Wieś w powiecie goleniowskim, w gminie Nowogard, oddalona o 7 km na północny wschód od Nowogardu i 29,5 km od Goleniowa. Położona jest przy drodze krajowej nr 6 (odcinek Nowogard-Płoty), wśród pagórkowatych terenów Równiny Nowogardzkiej, w otoczeniu pól i łąk, na zachodzie również las. Z Nowogardu można tu dojechać autobusami PKS i pociągami Przewozów Regionalnych.

Wieś założona została w średniowieczu, o czym świadczy charakterystyczne dla tego okresu położenie na planie owalnicy. Około roku 1220 wdowa po księciu pomorskim Kazimierzu II, Ingarda, przekazała ją kościołowi w Kołobrzegu. Od 1321 roku było to lenno Ebersteinów, a po wygaśnięciu rodu Żabowo przeszło na własność domeny państwowej. W późnym średniowieczu wieś była celem pielgrzymek, a znajdujący się w ówczesnej kaplicy wizerunek Matki Bożej uznawany był za cudowny. Reformacja, mająca miejsce w XVI wieku na Pomorzu, zahamowała napływ pielgrzymów, a dalsze losy cudownego obrazu pozostają nieznane. Natomiast do XVIII wieku organizowano tu słynne w okolicy trzydniowe jarmarki. Stojący dziś we wsi, na nawsiu, kościół, obecnie pw. Matki Boskiej Różańcowej, wzniesiony został w 1847 roku, najprawdopodobniej na miejscu wcześniejszej świątyni. Jest to budowla salowa, w stylu neogotyckim, o murach z kamienia z ceglanymi elementami i wieżą z czerwonej cegły. Wewnątrz znajduje się drewniana ambona oraz chrzcielnica, oba obiekty z XIX wieku, natomiast na wieży znajduje się dzwon z 1554 roku, wykonany przez stargardzkiego ludwisarza, Joachima Karstede. We wsi funkcjonuje szkoła podstawowa oraz filia Miejskiej Biblioteki Publicznej w Nowogardzie.