Równina Wełtyńska położona jest na wschód od Doliny Dolnej Odry i na południe od Wzgórz Bukowych. Od wschodu przylega do Równiny Pyrzycko-Stargardzkiej. Od południa przechodzi w Pojezierze Myśliborskie. Rozciąga się na terenie gmin: Gryfino, Stare Czarnowo, Bielice, Pyrzyce, Widuchowa i Banie. Przez teren Równiny przechodzi droga ekspresowa S3 ze Świnoujścia przez Szczecin i Gorzów Wielkopolski do granicy z Czechami w Jakuszycach, droga krajowa nr 31 ze Szczecina do Chojny oraz drogi wojewódzkie: nr 119 z Radziszewa do Gardna, 120 z Gryfina do Gardna, 121 z miejscowości Banie do Pniewa i 122 z Pyrzyc do Krzywina Gryfińskiego.

Równina Wełtyńska to pagórkowata i falista wysoczyzna z płaskimi równinami, zagłębieniami i dolinami. Średnia wysokość terenu wynosi nieco powyżej 50 m n.p.m. Kraina zajmuje powierzchnię 969 km². Obszar ten zbudowany jest głównie z gliny morenowej. Występują tu żyzne gleby brunatne, dlatego też wschodnia część Równiny Wełtyńskiej jest obecnie bezleśna i ma charakter rolniczy. Część zachodnia charakteryzuje się większą lesistością i urozmaiconym krajobrazem, z niewielkimi jeziorami morenowymi i oczkami polodowcowymi, zabagnionymi obniżeniami oraz niewielkimi wzniesieniami. Są tu wzgórza morenowe - Sarbskie Górki ze Słowiańską Górą o wysokości 72,6 m n.p.m oraz niewielkie płaskowzgórze Łysa Góra.
Na terenie Równiny Wełtyńskiej znajduje się kompleks zbiorników wodnych oraz otaczających je lasów łęgowych, łąk i torfowisk w okolicy dopływu Odry – Omulnej. Największym akwenem jest Jezioro Wełtyńskie, położone w głębokiej rynnie polodowcowej w gminie Gryfino. Ma kształt nieregularnej elipsy z trzema zalesionymi wyspami (Koźla, Dzicza i Ptasia), dobrze rozwiniętą linię brzegową, porośniętą szerokim pasem trzcin. Maksymalna głębokość to 11 m. Wschodni, podmokły brzeg chroniony jest w ramach rezerwatu faunistyczno-florystycznego Łąki Storczykowe. To bogate stanowisko storczyków i miejsce występowania chronionych gatunków zwierząt. Na Równinie Wełtyńskiej występuje także wiele mniejszych jezior (Gardzienko, Krzywienko, Steklno, Wirowskie).
Przez Równinę przepływają także rzeki: Tywa, Omulna, Krzekna i Bielica. Pierwsza z nich ma długość ok. 48 km, charakteryzuje się stosunkowo dużymi spadkami i silnym prądem. W okolicach Gryfina uchodzi do Odry, a jej nurt jest zróżnicowany, co pozwalała na budowę młynów, a także jazów i progów do celów melioracyjnych. Omulna ma raptem 15 km długości. Wypływa z Jeziora Wełtyńskiego i płynie w kierunku północnym. Przepływa przez kilka jezior i zbiorników wodnych, z których największe to Gardzienko i Krzywienko, po czym uchodzi do Regalicy w południowej części szczecińskiego osiedla Klucz. 
Obszar Równiny Wełtyńskiej jest ostoją wielu gatunków ptaków. Stwierdzono tu obecność przynajmniej 25 gatunków ptaków chronionych. Jest to jeden z ważniejszych w regionie siedlisk gęsi białoczelnych i zbożowych. Swoje miejsca lęgowe znajduje tu 40-60 par gęgawy, a zimie koncentrują się tu łabędzie krzykliwe.
