz stuletni park pałacowy.