Wapnica to wieś położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Suchań. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa szczecińskiego.

Miejscowość usytuowana jest równolegle do zachodniego brzegu Jeziora Wapnickiego. Wieś leży na Równinie Nowogardzkiej i Pojezierzu Ińskim. Tereny wokół wsi lekko pofałdowane, użytkowane jako łąki i pola uprawne. Na cyplu (dawnej wyspie) na jeziorze pozostały ślady średniowiecznego zamku rodu Guntersberg. W odległości ok. 1,5 km na południe od Wapnicy rozciąga się pas lasów w dolinie rzeki Iny.

Główny układ komunikacyjny Wapnicy stanowi droga krajowa nr 10 Szczecin – Piła – Bydgoszcz – Toruń – Warszawa, droga powiatowa Wapnica – Dobrzany oraz droga powiatowa Wapnica – Robno.

Wieś położona jest 9 km na wschód od Suchania (siedziby gminy) i 28 km na południowy wschód od Stargardu (siedziby powiatu) oraz 68 km od Szczecina (stolica województwa), a także 6 km od Recza, 32 km od Kalisza Pomorskiego, 124 km od Kołobrzegu, 20 km od Choszczna, 81 km od Gorzowa Wielkopolskiego.

Transport lokalny na trasie Suchań–Stargard Szczeciński zapewniony jest przez lokalnego przewoźnika bus. Za komunikację odpowiedzialny jest również PKS, zapewnia on połączenia w regionie, głównie ze Stargardem Szczecińskim i Szczecinem. Przystanki PKS usytuowane są w wydzielonych zatokach przy drodze krajowej nr 10, w centralnej części miejscowości.

Powierzchnia wsi wynosi 35,53 km².

W początkowym okresie istnienia wieś zamieszkiwana była przez ludność o słowiańskim rodowodzie. Pierwsza wzmianka dotycząca miejscowości pochodzi z roku 1338. Pod koniec XIII w. w miejscu wczesnośredniowiecznego grodu na jeziorze zbudowano zamek. Obsadzono w nim rycerzy z rodu Guntersberg, którzy mieli bronić granicy księstwa zachodniopomorskiego i Nowej Marchii. W 1492 r. wzmiankowana jest wieś z kościołem. W 1582 r. książę pomorski Jan Fryderyk utworzył domenę z zarządem w Szadzku a wieś Wapnicę włączono do dóbr książęcych. W rejestrze tychże dóbr z 1628 r. odnotowano wieś z 55 łanami chłopskimi, 12 zagrodnikami, 2 karczmarzami, kowalem, owczarzem, 2 pasterzami, 12 warsztatami tkackim, 3 krawcami. W 1635 r. majątek w Wapnicy (razem z dochodami z jednej zagrody w Nosowie) sprzedany został Bogusławowi Fredrichowi von Damitz a w 1651 r. za sumę 18 tys. pomorskich florenów odsprzedany Davidowi von Braunschweig. Stworzyli oni zespół budynków folwarcznych. Zabudowania folwarczne usytuowane były w południowo–wschodniej części wsi (nad jeziorem) i składały się z 3 dziedzińców gospodarczych, rozwiniętych na planie prostokąta równolegle do osi jeziora. Od strony jeziora dziedziniec osłonięty był ogrodami. Na początku XX w. nastąpiła wymiana dawnej zabudowy folwarcznej, na co wskazują nieliczne zachowane obiekty folwarczne. Pobudowano wówczas budynki ceglane. Starsza zabudowa wznoszona była m.in. z kamienia, z czego ślady zachowały się w istniejącej budowie. Niestety obecnie układ historycznego założenia folwarcznego jest całkowicie zatarty. W obrębie dawnego dziedzińca folwarcznego powstała nowa (lata 50–70. XX w.) zabudowa nie związana z dawnym układem. Wśród nowych obiektów nielicznie zachowane budynki dawnego założenia (m.in. magazyn, budynek mieszkalny), uległy przebudowie i zatraciły cechy zabytkowe.

W 1776 r. Braunschweig'owie tracą prawa do dóbr w Wapnicy i cała wieś przechodzi pod zarząd dóbr w Szadzku. Według danych z 1868 r. we wsi obok majątku było: gospodarstwo dziedzicznego sołtysa, 24 pełnorolne gospodarstwa chłopskie, 1 połówkowe, 12 zagrodniczych oraz 57 chałupników. Łączny areał gruntów wiejskich wynosił 5552 mórg, w zabudowie było 57 budynków mieszkalnych, 3 przemysłowe i 184 gospodarcze. W 1892 r. majątek o pow. 846 ha (w tym 587 ha gruntów ornych) był dzierżawiony przez urzędnika królewskiego Kicckebusch'a. W 1925 r. łącznie grunty chłopskie i majątku państwowego – 2402 ha, w zabudowie łącznie 152 budynki mieszkalne (219 rodzin).

Wapnica jest największą obszarowo i osadniczo wsią gminy Suchań. Obecnie mieszkańcy Wapnicy zajmują się głównie rolnictwem, w mniejszym stopniu hodowlą bydła i trzody chlewnej oraz sadownictwem. Wiodącym jest gospodarstwo utworzone na bazie zaplecza byłego PGR o pow. ok. 2200 ha. W ostatnich latach coraz ważniejsza stała się turystyka, głównie związana z Jeziorem Wapnickim. W Wapnicy funkcjonuje Ochotnicza Straż Pożarna, powołana w 1950 r.

