Gościno to niewielka miejscowość w powiecie kołobrzeskim w województwie zachodniopomorskim, w gminie o tej samej nazwie Gościno. Miasto leży na Równinie Gryfickiej ok. 20 km na południe od Kołobrzegu przy drodze wojewódzkiej nr 162. Przy wschodniej części miejscowości płynie struga Gościnka, która uchodzi 2,5 km na północ do rzeki Parsęty. Ok. 0,8 km na północny zachód od miasta znajduje się jezioro o takiej samej nazwie Gościno. Miejscowość oddalona jest od Morza Bałtyckiego o 18 km. Ok. 0,5 km na południowy zachód od zabudowy Gościna leży osada Gościno-Żalno, natomiast 0,8 km na południowy wschód wieś Gościno-Dwór. Kolejną pobliską miejscowością są Lubkowice ok. 0,5 km na północny wschód. Gościno umiejscowione w odległości 35 km od Trzebiatowa, 45 km od Koszalina oraz 126 km od stolicy województwa Szczecina.

Połączenia autobusowe z Kołobrzegiem, zapewniane przez kilku przewoźników. Przez Gościno przebiegają również linie autobusowe do Białogardu, Świdwina, Połczyna-Zdroju i Wałcza. Obecnie przez miasto nie przebiega żadna linia kolejowa.

Gościno to miasto w północno-zachodniej Polsce, położone w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, siedziba gminy Gościno. Leży na Równinie Gryfickiej, nad strugą Gościnką. W latach 1946–1950 Gościno leżało w województwie szczecińskim, natomiast przez cały okres PRL oraz później po transformacji ustrojowej w województwie koszalińskim (do reformy administracyjnej w 1998 r.). Do Sołectwa Gościno należy 5 miejscowości: Gościno, Gościno-Dwór, Jarogniew, Jeziorki, Lubkowice. Powierzchnia miasta wynosi 569,86 ha.

Gmina leży na Równinie Białogardzkiej w części wschodniej i na Równinie Gryfickiej w części zachodniej. Przez granicę z gminą Dygowo przepływa rzeka Parsęta, natomiast zachodnią granicę z gminą Siemyśl stanowi rzeka Błotnica wraz z jeziorem Kamienica, uchodząca do jeziora Resko Przymorskie.

Nazwa wsi została zapisana w 1238 r. jako Gostino od imienia Gość, będącego skrótem od imienia Gościmir. Nazwę Gościno wprowadzono urzędowo rozporządzeniem w 1946 r., zastępując poprzednią niemiecką nazwę Groß Jestin. Wcześniej przez pierwsze powojenne miesiące przejściowo używano nazw Gostyń oraz Gostrzyń Pomorski. 1 stycznia 2011 r. Gościno otrzymało status miasta.

Herb gminy Gościno to tarcza herbowa typu hiszpańskiego o czerwonym polu, na którym widoczna jest obronna brama drewniana złota, z otwartymi wrotami, pośrodku których jest majuskułowa litera G srebrna. Litera G nawiązuje do siedziby władz gminnych – Gościna.

Pierwsze wzmianki wczesnośredniowieczne świadczące o istnieniu miejscowości pochodzą z pierwszej połowy XIII w. W 1238 r. papież Grzegorz IX wystawił dokument, w którym potwierdził, że zakon Joannitów jest w posiadaniu dóbr Gościno i Myślino. Rozwój gospodarczy miejscowości związany był głównie z handlem. Gościno umiejscowione było bowiem na szlaku handlowym z Kołobrzegu do Szczecina. W drugiej połowie XIII w. miasteczko stało się własnością najpierw Johanna von Romla, a następnie nabywcą był klasztor cysterski w Doberman w Meklemburgii. Czternastowieczna wieś Gościno była własnością rady miejskiej Kołobrzegu i nadana została miastu przez biskupa Johanna, a jeszcze wcześniej należała do Nicolausa z Jestina. Gościno posiadało kilka folwarków, jednym z nich był folwark Gościno-Dwór, przy drodze do Myślina.

