Kościół znajduje się w południowej części miejscowości, przy głównej drodze przebiegającej przez wieś (droga nr 203).

Kościół pw. Najświętszego Serca Jezusa w Bukowie Morskim to zabytkowa świątynia wzniesiona w XIV w. przez cystersów. Mnisi przybyli do Bukowa na zaproszenie księcia Świętopełka II w 1252 r. W średniowiecznej Europie ceniono ich za samowystarczalność i zasługi dla rozwoju kultury i gospodarki. Znano ich z propagowania zakładania kuźni wodnych, stawów rybnych, budowy młynów i browarów. Nic więc dziwnego że pomorski książę pragnął osadzić ich na swojej ziemi. W Bukowie postawili nie tylko kościół, ale i opactwo, które nie przetrwało jednak do naszych czasów. W czasach świetności czerpali zyski z aż 26 wsi, które nadawali im kolejni książęta. Kościół znajdował się pod zarządem zakonników aż do 1534 r. Wówczas na sejmiku zwołanym przez książęta pomorskie zdecydowano się przyjąć protestantyzm jako religię panującą. Zgodnie z obowiązującą zasadą "cuius regio, eius religio" władcy, wyznając określoną religię, narzucali ją wszystkim swoim poddanym. Jako że nie było już korzyści z przebywania cystersów na terenie Pomorza, zmuszeni zostali do oddania kościoła w ręce nowo utworzonego Pomorskiego Kościoła Ewangelickiego. Od tamtej pory do 1945 r. kościół służył ewangelikom niemieckim, następnie polskim, aż wreszcie w 1964 r. erygowano tu parafię polskokatolicką.

Świątynię wzniesiono w stylu gotyckim, z czerwonej cegły. Od strony północnej, południowej i wschodniej znajdują się masywne, trójuskokowe przypory. Kościół posiada trzy nawy w układzie halowym. Korpus jest czteroprzęsłowy. Przylega do niego pięcioboczne, jednonawowe prezbiterium. Po zachodniej stronie korpusu mieści się trzykondygnacyjna wieża, zaś po północnej stoi nieduża zakrystia. Wnętrze prezbiterium oddzielone jest od nawy grubym murem, jest tu szeroka arkada z łukiem tęczowym wsparta na ceramicznych konsolkach, usadowionych w odległości ok. 1,5 m od posadzki. Prezbiterium posiada wierzchołkowe sklepienie gwiaździste. Natomiast nawa główna przykryta jest czterowierzchołkowym sklepieniem gwiaździstym. Ciekawie wygląda podział wnętrza kościoła. Nawę główną od naw bocznych oddzielają kwadratowe słupy. W nawach bocznych umieszczono ostrołukowe okna. Wejście do wieży jest ostrołukowe typu przejazdowego. Pierwotnie jej przyziemie otwarte było w trzech kierunkach, od strony zachodniej portalem, a na północ i południe większymi ostrołukowymi arkadami. Arkady północna i południowa zostały zamurowane podczas remontu kościoła w XIX w.

We wnętrzu świątyni uwagę zwraca renesansowa ambona. Gotyckie wyposażenie kościoła w Bukowie Morskim przeniesiono do Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku. Aby podziwiać późnogotycki tryptyk, gotyckie epitafium i figurkę Madonny z Dzieciątkiem wykonaną z alabastru, trzeba zatem udać się do innego województwa.

Teren przykościelny jest zadbany, rosną tu stare drzewa. Wcześniej był tu cmentarz. Pozostałości po ewangelickich nagrobkach umieszczono w jednym miejscu. W 2001 r. z inicjatywy potomków osób dawniej zamieszkujących te ziemie ustawiono tu pomnik upamiętniający zmarłych mieszkańców Bukowa i okolicznych miejscowości. Od strony południowej stoi pomnik poświęcony Bohaterom Wału Pomorskiego. Powstał on w latach 50. ubiegłego stulecia. Upamiętnia żołnierzy 1 armii Wojska Polskiego, którzy polegli w trakcie przełamywania niemieckich umocnień na Pomorzu w trakcie II wojny światowej. W pobliżu wejścia do kościoła można podziwiać pomnikową lipę o obwodzie dochodzącym do 6 m.

Przy kościele istnieje możliwość zaparkowania samochodu. Drzwi do świątyni są otwarte, krata oddziela wejście do wnętrza, można jednak swobodnie przyjrzeć się dawnej gotyckiej architekturze wnętrza zabytku. Kościół leży na trasie Pomorskiego Szlaku Cysterskiego.