Gardno- wieś sołecka, w gminie Węgorzyno, powiat łobeski, województwo zachodniopomorskie. Rozciąga się na przestrzeni 0,5 km w odległości około 1 km na zachód od drogi Węgorzyno – Łobez. 

Pierwsza wzmianka o wsi, która nazywała się Gartzhagen pochodzi z roku 1478. Dawna własność rodu von Borcke. W 1866 roku we wsi mieszkało 139 osób w 17 domach mieszkalnych, w folwarku – 145 osób w 13 domach. Wieś posiadała młyn wodny. W 1775 roku istniała szkoła.

Zabudowa wsi zwarta, parterowa. Pierwotne założenie wsi - owalnica, rozbudowana w widlicę. Od południa i zachodu wieś otoczona jest terenami podmokłymi. 

W centrum wsi ryglowy kościół salowy z 1737 p.w.  św. Mateusza Apostoła na podmurówce ceglanej, kryty dachówką. Od zachodu przylega wieża, na planie kwadratu, oszalowana, z ośmioboczną latarnią barokową. W południowo-wschodnim narożniku kościoła przybudówka z nieczynnym wejściem. Późnobarokowy ołtarz drewniany z trzema poziomami gzymsów wspartych na kolumienkach. Dwie empory: za ołtarzem w kształcie podkowy (pod nią zakrystia) i w części zachodniej. Na środku kościoła pod posadzką krypta grzebalna (niedostępna). 
Kościół wpisany 10.12.1963 roku do rejestru zabytków.

Park dworski, krajobrazowy, z drugiej połowy XIX wieku; położony w północno-wschodniej części wsi. Powierzchnia 2 ha. Wpisany do rejestru zabytków pod nr 1023. Znajdujący się na terenie parku dwór został rozebrany po II wojnie światowej.

Jezioro Gardno, położone na północny zachód od wsi, przy drodze do Kraśnika Łobeskiego.  Lustro wody na wysokości 69,7 m. Powierzchnia 5,62 ha. Brzegi prawie całkowicie zarośnięte.