Sadłowo to wieś położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Suchań. Wieś leży na Równinie Stargardzkiej i Pojezierzu Ińskim.

Miejscowość położona jest przy drodze powiatowej Sadłowo - Grabowo.

Miejscowość umiejscowiona jest na zachód od Suchania (siedziby gminy) i na południowy wschód od Stargardu Szczecińskiego (siedziby powiatu). Wieś Sadłowo umiejscowiona jest 4 km od Suchania, 17 km od Stargardu Szczecińskiego, 56 km od stolicy województwa Szczecina, 20 km od Recza, 46 km od Kalisza Pomorskiego, 33 km od Choszczna, 80 km od Gorzowa Wielkopolskiego.

Transport lokalny na trasie Suchań–Stargard Szczeciński zapewniony jest przez lokalnego przewoźnika bus. Za komunikację odpowiedzialny jest również PKS, zapewnia on połączenia w regionie, głównie ze Stargardem Szczecińskim i Szczecinem. Przystanek PKS znajduje się przy drodze krajowej nr 10.

Powierzchnia wsi wynosi 19,10 km².

W początkowym okresie istnienia wieś Sadłowo zamieszkiwana była przez ludności o słowiańskim rodowodzie. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1226 r., kiedy była własnością joannitów z Suchania. Do czasów reformacji pozostawała wsią zakonną, następnie zsekularyzowana. Po kasacji zakonu joannitów wieś włączona do domeny książęcej. W 1628 r. w rejestrach dóbr książęcych domeny w Szadzku odnotowano wieś z 52 łanami chłopskimi, 6 zagrodnikami, karczmarzem, kowalem, 2 pasterzami, 4 warsztatami tkackimi i krawcem. W ok. 1868 r. odnotowano we wsi gospodarstwo dziedzicznego sołtysa, 21 pełnorolnych gospodarstw chłopskich, 6 zagrodników, 8 chałupników - gospodarujących na łącznym areale ponad 3683 mórg. W zabudowie było 68 budynków mieszkalnych, 1 przemysłowy, 79 budynków gospodarczych. W 1925 r. wieś posiadała 989 ha (18 gospodarzy posiadało ponad 2020 ha).

Obecnie podstawowym kierunkiem gospodarczym ludności zamieszkującej Sadłowo jest rolnictwo, w mniejszym stopniu hodowla drzew owocowych oraz bydła i trzody chlewnej.

W Sadłowie znajduje się boisko sportowe oraz świetlica. 

Miejscowość zachowała w pełni czytelny historyczny układ wsi. Zwarta zabudowa pierzei (wypełnionych tradycyjną zabudową) zachowana została w dużym stopniu. Częściowe zniszczenie dziewiętnastowiecznego układu przestrzennego widoczne jest we wschodniej pierzei ulicy północnej. Pomimo to w krajobrazie Sadłowa dominuje tradycyjna zabudowa mieszkalna posiadająca wartość zabytkową.

W centrum wsi umiejscowiona jest remiza, która została wybudowana pod koniec XIX w. Jest to kamienno–ceglany budynek, który obecnie można podziwiać również wewnątrz.

Największą atrakcją turystyczną wsi Sadłowo jest kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sadłowie. Obiekt został wybudowany w drugiej połowie XIV w. na rzucie prostokąta z kamienia polnego i cegieł. Jest to kościół późnogotycki, salowy z kamienno-ceglaną wieżą w stylu neogotyckim o strzelistym hełmie wybudowaną w latach 1860–1885. W wieży znajduje się dzwon odlany z brązu przez firmę szczecińską w 1878 r. Na wyposażeniu kościoła znajduje się drewniany ołtarz ambonowy z początku XVIII w. oraz nieczynna fisharmonia z przełomu XIX i XX w. Do kościoła przynależy również nieczynny już cmentarz przykościelny z połowy XIV w.

Wiele atrakcji, szczególnie dla miłośników architektury sakralnej, dostarczy szlak zabytkowych kościołów gminy Suchań. Wśród obiektów do odwiedzenia znajdują się: kościół pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Suchaniu, kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sadłowie, kościół pw. św. Józefa w Słodkowie, kościół pw. Matki Boskiej Szkaplerznej w Słodkówku, kościół pw. Chrystusa Króla w Suchanówku, kościół pw. św. Franciszka z Asyżu w Nosowie, kościół pw. św. Antoniego w Żukowie, kościół pw. św. Jana Kantego w Wapnicy oraz młyn w Suchaniu, młyn wodny w Suchanówku, ruiny zamku w Suchaniu, a także pozostałości zamków w Wapnicy i Brudzewicach.

Baza lokalowa jest niewielka. We wsi najlepiej zatrzymać się u prywatnych właścicieli oferujących wynajmowanie turystom prywatnych kwater. Działa również kilka gospodarstw agroturystycznych. Również zaplecze gastronomiczne jest skromne i głównie opiera się na posiłkach serwowanych przez prywatnych gospodarzy.