Nowa Dąbrowa to wieś położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stara Dąbrowa. Miejscowość leży na Równinie Nowogardzkiej, w pobliżu jeziora Łęczyckiego. Przepływa przez nią rzeczka Giełdnica (Biały Potok).
Nowa Dąbrowa to duża wieś sołecka, zabudowana w kształcie owalnicy. Miejscowość jest położona 3 km na południowy wschód od Starej Dąbrowy (siedziby gminy) i 20 km na północny wschód od Stargardu Szczecińskiego (siedziby powiatu) oraz 57 km od Szczecina (stolica województwa). Ponadto do Maszewa jest 10 km, do Łęczycy 13 km, do Strumian 30 km, do Chociwla 16 km, do Dobrej 30 km, do Nowogardu 37 km, do Kołobrzegu 108 km oraz do Świnoujścia 115 km.
Do wsi można również dojechać busem. Transport lokalny na trasie Nowa Dąbrowa – Stargard Szczeciński zapewnia jeden z lokalnych przewoźników bus. Wybierając się do wsi można również wybrać PKS. Zapewnia on jednak połączenia regionalne, głównie ze Stargardem Szczecińskim i Szczecinem przez Starą Dąbrowę.
Na temat dziejów miejscowości zachowało się niewiele informacji. Wieś w XIV w. należała do rodu von Wedlów. Stare lenno von Wedlów składało się z dwóch majątków. W 1683 r. właścicielami części, która stanowiła 1/16 wsi, byli landrat Adam Henryk von Kameke i Melchior Henryk von Wedel. W 1764 roku Juliusz Henryk von Wedel, sprzedał go wdowie po Adamie Jurgenie von Moltzahnie – Dorocie von Schöning. W 1744 r. część majątku wraz z częścią Krzywnicy przejął Melchior Felix von Wedel. W 1788 r. właścicielem folwarków został Jan Gottlieb Zimmermann, a następnie jego zięć radca Franz Jackob Hacken ze Stargardu. W 1828 r. majątek należał do Karla Augusta i Wilhelma Fryderyka Spiegelów, synów chłopa z Nosowa. W latach 1819–1825 we wsi było 16 gospodarstw chłopskich. W 1910 r. majątek należał do Ernsta Erdmanna, po roku 1920 należał do jego zięcia dra Zinzowa. W 1939 r. właścicielem był dr Zinzow, a jego majątek obejmował 502 ha ziemi, 17 rodzin chłopskich i 25 innych. W 1939 r. we wsi mieszkało 289 mieszkańców w 72 gospodarstwach rolnych.
Największą atrakcją turystyczną miejscowości jest kościół Matki Bożej Pocieszenia. Jest to kościół filialny, rzymskokatolicki, należący do parafii św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Starej Dąbrowie. Jest kościołem salowym, wzniesionym z kamienia polnego i cegły w XV w., w stylu późnego gotyku. Świątynia przechodziła dwie przebudowy na przełomie XVII i XVIII w. oraz w latach 80. XIX w. W roku 1737 od strony zachodniej dobudowana została ryglowa wieża o konstrukcji szachulcowej, w której znajdują się dwa dzwony odlane z brązu. Pierwszy dzwon pochodzi z roku 1834 i ma średnicę 0,64 m. Natomiast drugi dzwon jest uszkodzony i ma średnicę 0,53 metra. Pochodzi on z przełomu XV i XVI w. Zwiedzając kościół warto zobaczyć nagrobek Johanna Gottlieba Zimmermanna. Pomnik znajduje się przy ścianie wschodniej i wykonany jest z piaskowca. Na wyposażeniu kościoła znajdują się także cztery cynowe lichtarze z XVIII w., dwa lichtarze mosiężne z XIX w. oraz dwa lichtarze żeliwne z XIX w. W oknie kościoła znajduje się witraż z 1661 r. Jest to sześcioboczna szyba z przedstawieniem św. Jerzego. Na kościele znajduje się bocianie gniazdo.
Spacerując po Nowej Dąbrowej można zobaczyć pomnik poległych w I wojnie światowej mieszkańców Nowej Dąbrowy. Jest to stela utworzona z granitowych kwadr wmurowanych w ścianę kościoła. W centralnej części umieszczona jest betonowa, prostokątna tablica z inskrypcją i skutym elementem płaskorzeźbionym na górze. Poniżej jeden z ciosów granitowych zawiera wyrytą literą „W”. Inskrypcje są częściowo nieczytelne.
Odwiedzających Nową Dąbrowę z pewnością zainteresuje znajdujący się we wsi dwukondygnacyjny dwór zbudowany w latach 70. XIX w. w stylu neoklasycystycznym. Jest to budynek zbudowany na rzucie prostokąta, z oficyną, wejściem poprzedzonym gankiem oraz boniowaną elewacją parteru. Parter od piętra jest oddzielony fryzem, okna na piętrze ozdobione są trójkątnymi naczółkami. Obecnie budynek jest w średnim stanie technicznym, służy kilku rodzinom jako obiekt mieszkalny. Dlatego też dostępny jest jedynie z zewnątrz. Niestety historyczne wnętrze nie zachowało się.
W sąsiedztwie budynku znajdują się zabudowania folwarczne oraz zaniedbany park dworski o powierzchni 7,2 ha z I połowy XIX w. z zachowanym cmentarzem rodowym dawnych właścicieli i bogatym drzewostanem złożonym m.in. z cisa pospolitego, buka pospolitego, platana klonolistnego, modrzewia europejskiego i buka odmiany purpurowej.
Miłośników przyrody szczególnie powinny zainteresować krajobrazy, zagajniki, pola i uroczyska wokół wsi. Można je zobaczyć wchodząc na szlak, który prowadzi po gminie Stara Dąbrowa i liczy 74 km. W okolicy wsi trasa wiedzie przez Dzwonowo, Krzywnicę, Nową
Dąbrowę, Starą Dąbrowę, Tolcz, Białuń, Chlebówko i Kanię. Szlak eksponuje piękną i naturalną, niezmąconą przez człowieka przyrodę i krajobrazy, pełne łagodnych wzniesień i pagórków, łąk i zagajników.
Warto zobaczyć