Białogard położony jest w odległości około 25 km od Koszalina. Przez miasto przebiega droga wojewódzka nr 163 Kołobrzeg-Poznań. W odległości 8 km od Białogardu przebiega droga krajowa nr 6 Szczecin-Gdańsk. Białogard jest jednym z największych węzłów kolejowych na Pomorzu Środkowym. Można stąd dojechać bezpośrednio praktycznie do każdej większej miejscowości w Polsce.

Białogard położony jest w centrum powiatu białogardzkiego. Mają tu swoją siedzibę władze miejskie, gminne oraz powiatowe. Miasto położone jest na Równinie Białogardzkiej, w dorzeczu rzeki Parsęty. Miasto zajmuje obszar 25,73 km². Przez Białogard przepływa również rzeka Leśnica, która stanowi prawobrzeżny dopływ Parsęty. Nazwa miasta pochodzi od słów „biały” oraz „gród”. W obrębie miasta znajduje się niewielki obszar Natura 2000, położony na terenie lasu komunalnego przy ulicy Słonecznej.

Z badań archeologicznych wynika, że grodzisko białogardzkie powstało już w VIII w. Jest to jedno z najstarszych grodów na terenie Pomorza. Wówczas było to małe osiedle, następnie gród plemienny, w XI w. gród piastowski, a w XII w. gród książęcy. Gall Anonim w swoich kronikach opisywał Białogard, wówczas miasto zwane „Białym", jako centralny ośrodek krainy, gród o królewskim charakterze.

Pierwszy zachowany dokument z dziejów miasta pochodzący z 1159 r. wskazuje znaczenie grodu w życiu gospodarczym Pomorza oraz dobre stosunki władz z kościołem. W 1299 r. miasto otrzymało prawa miejskie lubeckie. Wówczas mieszczanie zostali wyłączeni spod sądownictwa księcia, zwolniono ich z ceł książęcych i nadano handlowe Sobowy. W 1307 r. miasto uzyskało również prawo składu. Wszystko to rozpoczyna proces germanizacji miasta, a co z tym związane napływ kupców i rozwój handlu. Prężnie się rozwijająca osada, zyskująca znaczenie stała się rezydencją Warcisława IV w latach 1315 – 1321. Wówczas też miasto, dzięki stawiennictwu Kołobrzegu, uzyskuje członkostwo w Związku Hanzy. Zwiększająca się rola miasta oraz wpływ niespokojnych czasów wymagały wprowadzenia rozwiązań obronnych. Wybudowano mury obronne o wysokości 8 m. W tym czasie powstały też kościół p.w. Najświętszej Marii Panny oraz ratusz miejski usytuowany na rynku.

