Wieś położona przy szosie krajowej nr 10, w odległości 7 km od Wałcza w kierunku południowo-zachodnim. 

Wieś znana od XIII wieku jako niewielki majątek, stanowiący własność zakonu joannitów. Z 1337 roku pochodzi informacja o zniszczeniu wsi w wyniku wojny.  Joannici w roku 1360 przekazali Strączno na prawie lennym rodzinie Turno, którzy po likwidacji zakonu w 1407 roku stali się jego właścicielami. W XV wieku przeszła w ręce Wedlów, Turnowie zaś zostali ich wasalami. Przez pewien czas część wsi należała do rodziny Bornstädt, ale w roku 1514 Mathias Wedel scalił majątek odkupując brakującą w rodzinnych włościach część wsi od wdowy Bornstädt.  Rodzina  Turnów pozostała we wsi na prawie lennym  do XVII wieku wszczynając z Wedlami spory o prawa własności. W 1609 roku wieś spalona całkowicie, istnieją przesłanki, iż pożar był efektem owych zatargów. W 1736 roku funkcjonowały tu dwa folwarki, z których jeden należał do Wedlów. Według zapisków z 1773 roku wieś liczyła 36 domostw. W XVIII i XIX wieku często następowała zmiana właścicieli. Do 1856 wieś  była własnością rodziny Żychlińskich. Pod koniec XIX wieku we wsi była gorzelnia parowa, cegielnia i wapiennik oraz spora hodowla owiec i bydła.

Wart uwagi jest tu  neogotycki, parafialny kościół pw. św. Anny wybudowany w latach 1864-1868, wzniesiony na miejscu pierwszej, drewnianej świątyni z 1640 roku.  W pobliżu wsi znajdują się pozostałości wczesnośredniowiecznego grodziska pierścieniowatego. W odległości 200 m za wsią, przy drodze  Strączno – Nakielno, nad jeziorem Strączno, widoczne są pozostałości po żelbetonowych schronach Wału Pomorskiego.