Równina Wkrzańska, nazywana też Równiną Policką, to mezoregion Pobrzeża Szczecińskiego, położony na północny zachód od centrum Szczecina. Obejmuje obszar około 340 km2 na zachód od ujścia Odry do Zalewu Szczecińskiego i na północ od Wzniesień Szczecińskich. Równina leży w powiecie polickim, na obszarze gmin Dobra (Szczecińska), Police i Nowe Warpno. Komunikacja ze Szczecinem i resztą regionu zapewniona jest drogami wojewódzkimi nr 114 oraz 115.

Równina Wkrzańska została ukształtowana w późnym okresie glacjalnym pod koniec ostatniego zlodowacenia. Zbudowana jest z materiałów stożka napływowego Odry i ma kilka stopni tarasowych, osiągających wysokość od 3 do 40 m n.p.m. Najwyższy taras zajmuje Puszcza Wkrzańska, rozciągająca się na terenie Polski i Niemiec. To 1550 km2 lasów sosnowych z domieszką buka i dębu, z czego tylko 337 km2 leży po stronie polskiej. Ciekawostką krajobrazową tego obszaru stanowią skupiska wydm: Komorze Góry i Piaskowa Góra, stanowiące urozmaicenie płaskiego krajobrazu. Południowa część Puszczy położona jest w granicach administracyjnych Szczecina i tworzy parki leśne: Mścięcino, Las Arkoński, Głębokie i Park Kasprowicza.
Na terenie Równiny Wkrzańskiej występuje niewiele jezior i rzek. Wśród jezior najcenniejszym jest Świdwie, położone w odległości około 20 km na północ od Szczecina. Zbiornik ten wraz z podmokłymi terenami wokół objęty jest ochroną jako rezerwat ornitologiczny. Powołany został w 1963 roku w celu ochrony ptaków wodno-błotnych, drapieżnych i śpiewających oraz cennych roślin i zwierząt. W specjalnie utworzonej czatowni obserwować można żurawie, wilgi, błotniaki stawowe i łąkowe, strumieniówki, derkacze, gęsi zbożowe, gęgawy, gęsi białoczelne, bataliony, chruściele i wiele innych. W czasie lęgów przebywa tu ponad 160 gatunków ptaków. Okolice jeziora Świdwie to także terytorium łowieckie bielika, a w okresie wędrówek ptaków rezerwat stanowi żerowisko i miejsce odpoczynku dla dziesiątek tysięcy ptaków. Można tu również spotkać kanię rdzawą wpisaną do „Światowej Czerwonej Księgi” zwierząt ginących. Poza Świdwiem znajduje się tu jeszcze kilka ciekawych, niedużych jezior: Piaski, Bartoszewo, Karpino, Głębokie i leżące przy granicy z Niemcami Małe i Wielkie Jezioro Myśliborskie oraz Stolsko.
Nieliczne rzeki z najdłuższą Gunicą, to: Myśliborka, Osówka i Karwia Struga. Po niemieckiej stronie utworzony został Park Krajobrazowy Zalewu Szczecińskiego (Naturpark Am Stettiner Haff), w skład którego wchodzi część Puszczy Wkrzańskiej, Wielkie Łąki Frydlandzkie, tereny bagienne i torfowiskowe objęte siecią ochrony przyrody Natura 2000.
Równina jest słabo zurbanizowana. Położone są tu dwa miasta: Police i Nowe Warpno, a największą wsią na tym terenie jest Trzebież, znana w Polsce z dużego portu jachtowego z centralnym ośrodkiem żeglarstwa.
Police to gmina miejsko-wiejska, położona przy ujściu Odry do Zalewu Szczecińskiego. Prawa miejskie uzyskały w 1260 roku od księcia Barnima I, a już w 1321 roku zostały podporządkowane Szczecinowi. Dopiero na początku XIX wieku na nowo stały się samodzielnym miastem. W tym samym wieku uruchomiono tu przeprawę promową przez Odrę oraz połączenie kolejowe ze Szczecinem. Spowodowało to rozwój gospodarczy Polic i rozbudowę miasta w kierunku południowym i wschodnim. W 1937 roku decyzją hitlerowskich władz Niemiec, pomiędzy Policami a Jasienicą rozpoczęto budowę zakładów przemysłowych z fabryką benzyny syntetycznej. W pozostałych ruinach wytyczono ścieżkę dydaktyczną, a teren ten jest siedliskiem nietoperzy objętym ochroną tzw. „Police kanały – ostoja nietoperzy”. W Policach ponadto warto zobaczyć średniowieczne grodzisko półpierścieniowate z X wieku, gotycką kaplicę z XV wieku, neogotycki kościół z 1910 roku oraz lapidarium. Znajduje się tu też głaz narzutowy z tablicą poświęconą martyrologii więźniów filii obozu koncentracyjnego w Stutthofie. Ważnym wydarzeniem kulturalnym Polic jest festiwal pieśni religijnej „Cecyliada”, odbywający się każdego roku w listopadzie.