W XV w. miała miejsce bitwa, która przeszła do historii miasta i dziś tworzy jej nieodzowną część. Bitwa nazwana została „bitwą o krowę”, a jej powodem było nieoddanie przez mieszkańca Białogardu krowy pożyczonej od mieszkańca pobliskiego Świdwina. Wówczas mieszkańcy Świdwina wystąpili zbrojnie przeciw mieszkańcom Białogardu. Starcie zakończyło się zwycięstwem Świdwinian. Historia tej bitwy pozostaje żywa do dziś. Na jej kanwie odbywa się każdego roku improwizacja bitwy, a właściwie konkurencja sportowa pomiędzy miastami. Przedstawiciele obu miast konkurują ze sobą, walczą o symboliczne rogi krowie. Zwycięzca wygrywa rogi, które zdobią siedzibę władz zwycięskiego miasta. Po zjednoczeniu Pomorza Zachodniego przez Bogusława X, pod koniec XV w. i przez cały XVI w. na ziemi białogardzkiej panował względny spokój. Wówczas kwitło rzemiosło i handel. W czasie wojny trzydziestoletniej w latach 1618-1648 przez miasto przetoczyły się wojska cesarskie i szwedzkie, plądrując je i niszcząc. Zniszczeniu uległo wiele budowli. Od 1653 r. ziemia białogardzka stała się częścią Brandenburgii. W czasie wojny siedmioletniej w latach 1756-1763 Białogard, jak i całe Pomorze, był przedmiotem walk i przetargów wojsk szwedzkich i pruskich. Miasto było wielokrotnie plądrowane i palone przez wojska rosyjskie, nie ustrzegło się też przed katastrofami. Miały tu miejsce liczne pożary i epidemie. Najgorszym wydarzeniem był pożar w 1765 r., w wyniku którego spłonęła duża część miasta. Po pożarze powstał pierwszy plan Białogardu, zwany „planem Ackermann’a” – od nazwiska autora. Jest to jednocześnie najstarszy plan miasta zachowany do naszych czasów. W wieku XIX miasto stało się miastem garnizonowym, bowiem stacjonował tu 11 Regiment Dragonów. Wojska zajęły koszary przy ulicy Kołobrzeskiej. Wobec przyrostu ludności, zaczęło brakować terenu do rozwoju miasta. Dlatego w latach 1866-1868 rozebrano mury obronne. Po II wojnie światowej do miasta zaczęli napływać uchodźcy. Wojska niemieckie ostatecznie opuściły Białogard 5 marca 1945 r. Wcześniej wysiedlono stąd ludność cywilną. Do miasta wkroczyła Armia Czerwona. Po wojnie zaczęto organizować opiekę zdrowotną, szkolnictwo i administrację. Od czasu wyzwolenia miasta stacjonowały w nim wojska radzieckie. Zajmowały wówczas koszary przy ulicach: Kołobrzeskiej, Połczyńskiej i Zwycięstwa. W mieście na potrzeby wojska działały szpital wojskowy przy ulicy Chopina, strzelnica przy ulicy Kołobrzeskiej, plac ćwiczeń i kasyno oficerskie przy ulicy Mickiewicza. Wojska radzieckie stacjonowały na terenie Białogardu do czerwca 1992 r.

Białogard i jego okolice to raj dla wędkarzy. Przepływające przez miasto rzeki Parsęta i Liśnica bogate są w pstrągi, trocie oraz lipienie. Prężnie działa na tym terenie Towarzystwo Miłośników Parsęty, które dba o czystość rzek, walczy z kłusownictwem oraz organizuje imprezy wędkarskie. Największą imprezą dla wędkarzy jest Święto Troci organizowane latem, która cieszy się ogromnym powodzeniem wśród wędkarzy z całej Polski. Oprócz wędkarzy rzeka stanowi wspaniałe miejsce dla osób uprawiających kajakarstwo. Parsęta jest rzeką o charakterze górskim, z przełomami i rwącym nurtem. Jest więc ciekawym wyzwaniem dla zapaleńców tego sportu. W Białogardzie przy ulicy Kołobrzeskiej znajduje się przystań kajakowa, skąd można zaczynać swój spływ lub urządzić przerwę na posiłek. Na przystani są stoły i ławki.

Białogard otoczony jest lasami. Przeważają tu lasy sosnowe z domieszką świerka. Występują też lasy liściaste z bukami, dębami, olchami i brzozami. Lasy białogardzkie są bogate w zwierzynę, dlatego też prężnie działają tu związki łowieckie. Na terenie Białogardu znajdują się bardzo ciekawe, warte odwiedzenia zespoły roślinne. Na uwagę zasługuje arboretum przy ulicy Kołobrzeskiej. Jest to ogród leśny, najbardziej egzotyczne miejsce w mieście pod względem przyrodniczym. Rośnie tu wiele ciekawych gatunków drzew, w tym: cyprysik Lawsona, cyprysik groszkowy, sosna: pospolita, wejmutka, górska, limba, jodła: kaukazka szlachetna, nikko, jednobarwna-kalifornijska, korkowa, świerk: pospolity, serbski, biały, modrzew europejski, jałowiec. Poza tym warto tu odpocząć w Parku Orła Białego. Jest to piękny, niedawno odnowiony park. Na jego terenie znajdują się dwa stawy, plac zabaw dla dzieci, pomnik orła białego. Największym terenem zielonym w mieście jest park im. Profesora Leona Mroczkiewicza, położony przy wyjeździe na Koszalin. Park zwany jest przez mieszkańców „parkiem-laskiem”. W parku znajduje się odnowiony amfiteatr oraz liczny i wiekowy drzewostan. Rosną tu okazy pomnikowe, na szczególną uwagę zasługuje aleja 12 dębów szypułkowych o obwodach 330-520 w wieku od 400 do 600 lat. Bardzo ładny teren zielony, ze zbiornikiem wodnym, znajduje się przy ulicy szpitalnej.

