Marianowo położone jest  21 km na wschód od Stargardu Szczecińskiego, gdzie mieści się siedziba powiatu i 56 km od Szczecina, stolicy województwa zachodniopomorskiego. Niemal centralne ulokowanie Marianowa stwarza dogodne warunki dojazdu do wszystkich miejscowości w gminie, a przebiegająca przez teren gminy droga krajowa nr 20, umożliwia dobrą komunikację z resztą województwa. Autobusami PKS bez problemu dostaniemy się z Marianowa do Stargardu Szczecińskiego lub Drawska Pomorskiego pokonując trasę 52 km. Pociągi PKP zatrzymują się na stacji w Trąbkach, 2.5km od Marianowa, oferując połączenie kolejowe na trasie Szczecin – Koszalin.

Historia Marianowa datuje się od 1248 r., gdy Barnim I Dobry nad „pięknym strumieniem” ufundował klasztor cysterek poświęcony Najświętszej Marii Pannie. Pierwszą przełożoną klasztoru została jedyna córka księcia Warcisława III, stryja Barnima I. Po wprowadzeniu reformacji, w roku 1541 pomieszczenia poklasztorne przeznaczono na zakłady i schronisko dla szlacheckich panien, nad którymi władzę sprawował książę. W późniejszych wiekach klasztor borykał się nie raz z zawieruchą polityczną, dwoma pożarami, wreszcie z koniecznością remontu w roku 1549 kiedy ogień strawił wszystkie zabudowań klasztorne, a ich odbudowy dokonano przy wsparciu finansowym rodziny Wedlów. Historia Marianowa wiąże się również z postacią szlachcianki – Sydonii von Borck, urodzonej dokładnie w 300 lat po założeniu klasztoru. Legenda podaje, że była to czarownica, która za swoje niecne występki została ścięta, a jej ciało spalone. Do Marianowa, Sydonia trafiła jako starzejąca się już kobieta. Wciągana w liczne spory i awantury Sydonia stawała się coraz bardziej agresywna. Rodzina coraz bardziej się od niej odsuwała. Zaczęły krążyć o niej nieżyczliwe osądy, nazywano ją czarownicą. W roku 1604, na wniosek krewnych, Sydonia została umieszczona w klasztorze zakonu cystersów w Marianowie. Była najstarszą mieszkanką, z racji wieku powierzono jej funkcję zastępczyni przełożonej. Niezrozumiana przez młode zakonnice Sydonia prowokowała liczne konflikty. Stara i zgryźliwa kobieta czuła się źle w Marianowie. We współmieszkankach widziała wrogów. Zakonnice uważały, iż swoim przybyciem Sydonia zatruła im życie. W czasie pobytu w Marianowie, samotna Sydonia rozmawiała ze zwierzętami. Powiernikami jej tajemnic stały się wróble, okoliczne koty i oczywiście ukochany pies. Ulubioną książką Sydonii była Biblia. Czytywała także modlitewniki. Interesowała się ziołami. Leczyła nimi siebie i innych, przypisując im niezwykłe właściwości. Uważała, że mogą one „odpędzić życie albo śmierć”. Znała tajemnice ziół, a ludzie przychodzili do niej po pomoc. W 1619 roku odbył się kolejny z licznych procesów. Niepokorna Sydonia oświadczyła wówczas, że nadal będzie uprawiać czary. Przewieziono ją do zamku Oderburg w Szczecinie. Oskarżono ją o dokuczanie mieszkańcom klasztoru, wreszcie o czary powodujące tajemnicze zgony, by na samym  końcu obwinić ją o zniszczenie panującego książęcego rodu Gryfitów. Sydonię poddano torturom podczas których przyznała się do uprawiania czarów, potwierdzając tym samym stawiane jej zarzuty. W głębi duszy wierzyła, że Bóg ją uwolni, że nie pozwoli jej umrzeć, bo przecież jest niewinna. W połowie sierpnia 1620 roku sąd skazał Sydonię na ścięcie toporem, a następnie spalenie na stosie. Wydarzenie to miało miejsce przed ówczesną Bramą Młyńską w Szczecinie, w okolicy obecnego Muzeum Narodowego przy ulicy Staropolskiej. Jej skromny spadek przyznano sądowi na pokrycie kosztów procesu. Pamięć o Sydonii i jej budzącej podziw wśród ówczesnych urodzie wciąż trwa i nie brakuje dociekliwych, chcących poznać tajemnicę jej życia. Marianowo stanowi regionalne centrum życia społeczno-gospodarczego i kulturalnego. Tu skupia się podstawowa sieć usług, lokalne przetwórstwo i najważniejsze podmioty gospodarcze i społeczne. W Marianowie odbywa się coroczny cykl imprez kulturalno – rozrywkowo – rekreacyjnych „Lato z