Giżyno położone jest 5 km od Kalisza Pomorskiego, przy trasie Kalisz Pomorski – Złocieniec, nad jeziorem Giżyno. Aby tam dotrzeć z Kalisza Pomorskiego należy jechać drogą wojewódzką nr 175, w miejscowości Romierzyn skręcić w prawo na Giżyno. Przez wieś przebiega czerwony szlak rowerowy mający początek i koniec w Kaliszu Pomorskim.

Giżyno jest wsią sołecką leżącą w gminie Kalisz Pomorski, w województwie zachodniopomorskim. Nazwa pochodzi prawdopodobnie od jeziora stagnum Giessen. Po raz pierwszy wspomniana w 1337 roku, jako należąca do ziemi kaliskiej, wieś przez wieki znajdowała się w posiadaniu Wedlów. Od ok. XVI wieku związana z Polską, bowiem wchodziła w skład dóbr zamkowych Mirosławca. Jerzy von Wedel z Mirosławca, zapisał swej żonie Dorocie von Massow Giżyno (Gisno), Hanki i Sadowo jako oprawę. W 1568 roku wspomniany został jako właściciel Łowicza i Giżyna Franciszek von Güntersberg. W 1594 roku we wsi zarządzał jego szwagier Sebald von der Goltz. W 1600 roku w Giżynie posiadał dobra Bernard von Borcke, w 1615 roku Andreas von Zernicke, polski szlachcic, który kupił Giżyno za 7 tysięcy guldenów z młynem w Łowiczu. Potem wieś znajdowała się w rękach von der Goltzów. W latach 1702-1745 należała do Joachima Reigera von der Goltz, właściciela części Mirosławca. Jego żona Joanna Apolonia, córka generała, von Wedel z Suchowa, wniosła w posagu majątek ojcowski w Suchowie. Z pięciorga dzieci: Karl August Wilhelm przejął Giżyno i Ogardy, a Ernst Fritz Ludwik- Suchowo. Najstarsza z córek : Christina Karoline wyszła za mąż za pułkownika Fryderyka Wilhelma von Blackenburga, pana Mirosławca. Po śmierci Karla Augusta Wilhelma von der Goltza, Giżyno miała wdowa Joanna Karolina Fryderyka von Blanckenburg z Babicka, która na stałe osiedliła się we dworze w Giżynie. W 1772 roku mieszkali tutaj według ksiąg kościelnych: baron Hans Reiger von der Goltz, chłopi: Peter Schwandt, Christian Schwandt, Hans Schwandt, Christian Zietlow, Daniel Zietlow, Michael Marten, zagrodnik Christian Fridrich Schwandt, pastuch krów Fridrich Kapytzky, kowal Michael Piper, owczarz Johann Tramitz, Meyer Friderich Lemke, Untertan Friedrich Mielke, młynarz w wiatraku Christian Friedrich Ziechel, Martin Schwandt, murarz Johann Ollendorf, Frejman i ogrodnik Christian Zietlow. W 1816 roku wieś znalazła się w powiecie wałeckim. Majątek należał wtedy do rodziny von Bonin. W 1821 roku dobra posiadał pułkownik von Brünneck. W 1857 majątek należał do wdowy Glahn, z domu Blümchen. W 1938 roku - 1890 ha. Po II wojnie światowej majątek objęło państwo polskie i utworzono tu duże Przedsiębiorstwo Gospodarki Rolnej (PGR). Stare księgi kościelne przed 1945 rokiem znajdowały się na parafii w Kaliszu. Na pierwszej z nich, z 1772 roku zapisana była historia kościoła. Według niej, już w XVII wieku we wsi nauczał pastor. Kolejny uciekł w czasie wojny. Potem parafia była opuszczona i w połowie podlegała do Kalisza a w połowie do Poźrzadła. W 1758 roku całość została włączona do parafii Kalisz. Stare księgi obejmujące okres od 1730-1739 pochłonął pożar w Poźrzadle, a inne w 1771 roku pożar w Kaliszu. Nowa świątynia we wsi pochodziła z XVIII wieku. Niegdyś w kościele, na wschodniej ścianie, znajdował się obraz- epitafium Ernsta Joachima von Wedel z domu Drawno - Tuczno. Obecnie epitafium znajduje się w siedzibie parafii w Kaliszu. Obraz z wizerunkiem Wedla jest otoczony kilkunastoma herbami rodowymi. Po zachodniej stronie wisiał obraz Christiny Henrietty von Blanckeburg i dwie urny z aniołami. Kolejne cztery obrazy przedstawiały trzech mężczyzn i kobietę, a na odwrocie jednego z nich był podpis: "Point a Versovie par F. Rajecki 1747". Na wieży dzwon spiżowy z 1832 roku. We wsi zachował się spichlerz z przełomu XIX/XX wieku. W 1939 roku mieszkało tutaj 418 osób. Inne zabytki Giżyna to cmentarz przykościelny, na którym znajduje się grób z płyta pamiątkową, Zygmunta Barona  z 1786 r., z marmurową urną, kilka żeliwnych krzyży z przełomu XIX i XX wieku oraz wykonany z ogromnego kamienia pomnik giżynian poległych w I wojnie światowej. Kolejnym jest eklektyczny pałac z ośmioboczną ozdobioną krenelażem wieżą. Do roku 1991 tutejszy PGR mieścił w nim część biurową gospodarstwa. Po jego rozwiązaniu pałac został zaniedbany i popadł w ruinę. Obecny właściciel za zgodą konserwatora zabytków, usunął ruiny pałacu, który stał się historią Giżyna. Pozostał tylko mieszczący się przy pałacu park krajobrazowy, w którym na obszarze 6 km rosną głównie drzewa rodzime i aklimatyzowane do naszych warunków oraz spichlerz z przełomu XIX i XX wieku. W Giżynie prężnie działa świetlica wiejska. Tereny dookoła wsi są zalesione, bogate w grzyby, co sprzyja turystyce pieszej i rowerowej. Szlak rowerowy prowadzący przez Giżyno ma długość 46km. Wytyczony został w roku 2007, swój początek i koniec ma w Kaliszu Pomorskim. Przebiega przez obszary leśne, wioski, mija jeziora. Poza ww. zabytkami Giżyna, jadąc tym szlakiem warto zobaczyć wyroby rękodzielnicze mieszkańców Starej Korytnicy takie jak elementy architektury ogrodowej wykonanej z drewna i witek brzozowych.