We wsi umiejscowiona jest Biblioteka Publiczna w Suchaniu Filia Biblioteki w Wapnicy. Instytucja ta organizuje m.in. zajęcia z dziećmi, konkursy, spotkania promujące książki i czytelnictwo, a także wycieczki i lekcje biblioteczne. Ponadto we wsi wybudowano boisko sportowe oraz niewielki plac rekreacji.

Miejscowość nie zachowała historycznego układu wsi. Został on przekształcony i obecnie dominuje współczesny (po 1945 r.) układ zabudowy. Niemniej jednak, zachowały się pojedyncze przykłady historycznych zagród. Budynki o walorach zabytkowych w większości przypadków zostały zniszczone lub przebudowane.

Największym zabytkiem wsi jest kościół pw. św. Jana Kantego w Wapnicy. Z 1492 r. pochodzi wzmianka o parafii w Wapnicy. Z kolei z 1840 r. pochodzi informacja o ewangelickiej parafii w Wapnicy (z filią w Sicku). Wówczas uposażenie parafii składało się z czynszu z dzierżawy ponad 122 mórg. Świątynię wniesiono w XIII w. z granitowej kostki, wieżę dostawiono później w XIV w. (również kamienna). W XVII–XVIII w. wieża otrzymała barokowy hełm. Po 1945 r. kościół stał opuszczony. Obiekt odbudowany został w 1981 r. Wieża została zakończona dachem namiotowym. Obecnie parafialny kościół rzymsko – katolicki.

Atrakcją turystyczną Wapnicy są także ruiny zamku rodu Guntersberg. Na półwyspie pomiędzy jeziorami (dawniej wyspie) znajdował się zamek obronny, którego ruiny badano w latach 70. XX w. pod kierunkiem E. Cnotliwego. Zamek zbudowano prawdopodobnie pod koniec XIII w. na miejscu dawnego słowiańskiego grodu. W 1338 r. został zniszczony przez Brandenburczyków, jednak został wkrótce odbudowany. Składał się z zamku otoczonego wałem i fosą. Miał kształt regularny czworoboczny. Przylegało do niego przedzamcze. W 1478 r. elektor brandenburski zdobył i zniszczył zamek. W 1840 r. przeprowadzono przez teren zamkowy drogę łączącą groble przez jezioro. Obecnie ze średniowiecznego zamku pozostały ślady kamiennych murów na cyplu na jeziorze.

Największą atrakcją turystyczną wsi jest Jezioro Wapnickie. Jest to drugi, co do wielkości naturalny zbiornik wodny gminy, jest typowym jeziorem rynnowym, o stromych brzegach i nierównym dnie. Ma ono powierzchnię 62 ha. W Wapnicy jezioro przedzielone jest groblą, po której biegnie droga krajowa Szczecin - Bydgoszcz. Pełni ono głównie funkcję rybacką (można tutaj złowić płocie, okonie, szczupaki itp.). Jezioro posiada zaplecze noclegowe z wypożyczalnią sprzętu pływackiego. Corocznie odbywają się nad brzegami tego akwenu zawody wędkarskie. Wędkowaniu sprzyja brak większych kąpielisk (niestrzeżona plaża Wapnica Północ) oraz urozmaicona linia brzegowa tego rynnowego jeziora. Brzegi jeziora Wapnickiego są na ogół niedostępne, towarzyszy im na całej długości pas trzcin i zadrzewienia. Dostępne są na krótkim odcinku zachodniego brzegu północnej części zbiornika (na północ od Wapnicy). Chcąc jednak powiększyć turystyczne walory miejscowości dokonano rewitalizacji i modernizacji pomostu nad Jeziorem Wapnickim. Inwestycja obejmowała  przebudowę budynku gospodarczego oraz pomostu i wykonanie oświetlenia plaży wraz z zagospodarowaniem terenu.

Wiele atrakcji, szczególnie dla miłośników architektury sakralnej, dostarczy szlak zabytkowych kościołów gminy Suchań. Wśród obiektów do odwiedzenia znajdują się: kościół pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Suchaniu, kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sadłowie, kościół pw. św. Józefa w Słodkowie, kościół pw. Matki Boskiej Szkaplerznej w Słodkówku, kościół pw. Chrystusa Króla w Suchanówku, kościół pw. św. Franciszka z Asyżu w Nosowie, kościół pw. św. Antoniego w Żukowie, kościół pw. św. Jana Kantego w Wapnicy oraz młyn w Suchaniu, młyn wodny w Suchanówku, ruiny zamku w Suchaniu, a także pozostałości zamków w Wapnicy i Brudzewicach.

Również fani kajakarstwa nie będę się nudzić w Suchaniu. W pobliżu gminy przepływa bowiem Reczyca oraz Ina. Szlak kajakowy w regionie wiedzie przez Jezioro Warpnickie, przez ujście kanału Nosowo, przez ujście Reczycy (Reczyca, Ognica), pod mostem drogi nr 160 Choszczno – Suchań, a następnie przez jaz w Suchaniu, w dalszej kolejności jaz Lipka i Żukowo oraz most Witkowa Drugiego i ujścia Kanału Rzeplińskiego po ujście Krąpieli, gdzie dalej sięga się Stargardu Szczecińskiego.

Baza lokalowa jest niewielka. We wsi najlepiej zatrzymać się u lokalnych właścicieli oferujących turystom wynajem prywatnych kwater oraz w gospodarstwach agroturystycznych. W miejscowości funkcjonują dwa motele (Motel "Europa" oraz Motel nad Jeziorem). Również zaplecze gastronomiczne jest skromne i głównie opiera się na posiłkach serwowanych przez prywatnych gospodarzy oraz restauracjach usytuowanych w obu motelach.