Świerczyna leży ok 12.5 km od siedziby gminy – Wierzchowa, nad rzeką Świerczyniec. Do drogi wojewódzkiej nr 177 jest 4.5 km, do drogi wojewódzkiej nr 163 7.5 km, od siedziby powiatu – Drawska Pomorskiego- dzieli ją niespełna 40 km. Miejscowość znajduje się na trasie połączenia PKS Złocieniec – Wałcz.
Świerczyna to wieś sołecka w gminie Wierzchowo na Równinie Wałeckiej. Tereny dookoła Świerczyny są wysokozalesione i nadal trwa zalesianie gruntów o najsłabszych warunkach bonitacyjnych. Lasy są ważnym źródłem utrzymania dla znacznej części mieszkańców. Gospodarkę leśną prowadzi tutaj nadleśnictwo Świerczyna, które jest istotnym pracodawcą, zwłaszcza w okresie prac sezonowych (nasadzeń, wycinek itp.). Lasy stanowią bezpośrednie źródło utrzymania dla wielu gospodarstw domowych, dla których zbieractwo czy łowiectwo jest bardziej atrakcyjną ekonomicznie formą aktywności od stałego zatrudnienia. Historia wsi sięga średniowiecza jednak pierwsze wzmianki pochodzą z 1641,1654 i 1662 roku. W tym okresie we wsi znajdował się duży majątek ziemski, karczma i młyn, który na początku XIX wieku został przebudowany na młyn wodny. Oprócz folwarku w Świerczynie znajdowało się kilka wolnych gospodarstw, dom pastora oraz kuźnia. Pod koniec XVIII wieku, oprócz folwarku, na terenie Świerczyna gospodarowało 13 chłopów, 5 zagrodników,22 osadników i 6 budników. Oprócz tego znajdowało się 13 wolnych gospodarstw, kuźnia, młyn i leśniczówka. Wieś liczyła 377 mieszkańców i 60 domów. Z założenia dworskiego powstałego w XIX wieku, zlokalizowanego na północ od kościoła, przetrwał do dziś niewielki dworek i trzy ceglane budynki gospodarcze z 1 połowy XX wieku. Obecnie dworek, po przebudowie posiada formy skromniejsze niż przeciętna chałupa wiejska i został całkowicie pozbawiony cech zabytkowych. Świerczyna została przyłączona do Polski 2 marca 1945 roku. Ziemie zachodnie zostały zasiedlone i zagospodarowane przez Polaków wywiezionych tu w czasie wojny na przymusowe roboty bądź przybyłych z przeludnionych i zniszczonych obszarów a także z poza granicy Polski. Już w 1945 roku powstała szkoła, której organizatorką była pani Janina Ryłko. Szkoła miała swoją siedzibę w dawnej poniemieckiej szkole - obecnie jest tam Dom Nauczyciela. Była to szkoła czteroklasowa. Do Świerczyny zawitało 3.000 osób w tym 300 kombatantów 1 Warszawskiej Dywizji Kawalerii i goście ze Związku Radzieckiego. Władze państwowe reprezentowali: wiceminister Kultury i Sztuki oraz szef Zarządu Ludowego Wojska Polskiego gen. dywizji. Odsłonięto tablicę pamiątkową ku czci poległych ułanów w walkach o Świerczyna, Wielboki i Sośnicę. Przyznano pieniądze na budowę gospody dla przybywających tu ułanów oraz turystów podążających szlakiem Wału Pomorskiego. Układ urbanistyczny Świerczyny jest oryginalny, to wieś o nietypowym planie ulicówki. Przebiega ona owalnie wzdłuż brzegów centralnie położonego jeziorka. Charakteryzuje się zabudową zwarta o kalenicowo i szczytowo ustawionych domach względem ulicy. Zachowana zabudowa pochodzi z końca XIX wieku i początku XX wieku. Świerczyna ma na swoim terenie placówki oświatowe: przedszkole, szkołę podstawową oraz gimnazjum. Prężnie rozwijał się w przeszłości ruch artystyczny. Poza granicami ówczesnego województwa koszalińskiego znane były: dziecięcy zespół wokalny „Kropelki” oraz blues-rockowe zespoły „GHS” i „Baza nr 13”. Od lat 50. XX w. działa tutaj jeden z najstarszych w województwie zachodniopomorskim wiejskich klubów sportowych – Klub Sportowy Drzewiarz, posiadający jedną sekcję piłki nożnej, w klasie okręgowej. Infrastrukturę uzupełnia filia Biblioteki Publicznej, świetlica wiejska Gminnego Ośrodka Kultury Sportu i Turystyki a także jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej. Najbliższa apteka znajduje się oddalonym o niespełna 13 km Czaplinku.
Warto zobaczyć