Oparzno położone jest w gminie Świdwin, w powiece świdwińskim. Wieś leży w odległości 5,5 km od Świdwina, nad jeziorem Oparzno.
Oparzno jest wsią sołecką. Jest dużą miejscowością, bardzo malowniczą. W skład sołectwa wchodzą także wsie Lipce, Gola Górna, Gola Dolna. Oparzno założone jest na planie jednej drogi, posiada zwarta zabudowę po obu jej stronach. Oparzno leży nad największym w gminie jeziorem – Oparzno. Oparzno ma długą historię, sięgającą czasów średniowiecznych. Dawniej wieś stanowiła lenno miasta. W 1722 r. wieś i jej mieszkańcy bardzo ucierpieli z powodu pożaru. Wówczas spłonął kościół i kilka zabudowań. Mieszkańcy wsi zajmowali się głównie uprawą roli a także połowem ryb. W czerwcu 1760 r. przebywały we wsi wojska kozackie armii carskiej. W XIX w. w Oparznie funkcjonowały krochmalnia, gorzelnia, wytwórnia drożdży prasowanych i cegielnia. W 1885 r. utworzono punkt pocztowy. Atrakcją turystyczną Oparzna jest założenie pałacowo-parkowe, które zachowało się do dziś. Park założono w 1870 r. Ma on charakter naturalistyczny z elementami eklektycznymi. Powierzchnia parku wynosi 6,0 ha. Zachowały się tu aleje grabowa i dębowa. Przy parku znajduje się staw o ciekawym kształcie. Przy stawie utworzono ciąg spacerowy. Park nie jest ogrodzony, można po nim swobodnie spacerować. Wzdłuż jego granic ustalono pas ochrony ekologicznej o szerokości 50 m. Piękno tego miejsca spowodowało, że utworzono wzdłuż brzegu jeziora ścieżkę turystyczno-dydaktyczną pod nazwą „Jezioro czapli”. Długość ścieżki wynosi około 1,5 km. Wzdłuż trasy ustawiono siedem tablic dydaktycznych. W okolicy parku warto obejrzeć pałac pochodzący z XIX w. Jest to okazała budowla, dosyć dobrze zachowana, można ją oglądać z zewnątrz. Oprócz założenia warto obejrzeć kościół p.w. MB Nieustającej Pomocy. Jest to kościół filialny, należący do parafii rzymskokatolickiej pw. Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych w Rusinowie. Kościół został wybudowany w 1723 r., a przebudowany w 1912 r. Świątynię posadowiono na kamiennym fundamencie. Ściany kościoła wybudowane zostały z kamienia polnego z domieszką tłucznia kamiennego i cegły ceramicznej. Do zachowanych elementów wyposażenia kościoła zalicza się: misa z granitu czerwonego na wodę święconą (prawdopodobnie z XII w.), mosiężny neobarokowy świecznik korpusowy z końca XIX w., dwa dzwony spiżowe z XIX w.
Warto zobaczyć