Wzniesienie znajduje się około 10 kilometrów od Wałcza, między wsiami Strączno i Rutwica. Dojazd z Wałcza drogą krajową nr 22, Gorzów Wlkp. W miejscowości Strączno na skrzyżowaniu z charakterystyczną kapliczką skręt prawo, w kierunku Nakielno - Rutwica. Na kolejnym skrzyżowaniu należy wybrać kierunek Rutwica. Górka magnetyczna oznaczona jest tablicą dlatego jest łatwa do rozpoznania – droga została poszerzona, na poboczu znajduje się parking z miejscem do odpoczynku, zazwyczaj też jest tam sporo plastikowych butelek będących pozostałościami po eksperymentach czynionych przez turystów.

Górka magnetyczna to miejsce na Ziemi Wałeckiej, gdzie prawa fizyki działają inaczej - rozlana woda płynie pod górę, butelka, położona na szosie, toczy się szybko pod górę, a samochód, mimo wyłączonego silnika, wjeżdża szybko – również pod górkę. Im zaś większy i cięższy to samochód, tym szybciej jedzie. Zdarzają się też relacje o raptownej acz krótko trwającej utracie przytomności, niektóre osoby skarżą się na silne bóle głowy, a jeszcze u innych wszelkie dolegliwości, z którymi przyjechali pod Strączno – ustępują, przynajmniej na czas pobytu w okolicach górki. Na pewno zaś należy tu uważać na swoje auta – mogą samodzielnie ruszyć i nabierając tempa uciec swym właścicielom, nie zawsze trzymając się szosy... Sporo osób już biegło za swoimi pojazdami.
Różne są hipotezy usiłujące wyjaśnić to zjawisko. Jest też i legenda opowiadająca o tym tajemniczym miejscu. Ponoć pod górką ukryte są w tajemnym podziemiu skarby. Wejście do niego ponoć otwierało się niegdyś raz w roku, w świętojańską noc. Przed wielu laty, uboga wdowa, wybrawszy się wraz ze swym małym synkiem na poszukiwania, odkryła wejście do skarbca. Otumaniona bogactwem, jakie tam znalazła, starając się wynieść jak najwięcej złota, drogich kamieni i innych kosztowności. Z przejęcia i chciwości zapomniała o synku, którego posadziła przy stercie złotych monet, by jej nie przeszkadzało w pakowaniu skarbów. Dopiero w domu przypomniała sobie o maluszku, popędziła do lasu jak szalona, lecz wejścia do skarbca nie znalazła. Skarby przestały ją radować, prawie oszalała z rozpaczy. Dnie i noce chodziła po okolicy szukając wejścia. Znalazła po roku, w kolejną noc świętojańską. Odzyskała dziecko, lecz przeklęła okrutną górkę, na której od tej pory dziwne dzieją się rzeczy.