Miejscowość Ramlewo położona jest w północnej części województwa zachodniopomorskiego w powiecie kołobrzeskim, w gminie Gościno. Do siedziby powiatu jest 31 km, do siedziby gminy 11 km. Przez wieś przebiegają drogi lokalne, znajduje się w pobliżu drogi krajowej E28. W pobliżu znajdują się wsie: Sikorzyce (2,3 km w kierunku południowym), Domacyno (5,6 km w kierunku wschodnim), Robuń (4 km w kierunku północnym), Słowenkowo (5,6 km w kierunku południowo-zachodnim).

Ramlewo jest średniej wielkości wsią sołecką o rolniczym charakterze.

W średniowieczu było lennem szlacheckiej rodziny Rahmel. Johannes Ramelow żyjący na przełomie XIII i XIV wieku zaliczał się do szlachetniejszych wasali Pomorza, Neumarku i Księstwa Rugii. Był on założycielem zamku w Ramlewie. Zamek Ramlewski niedługo był w posiadaniu rodu Rahmel, gdyż w 1322 roku książęta Otto I i Warcisław IV uznali, że wszystkie dobra i zamek w Ramlewie stanowiące lenno rodu, muszą być zwrócone biskupom kamieńskim. Brugemann donosi w kronikach, że zamek dostał się w ręce rodziny Adebahr. Około 1530 roku Caspar Adebahr był ostatnim właścicielem Ramlewa ze swojego rodu. Majątek po nim zmienił właścicieli poprzez zaślubiny jego córki Scholastyki (Sofii) z Jakobem von Guntersberg, który był członkiem rodu von Blankenburg. Ród ten, z małymi przerwami, władał posiadłością Ramlewo przez kilka wieków. W 1804 roku Ramlewo znajdowało się w posiadaniu lejtnanta Carla Leopolda von Blankenburg, jednak wskutek francuskiej okupacji popadło w ruinę tak, że dokonano licytacji zamku. Nowym właścicielem został ekonom Pophal. Po jego śmierci posiadaczami byli jego zięciowie, Kannenberg i Neitzke.

W 1845 roku zamek kupił Wilhelm Fluge i podzielił posiadłość w 1848 roku na Ramlewo Górne i Ramlewo Dolne. Sam Wilhelm Fluge wraz z rodziną gospodarował w posiadłości „Dolnej”, natomiast posiadłość „Górną” ofiarował swojemu zięciowi Aleksandrowi Andrae. Później syn Wilhelma Fluge otrzymał od swojego szwagra posiadłość „Górną”, po tym, jak Aleksander Andrae nabył inny majątek – Rymań. W 1874 roku posiadłość „Górną” kupił von Knobelsdorff-Brenkenhoff swojemu drugiemu synowi Helmutowi. Ramlewo Dolne w 1870 roku przejmuje w posiadanie rotmistrz Hans Reichel, który sprzedał majątek Ramlewo Dolne rodzinie Flanennberg. Ta rodzina dokonała sprzedaży posiadłości Wilhelmowi Diler, który w tym majątku gospodarował do 1945 roku. Natomiast posiadłość Ramlewo Górne do zakończenia II wojny światowej pozostawało w rękach rodziny von Knobelsdorff-Brenkenhoff. Z listu Aleksandra Andrae do swojej narzeczonej wynika, że założycielami parku w Ramlewie Górnym i Ramlewie Dolnym była rodzina Wilhelma Fluge, czyli parki istnieją co najmniej od 1845 roku. 

Po zakończeniu II wojny światowej w nieistniejącym obecnie pałacu mieściła się siedziba kierownictwa Państwowego Gospodarstwa Rolnego. Pałac także był mieszkaniem dla rodzin pracowników miejscowego PGR. Park w Ramlewie Górnym częściowo został wykarczowany pod przydomowe ogrody warzywne.

Dawny park dworski położony jest w południowo-zachodniej części wsi. Powierzchnia parku zajmuje teren około 2,5 ha. Jedynym budynkiem znajdującym się na terenie parku jest ujęcie wody dla mieszkańców tej miejscowości. Jeszcze na początku lat siedemdziesiątych XX w. na terenie parku znajdował się pałac. 

Park w Ramlewie Górnym jest wpisany do rejestru zabytków decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Park ten obecnie jest obiektem pełniącym funkcje dydaktyczne. Roślinność występująca w parku w zdecydowanej większości jest pospolitą jednak występują tu również osobliwości przyrodnicze, bardzo rzadkie nawet w skali kraju. Na uwagę zasługuje pochodzące z Chin drzewo o liściach złożonych – bożodrzew. Obwód pnia na wysokości pierśnicy wynosi 296 cm. W Polsce można je spotkać tylko w uprawie parkowej. Występuje w kilku parkach, ale ten w Ramlewie Górnym prawdopodobnie jest największy w kraju.
Na uwagę zasługują rosnące tu dwa wiązy polne. W latach 80. XX wieku w województwie zachodniopomorskim wszystkie wiązy zarażone zostały wirusem, co doprowadziło do powolnego ich usychania, w efekcie należało je powycinać. Wiązy w tym parku oparły się chorobie i rosną w bardzo dobrej kondycji. Obwód na wysokości pierśnicy wynosi 335 cm, drugiego 275 cm. W parku uwagę przyciąga również grupa grabów pospolitych. Z układu pni tych drzew można wywnioskować, że przed kilkudziesięciu laty stanowiły część żywopłotu. Rośnie tu też kilka topoli białych oraz grupa akcji, a z drzew iglastych - świerki i daglezje. Pozostałe drzewa to jesiony, jawory, klony oraz roślinność krzewiasta. Na terenie tego parku występują cztery drzewa, które są pomnikami przyrody.