W Jasienicy położonej na północ od centrum Polic w latach 1328-1331 osiedlili się tu augustianie budując kościół i klasztor, którego zabezpieczone ruiny pozostały do dzisiaj. Zachowały się też okazałe kamienice z bogatym wystrojem fasad i wiele domów typowo wiejskich.
Nowe Warpno położone na północnym krańcu Równiny na Półwyspie Nowowarpieńskim, który oddziela jezioro Nowowarpieńskie od zatoki Nowowarpieńskiej, jest najbardziej odosobnionym miastem w Polsce, od północy oblane wodami, a od południa zamknięte Puszczą Wkrzańską. Miasteczko posiada liczne, ciekawe obiekty turystyczno-krajoznawcze. Jest dużym portem jachtowym. Na dawnej ulicy Źródlanej powstała reprezentacyjna „Aleja Żeglarzy” z tablicami, na których widnieją nazwiska wybitnych żeglarzy i kapitanów żeglugi jachtowej. W zachował się dawny układ zabudowy miejskiej, zbliżony do elipsy, i ciekawe budynki o konstrukcji szachulcowej z przełomu XVII i XIX wieku. Do najciekawszych należy ratusz z 1697 roku. Bardzo interesującą dzielnicą Nowego Warpna jest Podgrodzie, dawna osada rybacka położona na półwyspie Grodzkim z 20 hektarowym parkiem o unikatowych walorach przyrodniczych i krajoznawczych z bogatym drzewostanem.
Na uwagę zasługuje również Trzebież, duża wieś letniskowa, położona nad Zalewem Szczecińskim na skraju Puszczy Wkrzańskiej. W 1910 roku doprowadzono tu linię kolejową, co bardzo ożywiło gospodarkę i sprawiło, że stała się ona miejscem wypoczynku dla mieszkańców Polic i Szczecina. Promenada, plaża, pływające pomosty, skatepark, wiaty do grillowania, pola do gier zespołowych, place zabaw, ścieżka rekreacyjna, camping, ośrodek wypoczynkowy, basen, wieża widokowa i punkty gastronomiczne to jedne z licznych atrakcji. Poza tym odnaleźć można ośrodki wczasowe, Centralny Ośrodek Żeglarski, duży port jachtowy oraz wodne przejście graniczne. Wieś podzielona jest na dwie części, Dużą i Małą Trzebież, oddzielone od siebie ośrodkiem żeglarskim. W centrum Dużej Trzebieży warto zobaczyć ciekawy kościół z XVIII wieku z murowano-drewnianą wieżą, zwieńczoną ośmiokątną latarnią z iglicą i krzyżem na kuli. Na Zalewie Szczecińskim w odległości 1,5 km od Trzebieży znajduje się sztuczna wyspa Chełminek, która powstała z urobku wydobytego z dna zalewu podczas pogłębiania toru wodnego Szczecin-Świnoujście.
W wielu miejscowościach Puszczy Wkrzańskiej zachowało się budownictwo ryglowe, sakralne i świeckie, które było tak charakterystyczne dla Pomorza. Takie budowle można zobaczyć w Tanowie, Tatyni, Warnołęce, Niekłończycy, Karsznie, Trzebieży czy Nowym Warpnie. Kościół w Tatyni jest jednym z najstarszych i bardzo malowniczych przykładów budowli ryglowych na tym terenie. W zachodniej i południowej części puszczy zachowały się średniowieczne kościoły murowane, zbudowane ze starannie przyciętych bloków granitowych. Oprócz kościołów na terenie Puszczy Wkrzańskiej i jej obrzeżach zachowało się kilka siedzib szlacheckich. Do najstarszych i najbardziej okazałych należy pałac w Stolcu. Dobrze zachowane pałace i dwory znajdują się jeszcze w Leśnie Górnym, Karsznie i Brzózkach.
Przez teren Równiny Wkrzańskiej przebiegają znakowane szlaki piesze i rowerowe, dzięki którym można dobrze poznać walory krajoznawcze i atrakcje równiny. Warto wybrać się na spacer czerwonym Szlakiem Puszczy Wkrzańskiej im. Stefana "Taty" Kaczmarka ze Szczecina do Trzebieży, Szlakiem "Ścieżkami Dzików" ze Szczecina do Polic, czy Szlakiem "Przez Las Arkoński i Wzgórza Warszewskie". Rowerzyści mogą skorzystać z oznakowanych tras lokalnych i międzynarodowych. Przebiega tu między innymi Międzynarodowy szlak rowerowy "Wokół Zalewu Szczecińskiego" oraz "Odra-Nysa", a także szlaki "Puszcza Wkrzańska" i Szlak Parków i Pomników Przyrody w powiecie polickim.