Kołbacz znajduje się około 25 kilometrów od Szczecina. Wieś leży nieopodal jeziora Miedwie. Aby dojechać do Kołbacza z drogi E65 Szczecin - Pyrzyce należy skręcić w lewo, w drogę wojewódzką nr 120. Stodoła gotycka mieści się przy ul. Warcisława, na terenie gospodarstwa, które znajduje się naprzeciw kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa.  Aby dojść do średniowiecznego budynku, należy przejść przez bramę gospodarstwa, zabytek znajduje się po lewej stronie od drogi dojazdowej. Obiekt mieści się na prywatnym terenie, na który możemy wejść po uzyskaniu zgody dyrekcji zakładu. Z terenu publicznego stodoła jest widoczna z odległości ok. 60 m.

Zakon cystersów został sprowadzony do Kołbacza pod koniec XII wieku. Zakonnicy specjalizowali się w rolnictwie, pobudzili gospodarczo wieś, przyczynili się do budowy najważniejszych obiektów. W latach 1210-1347 dzięki zakonnikom w Kołbaczu wzniesiono takie obiekty jak klasztor, kościół, obiekty gospodarcze i fortyfikacje. Ale do naszych czasów ze średniowiecznego zespołu klasztornego przetrwało zaledwie kilka budynków. Podziwiać możemy kościół, dom opata, refektarz konwersów, basztę więzienną i stodołę gotycką.

Co ciekawe stodoła jest jedynym zachowanym obiektem z licznych budynków gospodarczych, które niegdyś mieściły się na terenie zakonu. Została wybudowana w połowie XIV wieku na planie prostokąta, jako owczarnia. Budynek został przebudowany w XVIII-XIX wieku, najprawdopodobniej początkowo stodoła była otwarta ostrołukowymi arkadami, które później zabudowana tworząc okna szczelinowe.

Budynek został wzniesiony z czerwonej cegły. Obiekt jest oszkarpowany, elewacja jest podzielona ostrołukowymi blendami, w górnej części odnajdziemy fragment późniejszych, pruskich murów, na nich opiera się dwuspadowy dach. Ale wnętrze obiektu i znajdujące się tam opory sklepienne sugerują pierwotny zamiar przesklepienia budowli. Gotycka stodoła jest jedynym takim budynkiem na Pomorzu i fenomenem w skali całej Polski. Obiekt jest wykorzystywany do dziś. Obecnie pełni funkcję magazynu.

Mimo wielu ataków, które zostały przeprowadzone na zakonników (bogactwo zakonników kusiło innych, dodatkowo zakon często wchodził w spory – m.in. z Brandenburczykami czy księciem Barnimem I) budynek przetrwał do naszych czasów w nienagannym stanie. Budowla została wpisana na listę zabytków dziesięć lat po zakończeniu II wojny światowej. W kwietniu 1955 trafił tam wraz z basztą więzienną i refektarzem konwersów.