Wieś położona jest w powiecie goleniowskim, w gminie Goleniów, w odległości 9 km na południowy wschód od Goleniowa i 28 km w linii prostej od Szczecina. Wieś znajduje się przy drodze łączącej Mosty z Tarnowem i dalej Rożnowem Nowogardzkim. Przepływa tędy struga Wiśniówka, będąca prawym dopływem Iny. Danowo leży na Równinie Nowogardzkiej, a otaczające miejscowości pagórki to drumliny – przykład polodowcowego ukształtowania terenu.
Okolica to głównie pola uprawne, łąki i nieużytki, a także niewielkie fragmenty leśne, będące częścią Puszczy Goleniowskiej.
Najstarsze odkryte ślady osadnictwa pochodzą ze średniowiecza, a pierwsza wzmianka o miejscowości pojawia się w XIV wieku. Wtedy to powstała osada folwarczna o charakterze nieregularnej ulicówki, a także założenie pałacowo-parkowe. Pierwszymi właścicielami Danowa był ród von Flemming, mający swoją główną siedzibę w Maciejewie. Następnie wieś przechodziła na własność rodzin von Petersdorf, Kannenberg, Laabs oraz von Flugge. Ostatnim przedwojennym właścicielem był Eryk von Flugge.
W północnym skraju wsi, na naturalnym wzniesieniu, znajduje się zabytkowy kościół (obecnie pw. Matki Boskiej Częstochowskiej) z 1601 r.. Jest to budowla salowa o cechach późnogotyckich, wybudowana z polnego kamienia. W XVIII wieku dobudowano wieżę-dzwonnicę, krytą szpiczastym hełmem, wtedy też oraz ponownie w XIX wieku dokonano przebudowy obiektu. W ścianie szczytowej wmurowana jest tablica upamiętniająca poległych na frontach I wojny światowej mieszkańców. Od 1945 roku świątynia popadała w ruinę, w 1995 roku z inicjatywy mieszkańców rozpoczęto odbudowę, zakończoną oddaniem do użytku dwa lata później. Akt ten upamiętniają znajdujące się nieopodal wejścia na teren przykościelny tablice w języku polskim i niemieckim. Kościelny plac, dawniej cmentarz przykościelny, otoczony był kamiennym murem, dziś też w większości już niezachowanym. Pozostał natomiast stary drzewostan, składający się głównie z lip, z których najokazalsza stoi w pobliżu południowo-wschodniego narożnika kościoła.
W centralnej części wsi znajdują się pozostałości dworsko-folwarcznego założenia rodziny Laabs. W ich skład wchodziły budynki gospodarcze, zabudowa mieszkalna robotników rolnych oraz dwór z parkiem. Obiekty po II wojnie światowej przejęte zostały przez Państwowe Gospodarstwo Rolne i od tego czasu popadają w ruinę. W 1981 r. rozebrano dwór, następnie cegielnię i kilka innych budynków. Wciąż zachowała się aleja kasztanowców w parku. Dawny budynek szkoły obecnie przekształcony został w dom mieszkalny.
Obecnie jest to wieś sołecka o charakterze rolniczo-mieszkalnym. Znajduje się fabryka okien i drzwi, stawy hodowlane i szkółka leśna. Funkcjonuje też Uczniowski Klub Sportowy „Sigma” oraz Stowarzyszenie Odnowy Wsi „Zapiecek”. W czasach niemieckich wieś nosiła nazwę Jakobsdorf, a tuż po wojnie, krótko, Czarnowo. W 1734 żyło tu około 140 osób, w 1871 – 215, w 1939 – 234, a według danych na rok 2009 – 259.
Warto zobaczyć