Na terenie równiny ochronie podlega sześć typów siedlisk przyrodniczych: jeziora twardowodne, jeziora eutroficzne, łąki trzęślicowe, torfowiska alkaliczne, kwaśne lasy dębowe oraz łęgi olszowo-jesionowe. Istnieją trzy rezerwaty, wspomniane już Łąki Storczykowe, krajobrazowo-biocenotyczny - Wysoka Skarpa Rzeki Tywy i faunistycznoflorystyczny - Mszar Gajki. Wysoka Skarpa Rzeki Tywy obejmuje skarpę rzeki między miejscowościami Żórawie i Szczawno. Znajdują się tu najładniejsze partie grądu grabowego i lasów bukowo-dębowych, porastające malownicze zbocza doliny Tywy. W Rezerwacie Mszar Gajki, położonym na północ od Steklna ochronie podlega śródleśne torfowisko wysokie z charakterystyczną dla terenów podmokłych roślinnością, m.in. rosiczką okrągłolistną. Jest to także siedlisko licznych gatunków płazów i gadów.
Równina Wełtyńska jest również bardzo ciekawym miejscem pod względem historycznym. Na północnym krańcu Jeziora Wełtyńskiego w miejscowości Wełtyń zachował się średniowieczny układ zabudowy z późnogotyckim kościołem, zbudowanym z kamienia ciosanego, uważanym za skarb pomorskiego dziedzictwa. Najcenniejszym elementem świątyni są wspaniałe polichromie. Od XIII wieku wieś stanowiła własność kołbackich cystersów. W jej okolicach, w ramach prowadzonych badań archeologicznych, odnaleziono ponad 30 stanowisk dowodzących osiedlania się tu pierwszych ludzi już w epoce neolitu. Badania potwierdziły też istnienie dużej osady kultury łużyckiej.
Podobnie jak Wełtyń, większość tutejszych miejscowości należała niegdyś do cystersów z Kołbacza. Wartą uwagi jest wieś Chwarstnica z zachowanym średniowiecznym układem owalnicy i jest jedną z najstarszych miejscowości w regionie. Została nadana cystersom kołbackim w 1180 r. Znajduje się tu zabytkowy kościół pw. Świętej Trójcy z fragmentem murów otaczających przykościelny cmentarz i XVI-wiecznym, bogato dekorowanym dzwonem w wieży. W Gardnie położonym 8 km od Gryfina znajduje się jeden z najstarszych wiejskich kościołów na pomorzu. Świątynia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa pochodzi z I połowy XIII w.
Interesującym miejscem jest również Żelisławiec, wzmiankowany wśród dóbr cystersów w 1180 r. Według legendy wieś założył kasztelan książąt szczecińskich Żelisław, w miejscu, gdzie na jednym z dębów znajdowało się gniazdo gryfów, mitycznych potężnych stworzeń, znanych z wizerunków herbowych rodu Gryfitów i licznych herbów pomorskich miast. We wsi zachował się kościół pw. Najświętszej Marii Panny Matki Kościoła, zbudowany w 2. połowie XII w. z kostki granitowej, z ceglaną wieżą dobudowaną w XIX w. z murem z trzema średniowiecznymi bramkami cmentarnymi.
Obszar Równiny Wełtyńskiej to świetne miejsce do rekreacji i aktywnego wypoczynku. Miłośnicy ptaków znajdą wspaniałe warunki do podglądania ptaków, wędkarze mogą łowić ryby, piesi i cykliści skorzystać mogą z sieci znakowanych szlaków (m.in. niebieski Szlak Pieszy Równiny Wełtyńskiej i Pojezierza Myśliborskiego, czerwony Szlak Pieszy Nadodrzański, żółty Szlak Pieszy Artyleryjski, zielony Pieszy Szlak Woja Żelisława, czarny Pieszy Szlak Czepiński, czerwona ścieżka rowerowa Odrzańsko-Bukowa, niebieska ścieżka rowerowa Wełtyńsko-Tywiańska, zielona ścieżka rowerowa Leśna, żółta ścieżka rowerowa Steklińska, pomarańczowy szlak rowerowy „wschodni”, łączący szlak Odrzańsko-Bukowy oraz Wełtyńsko-Tywiański).
Amatorom kajakarstwa polecić można Tywę. Spływ nią nie należy do łatwych. Rzeka jedynie w górnym biegu jest stosunkowo łatwa i bezpieczna, dalej staje się uciążliwa. Po trudach, siły zregenerować można na plażach i w wodach niedużych, ale urokliwych jezior.