W XVI w. po sejmie w Trzebiatowie (książęta pomorscy z rodu Gryfitów ulegli reformacji) podobnie jak w całym Pomorzu Zachodnim również w Gościnie religię katolicką zastąpiono wyznaniem luterańskim (ewangelickim). Trudnym okresem dla miasteczka była również wojna trzydziestoletnia (1618–1648). W wyniku działań wojennych, kontrybucji i chorób ludności na Ziemi Kołobrzeskiej zmniejszyła się o ok. 66 % . Region należał wówczas do Elektoratu Brandenburgii. Niewiele wiadomo o życiu mieszkańców Gościnina w okresie późniejszym. Wiadomo jedynie, iż w XVI w. dokonano niezbędnych remontów w mieście. Z kolei na początku wieku XVII w. wyburzono stary (XIII w.) kościół gościński podejmując się budowy nowego. Został on poddany w połowie XIX stulecia zasadniczej przebudowie. Przełom XIX i XX w. to czas wzmożonego rozwoju dla miasta i regionu. Również okres dwudziestolecia międzywojennego zaznaczył się znacznym wzrostem gospodarczo-ekonomicznym Gościnina. Uruchomiono wówczas szkołę (1926 r.), salę sportową i plac sportowy.  Na zajęcia lekcyjne uczęszczało w latach 30. XX w.  przeciętnie 300 uczniów, zatrudnionych było 6 pedagogów. W 1938 r. obchodzono 700-lecie Gościna. Z tej okazji otwarto we wsi bibliotekę z czytelnią i wypożyczalnią, pełniącą jednocześnie funkcję księgarni.

Na początku XX stulecia Gościno stało się lokalnym węzłem drogowo- kolejowym. W mieście funkcjonowała restauracja obsługująca podróżnych (umiejscowiona przy dworcu kolejki), 2 warsztaty mechaniki i elektroniki pojazdowej, mleczarnia, a także piekarnia, 2 młyny (młyn wodny stoi nadal nad Gościnką, w południowo-wschodniej części miejscowości), zakłady fryzjerskie. Usługi swoje świadczyli kominiarze, ślusarze, szewcy, zegarmistrz. Obok dwóch wykwalifikowanych lekarzy w Gościnie pracował dentysta, aptekarz, i weterynarz. W 1911 r. zelektryfikowano Gościn, a także założono telefon, część mieszkańców posiadała już pierwsze odbiorniki radiowe, chętnie czytywano ”Kolberger Zeitung” (Gazeta Kołobrzeska). Przed II wojną światową uruchomiono tutaj również szpital. W dzisiejszym budynku policji pracowała żandarmeria. Straż pożarna miała remizę na końcu ulicy, przy której stoi szkoła z 1926 r.

Wybuch II wojny światowej nie wpłynął znacząco na życie mieszkańców miasta. Brak na terenie Gościna większych działań wojennych przyczynił się do zachowania prawie w całości budynków mieszkalnych i gospodarczych. Diametralne zmiany przyniósł ze sobą dopiero rok 1945, gdy cała ludność miasteczka musiała opuścić te tereny. Proces polonizacji przebiegał sprawnie. Większość osadników przybyła z Polski centralnej i tzw. “ściany wschodniej”. W Gościnie oprócz osadników rolnych napływali również przedstawiciele rzemiosła. W 24 zakładach rzemieślniczych zatrudnionych było 25 rzemieślników. W latach 70. XX w. Gmina Gościno nagrodzona została  tytułem  krajowego „Mistrza Gospodarności”. Kulminacyjnym wydarzeniem tamtych dni była wizyta w Gościnie najwyższych przedstawicieli państwowych: Edwarda Gierka – I sekretarza KC PZPR , Przewodniczącego Rady Państwa prof. Henryka Jabłońskiego oraz Prezesa Rady Ministrów Piotra Jaroszewicza. Do najważniejszych instytucji i przedsiębiorstw w Gościnie należały m.in. Okręgowa Spółdzielnia Mleczarska, Gminna Spółdzielnia „SCh”, Spółdzielnia Kółek Rolniczych, Bank Spółdzielczy, Nadleśnictwo Gościno, Zespół Szkół Rolniczych, Szkoły Podstawowe w Gościnie i Robuniu, Przedszkole w Gościnie, Urząd Pocztowo-Telekomunikacyjny, Państwowy Dom Małego Dziecka, Dom Handlowy, bar gastronomiczny, masarnia, dwie piekarnie, zakład fryzjerski, zakład fotograficzny myjnia dla pojazdów transportowych.

Przybywających do Gościna z pewnością zaskoczy stan zachowania tutejszych zabytków. Nie tylko mediewistów zainteresuje fakt, iż w zabytkowym rzymskokatolickim kościele parafialnym pw. Andrzeja Boboli znajduje się wykuta z pojedynczego kamienia (wapień gotlandzki) chrzcielnica z przełomu XII i XIII w. w kształcie kielicha. Jest to jeden z nielicznych zabytków sakralnych takiego rodzaju na terenie Pomorza Zachodniego. Świątynia znajduje się w południowej części miasta, na wzgórzu. Kościół został wybudowany w 1865 r. w stylu neoromańskim z kamienia polnego. Ponadto w rejestrze zabytków znajduje się przykościelny cmentarz.

