Jezioro Stubnica (zwane też Wisola) leży na terenie Ińskiego Parku Krajobrazowego w gminie Ińsko, powiat starogradzki, 1 km w kierunku południowym od miasta Ińsko. Przy wschodnim brzegu przebiega droga wojewódzka nr 151.

Jezioro leży na granicy Pojezierza Ińskiego po zachodniej stronie i Równiny Drawskiej po stronie wschodniej, na granicy dwóch mezoregionów. Powierzchnia akwenu wynosi ok. 174 ha, a maksymalna głębokość to 15,4 m (średnia 5,9 m). Zbiornik jest długi na 3415 m a szeroki na 940 m. Kształt brzegu jest nieregularny, od północnej strony stoki są szerokie i łagodne, w pozostałej części dno schodzi gwałtownie w dół. Dno jeziora jest muliste lub piaszczyste, woda posiada 2 klasę czystości.

Jezioro ma dwa półwyspy, największy (zwany Uroczyskiem) wyłania się z południowego brzegu, tworząc wzniesienie (138 m n.p.m.). Na południu półwyspu, w miejscu słabego zadrzewienia, znajduje się pole namiotowe. W północnej części jeziora znajduje się wał o długości 300m, składający się z głazów narzutowych. Ze względu na swoje położenie i walory przyrodnicze, jezioro znajduje się w obszarze ochrony ptaków Ostoja Ińska (w ramach programu Natura 2000).

Stubnica jest jeziorem typu leszczowego, co oznacza, że w jej wodach znaleźć można takie gatunki ryb, jak okonie, szczupaki, leszcze, płocie czy węgorze, a nawet sandacze i czasem sieje. Znawcy terenu polecają łowienie ryb z łodzi, a specyfika dna pozwala na znalezienie ciekawych miejsc do połowu, choć ukształtowanie terenu umożliwia wędkowanie zarówno z brzegu, jak i z pomostów. Gospodarzem zbiornika jest Zakład Rybacki Ińsko.