Sydonią” zwane również „Zlotem Czarownic Rządu, Samorządu i Biznesu", organizowanych w Marianowie od połowy lat dziewięćdziesiątych. W ramach obchodów Dni Marianowa odbywają się koncerty gwiazd muzyki rozrywkowej, folkowej i ludowej. Wszyscy miłośnicy tańca i piosenki mogą podziwiać prezentacje barwnych zespołów dziecięcych i młodzieżowych, zarówno amatorskich, jak i zawodowych. Liczne konkursy i zabawy, turnieje sportowe, „zloty czarownic”, przeglądy zespołów ludowych, płonący stos oraz dyskoteka do białego rana ściągają do Marianowa wielu gości, o których dba „Karczma Sydonii” z tradycyjnymi potrawami, przygotowanymi zgodnie z najstarszymi recepturami kuchni staropolskiej. „Lato z Sydonią” w Marianowie, dzięki bogatemu programowi artystycznemu i urozmaiconej ofercie gastronomicznej, zadowoli nawet najbardziej wymagających smakoszy ducha i ciała. Corocznie maleńkie Marianowo gości gospodarzy naszego regionu oraz przedstawicieli wojewódzkich i powiatowych instytucji kulturalnych, oświatowych i społeczno-gospodarczych. Do najważniejszych atutów miejscowości należą jej walory przyrodnicze, głównie dolina rzeki Krępy oraz jezioro Marianowskie. Rynnowe Jezioro Marianowskie, wyróżnia się w regionie dużą czystością. Brzeg jeziora jest urozmaicony, w przeważającej części malowniczo zalesiony. Zatoki zarośnięte są trzciną i pochylającą się w stronę wody niską zielenią. Jezioro jest doskonałym miejscem do żeglowania bądź kajakowania, bogate w ryby słodkowodne, jest także rajem dla wędkarzy. Wokół jeziora Marianowskiego, w ostatnich latach powstają obiekty letniskowe. na całoroczny wypoczynek zaprasza gospodarstwo„ Chlebowy Dom”, którego główną  atrakcją jest warzone na miejscu piwo, doskonałe nalewki i wina, ekologiczne wędliny własnej produkcji, domowe ciasta i przede wszystkim wyśmienity chleb. Poza tym wyjazdy na spływy kajakowe, przyjęcia, bankiety, ogniska integracyjne, wspólne wypiekanie chleba, ciast i wędzenie wędlin do wieczornej biesiady. Na turystów swe podwoje otwiera również ośrodek „ Mariański Młyn” oferujący bezpłatny sprzęt pływający, przyjazne konie i kąpielisko. Miłą atmosferę zapewnią stara kuźnia i grill. Będąc w Marianowie nie można odmówić sobie zwiedzania okolicznych zabytków historycznych i architektonicznych, choćby klasztoru Cysterek z XIII w., murowanego kościoła z I poł. XV w., stanowisk archeologicznych, pochodzących ze starożytności i epoki kamienia, a także licznych pomników przyrody. Kościół i klasztor zlokalizowane są 500 m od centrum wsi nad rzeką Krępą. W kościele w Marianowie znajdują się interesujące zabytki architektoniczne: ołtarz główny, składający się z 5 części (penaptyk) z 1546 r., ambona z 1727 r. w stylu barokowym, tablica epitafijna poświęcona pamięci G.A. von Thuna z 1683 r. Najwcześniejszy przekaz ikonograficzny zespołu klasztornego w Marianowie zamieszczony jest na mapie Lubinusa z 1618 roku. Zespół poklasztorny w Marianowie jest jednym z czterech obiektów architektury klasztornej cysterek na Pomorzu Zachodnim, który przetrwał do naszych czasów. Obecnie składa się z kościoła, jednego skrzydła klasztornego (zachodniego) i budynków gospodarczych. Mur otaczający klasztor, park i cmentarz pochodzący sprzed XVIII w. ma wysokość 1,5 do 2 m oraz długość 91 m. Posiada trzy bramki wejściowe. Cmentarz przyklasztorny liczy 0,5 ha powierzchni. W parku rośnie pomnikowy dąb, zwany „dębem Sydonii”. W Marianowie zlokalizowane są podstawowe instytucje administracji publicznej, edukacyjnej i finansowej. Należą do nich szkoła podstawowa, publiczne gimnazjum, Biblioteka Publiczna, Urząd Poczty oraz Agencja banku PKO BP. Ponadto Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej, apteka, siedem sklepów i zakłady przetwórstwa rybnego. Wartym wspomnienia jest Towarzystwo Rozwoju Gminy Marianowo powstałe w 1996 r. działające na rzecz polepszenia życia mieszkańców, ochrony środowiska i walorów przyrodniczych gminy a także integracji społecznej osób niepełnosprawnych.