Biała to wieś położona w gminie Dobrzany, w powiecie stargardzkim i w województwie zachodniopomorskim. Wieś leży na Pojezierzu Ińskim, na skraju kompleksu leśnego Ińskiego Parku Krajobrazowego.
Miejscowość leży przy północno-zachodnim zboczu wzniesienia Babia Góra, 6 km na północ od Dobrzan (siedziby gminy) i 36 km na północny wschód od Stargardu Szczecińskiego (siedziby powiatu) oraz 75 km od Szczecina (stolica województwa). Ponadto z Białej do Suchania jest 16 km, do Drawska Pomorskiego 36 km, do Chociwla 12 km, do Węgorzyna 28 km, do Nowogardu 42 km.
Transport lokalny na trasie Biała – Stargard Szczeciński zapewniony jest przez lokalnych przewoźników bus. Za komunikację odpowiedzialny jest również PKS, zapewnia on połączenia w regionie, głównie ze Stargardem Szczecińskim i Szczecinem.
Obecnie w Ognicy (10 km) znajduje się przystanek kolejowy linii PKP Stargard Szczeciński–Kalisz Pomorski.
W połowie marca 1947 r. nadano miejscowości polską nazwę Biała i określono przymiotnik „bielski”, w późniejszym czasie zmieniono go na „bialski”.
Na temat dziejów wsi Biała nie zachowało się wiele informacji. Wiadomo, m.in., że w 1933 r. w miejscowości mieszkały 994 osoby, a w 1939 r. 921 osób.
Największą atrakcją turystyczną wsi jest kościół Matki Boskiej Bolesnej. Jest to kościół filialny, rzymskokatolicki w Białej, w gminie Dobrzany, w powiecie stargardzkim. Wybudowany został pod koniec XV w. Należy do Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej, dekanatu Ińsko, parafii św. Anny w Długim. Został wpisany do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa. Zbudowano go z kamienia polnego i cegły. Budowlę założono na rzucie prostokąta. W XIX w. kościół został przedłużony o 7 metrów od strony zachodniej. Na początku XX w. zbudowano wolnostojącą dzwonnicę, wzniesioną na rzucie prostokąta, którą przykryto dwuspadowym dachem. W 1925 r. zawieszono na niej dzwon z brązu o średnicy 0,88 m ze znakiem firmowym braci Ulrich z Apoldy. W wyposażeniu znajdowała się ambona drewniana, udekorowana po bokach małymi rautami, ustawionymi na gzymsie z pełnołukową arkadą. Chrzcielnica, w stylu manierystycznym, drewniana, ściśle związana z amboną, po bokach umieszczono konsole pokryte dekoracją roślinną.
Tuż przy kościele umiejscowiony jest ewangelicki cmentarz. Powstał wraz z budową kościoła, założony na planie czworoboku, o powierzchni 0,8 ha, został ogrodzony kamiennym murem.
Na terenie wsi znajduje się również pomnik z czarnego marmuru. Umiejscowiono jest on przy drodze Chociwel – Dobrzany. Upamiętnia żołnierzy poległych w I wojnie światowej. Jest to klasyczny obelisk, na trójstopniowej podstawie. Oryginalna bryła została zachowana w całości, brak jednak pierwotnego zwieńczenia – orła z uniesionymi do lotu skrzydłami. Wokół pomnika zainstalowano metalowy niski płotek oddzielający obelisk od otoczenia. Całą formę upamiętnienia uzupełniają trzy dęby posadzone po bokach i z tyłu pomnika. Obelisk został odsłonięty w maju 1920 r.
We wsi znajduje się również cmentarz wiejski. Powstał w drugiej połowie XIX w., nieczynny, usytuowany na skraju wsi, założony na planie czworoboku o powierzchni 0,6 ha, ogrodzony murem kamiennym.
Przybywający do wsi będą mieli okazję odwiedzenia wielu miejsc fascynujących pod względem zachowanej przyrody. Przede wszystkim wieś Biała leży przy północno-zachodnim zboczu Babiej Góry. Nazwę Babia Góra wprowadzono urzędowo w 1955 r., zastępując poprzednią niemiecką nazwę Raben-Berg. Jest to wzniesienie o wysokości 139,3 m n.p.m. na Pojezierzu Ińskim. Ponadto ok. 0,7 km na południe od Babiej Góry znajduje się wzniesienie Jaźwinka. Nazwę Jaźwinka wprowadzono urzędowo w 1955 r., zastępując poprzednią niemiecką nazwę Erdmanns-Berg. Jest to wzniesienie o wysokości 131 m n.p.m. położone na Pojezierzu Ińskim, umiejscowione na zachodnim krańcu Ińskiego Parku Krajobrazowego. Ma rozległy płaski wierzchołek, którego północna część ma wysokość 129,7 m n.p.m., jednak przy wschodnim zboczu kulminacja Jaźwinki osiąga 131 m n.p.m. Teren wzniesienia jest objęty obszarem specjalnej ochrony ptaków Ostoja Ińska. Ok. 0,5 km na południowy zachód od wzniesienia leży wieś Kozy. Przy południowym zboczu Jaźwinki płynie struga Krępa.
Dodatkowo w okolicy warto zobaczyć Wyszkową Górę, a na niej największe na terenie gminy Dobrzany skupisko bocianich gniazd (w okresie lęgowym przeciętnie 15-20 zasiedlonych gniazd). Na wschodzie znajduje się użytek ekologiczny Wyszkowa Góra, składająca się z dwóch wzgórz morenowych rozdzielonych głębokim wąwozem. Będąc na miejscu warto zwrócić uwagę na kępę wysokim świerków. Wzgórze jest punktem widokowym na otulinę Ińskiego Parku Krajobrazowego, a na wschodzie na lasy Kozia Góra.
Przez Białą przebiega również trasa Szlaku Gminy Dobrzany. Jest to szlak o długości 82 km i ma formę pętli. Wiedzie z Dobrzan przez Odargowo, Kępno, Osino, Lutkowo, Białą, Ścienne, Ińsko, Czertyń, Krzemień, Bytowo oraz Błotno i Ognicę.
Podstawowym kierunkiem gospodarczym mieszkańców wsi Biała jest rolnictwo.
Baza lokalowa jest niewielka. We wsi najlepiej zatrzymać się u prywatnych właścicieli oferujących wynajmowanie turystom prywatnych kwater. Działa również kilka gospodarstw agroturystycznych (m.in. „U Państwa D.J. Gaczkowskich” Biała 41). Również zaplecze gastronomiczne jest skromne i głównie opiera się na posiłkach serwowanych przez prywatnych gospodarzy.
Warto zobaczyć