W mieście znajduje się wiele ciekawych miejsc i zabytkowych budowli. Na uwagę zasługuje odnowiona starówka, w obrębie której jest wiele do obejrzenia. Przede wszystkim należy wejść do kościoła p.w. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Kościół pochodzi z początku XIV w. Jest piękną, starą budowlą, z zabytkowym wyposażeniem: ołtarz, ambona, witraże i organy. Będąc na starym mieście trzeba wejść do Starego Ratusza. Mieści się tam obecnie Urząd Stanu Cywilnego. Warto obejrzeć stare kamieniczki, w tym w szczególności okazałą, bogato zdobioną kamienicę vis a vis kościoła, w której obecnie swoją siedzibę mają bank oraz władze powiatu białogardzkiego. W obrębie starówki znajdują się fragmenty murów obronnych oraz Brama Wysoka. Brama jest jedną z pięciu istniejących niegdyś bram strzegących wjazdu do miasta. Brama jest budowlą zabytkową, odnowioną. Mieści się w niej obecnie galeria sztuki. Można tu podziwiać dzieła lokalnych twórców. Przy Bramie znajdują się galerie i pracownie białogardzkich artystów, do których można wejść, pooglądać ich prace, albo nabyć interesujące dzieła. Poza starym miastem i znajdującymi się tu zabytkami, koniecznie trzeba obejrzeć stary kościół p.w. św. Jerzego, zlokalizowany nad rzeką Liśnicą, przy Gimnazjum Nr 1. W mieście warte zobaczenia są również ulica Wojska Polskiego, ze starymi kamienicami i budynkiem poczty, budynki z czerwonej cegły, w których znajdują się sąd rejonowy, dworzec kolejowy oraz budynek urzędu miasta.

W Białogardzie prężnie działa Centrum Kultury i Spotkań Europejskich. W ramach Centrum funkcjonuje kino 3D nadające filmy w wersji cyfrowej. Jest to nowoczesny obiekt z piękną salą kinową, w której odbywają się nie tylko pokazy filmowe, ale również inne ciekawe imprezy, w tym: przedstawienia, spektakle, koncerty, konferencje, przeglądy i konkursy. Centrum oferuje również szereg zajęć dla dzieci i młodzieży, ale również dla dorosłych. Działają tu różne kluby, sekcje oraz Uniwersytet Trzeciego Wieku.

W mieście odbywa się szereg imprez kulturalnych i rozrywkowych. Do największych należą: „Dni Białogardu”, „Bitwa o krowę”, „Dni Kultury Chrześcijańskiej”, „Targi gospodarcze” oraz mnóstwo imprez i zawodów sportowych.

Miasto posiada bogatą bazę sportową. Należą do niej liczne sale sportowe, boiska, orliki, hala przy Liceum Ogólnokształcącym oraz kompleks sportowy przy ulicy Moniuszki. W skład kompleksu wchodzą: stadion z boiskiem trawiastym do piłki nożnej, baseny odkryte, sala sportowa, siłownia, korty, ścieżka zdrowia. Kompleks jest miejscem, gdzie odbywa się wiele imprez sportowych o zasięgu wojewódzkim, a nawet ogólnopolskim. Kompleks dysponuje zapleczem socjalnym (szatnie, natryski, toalety) oraz miejscami noclegowymi.

W mieście funkcjonują trzy szkoły podstawowe, dwa gimnazja, dwie szkoły publiczne ponadgimnazjalne (liceum i technikum z zawodówką) oraz szkoły niepubliczne. W mieście znajduje się Powiatowa Komenda Policji, Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna, szpital powiatowy, niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej, prokuratura oraz sąd rejonowy. Funkcjonują tu apteki, sklepy, bary, restauracje, puby oraz centrum handlowe „Hosso”.

W mieście znajdują się również biblioteka publiczna oraz Izba Tradycji Regionalnej. W Izbie można oglądać zarówno wystawy stałe, w tym wystawę orderów i odznaczeń byłego prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego.

Na terenie miasta funkcjonuje komunikacja miejska składająca się z trzech linii autobusowych.