Wieś położona ok. 15 km na północny zachód od Myśliborza, przy drodze krajowej nr 26 (Myślibórz-Chojna). Ze wsi wychodzą też drogi wojewódzkie w kierunku Kierzkowa (droga 128) oraz Bani i Gryfina (droga 121).

Rów jest dużą wsią sołecką, rozłożoną wzdłuż krzyżujących się tu szlaków komunikacyjnych. W XIII w. wieś była lokowana na prawie niemieckim. Większość terenów wchodzących w jej skład należała do templariuszy, a od 1312 r. do joannitów z Chwarszczan. Około połowy XVI w. zarządzanie miejscowością przejął komendant joannitów ze Swobnicy. W połowie XVIII w. zakon sprzedał posiadłość w prywatne ręce, po czym nastąpiła parcelacja majątku ziemskiego. Powstały duże gospodarstwa chłopskie. Pod koniec XIX w. wieś zyskała połączenie kolejowe. Z wybudowanego dworca dojechać można było do Trzcińska i Chojny oraz do Pyrzyc (i Kierzkowa, gdzie funkcjonowała szkoła). Z historycznej zabudowy pozostało kilka domów i budynek dworca z końca XIX w.

Po 1945 r. we wsi stacjonowały wojska radzieckie, które z czasem przeniesiono do nowopowstałej jednostki na północ od miejscowości. Jednostka ta funkcjonowała do początków lat 90-tych. Na początku lat 50-tych przystąpiono do tworzenia Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Rowie. Dzięki zaangażowaniu F. Maciążka, wieloletniego kierownika RSP, gospodarze zrozumieli ideę spółdzielczości, czego dowodem jest oddolna inicjatywa, by do tworzenia RSP wrócić po 4 latach od jej rozwiązania w 1956 r. Po ponownym zawiązaniu spółdzielnia stała się wzorcową dla całego regionu, a osiągane przez nią zyski pozwoliły na rozbudowę wsi. Spółdzielnia przetrwała też okres transformacji ustrojowej i funkcjonuje do dziś.