W mieście zachowało się wiele przedwojennych domów, w tym okazały budynek w północnej części mieszczący tuż po wojnie szpital polowy, następnie przez długie lata Państwowy Dom Małego Dziecka, a obecnie m.in. Dom Opieki Społecznej. Zachodnią część miejscowości zajmuje osiedle dwupiętrowych bloków Spółdzielni Mieszkaniowej Zatorze. Przy drodze w kierunku Karlina umiejscowiona jest rozdzielnia energetyczna i oczyszczalnia ścieków. Na skwerze u zbiegu ulic Kościelnej i IV Dywizji Wojska Polskiego znajduje się głaz narzutowy poświęcony Pamięci mieszkańcom, którzy tworzyli polskość ziemi gościńskiej. Przy kościele ustawiono głaz narzutowy Ku pamięci dawniejszym niemieckim mieszkańcom.

W 2012 r. wybudowano 57 km dróg nowych ścieżek rowerowych. Drogi poprowadzono po nasypie dawnej kolejki wąskotorowej. Dzięki temu udogodnieniu miłośnicy rowerów mogą udać się w samodzielne podróże m.in. do Jeziora Kamica, Karlina, Myślna, Karkowa, Ząbrowa i Chorzyna, Pławęcina. Wzdłuż tras rowerowych umiejscowiono postoje dla rowerów, wyposażone w ławki, stoły i kosze na śmieci itp.

W mieście znajduje się: poczta, posterunek Policji, Straż Miejska, remiza Ochotniczej Straży Pożarnej, sklepy (spożywcze, apteki, metalowe, chemia gospodarcza, hurtownie materiałów budowlanych, części samochodowe, ogrodnicze i inne), bank z bankomatem, gastronomia, agroturystyka, praktyki lekarzy rodzinnych, cmentarz komunalny, boisko sportowe z zapleczem, kręgielnia. Przemysł spożywczy (2 piekarnie, duży zakład przetwórstwa mleka firmy Arla Foods – produkcja serów), drzewny (tartaki). Siedziba wielu firm usługowych (m.in. transportowych, mechaniki samochodowej; 3 zakłady fryzjerskie),  a także siedziba Nadleśnictwa Gościno.

Do lat 90. XX w. w zachodniej części miejscowości funkcjonowała duża węzłowa, a następnie końcowa stacja wąskotorowej Kołobrzeskiej Kolei Wąskotorowej. Tory w Gościnie całkowicie zdemontowano na przełomie lat 2006 i 2007. Śladem dawnego torowiska poprowadzono obwodnicę drogową miasta.

W miejscowości funkcjonuje: Szkoła Podstawowa z Oddziałami Integracyjnymi im. majora Henryka Sucharskiego, Przedszkole z Oddziałami Integracyjnymi, Gimnazjum im. Kazimierza Górskiego oraz Zespół Szkół im. Macieja Rataja.

Gościno posiada boisko sportowe wraz z kortem tenisowym i zapleczem socjalnym. W mieście działa Klub Sportowy Olimp Gościno, którego zespół piłki nożnej gra w klasie okręgowej (grupie północnej Koszalin). Zespół ma barwy klubowe miedziano-granatowe.

Co roku w lipcu Gościno staje się jednym z punktów wyścigu kolarskiego o Puchar Bałtyku.

W Gościnie znajduje się Biblioteka Publiczna Gminy Gościno im. Tomasza Nocznickiego. Od 2009 r. działa także dom kultury. W ramach swojej działalność oferuje on kursy tańca, aerobik, kręgielnię, naukę języków obcych dla dzieci, przedstawienia teatralne dla dzieci, zabawy taneczne oraz Wędrowny jarmark bajek. Dom kultury stanowi lokalne centrum życia kulturalnego. Do najpopularniejszych organizowanych przez niego imprez należą: Dożynki gminne oraz Dni Gościna, w ramach którego odbywa się festyn familijny, liczne koncerty, rajd rowerowy (np. Gościno-Rymań-Gościno), a także nocny turniej piłki nożnej itp.

Od lutego 2002 r. urząd gminy wydaje co miesiąc bezpłatny biuletyn Głos Gościna.