Wieś położona w odległości 9,8 km na południowy wschód od Tuczna oraz 12,4 km na północny wschód od Człopy. Dojazd z Człopy drogą krajową nr 22 w kierunku Wałcza, po ok. 10 km na skrzyżowaniu skręt na wschód w kierunku Mielęcina, odległego od tego zjazdu o 2 km.
Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1337 roku. Należała ona do dóbr tuczyńskich i miała status sołectwa nadawany przez Wedlów-Tuczyńskich. W 1789 roku było tu 26 gospodarstw i obszar dworu. W XIX wieku często zmieniali się właściciele.
We wsi znajduje się kościół pw. Matki Bożej Bolesnej, murowany, nowo zbudowany w latach 1978-1980 o ciekawej sylwetce architektonicznej. Wybudowany został na miejscu starego, drewnianego z XVIII wieku, spalonego wiosną 1949 roku. Kościół ten był jednym z cenniejszych zabytków drewnianego budownictwa sakralnego na Ziemi Wałeckiej. Do legendy przeszły wydarzenia, mające swój początek właśnie w Mielęcinie, w tym nieistniejącym kościele. We wsi tej, w latach reformacji kościół katolicki z całym niemal wyposażeniem przejęła gmina luterańska. O wydarzeniach tamtych lat wspomina legenda o Skrzatuskiej Piecie, która się właśnie z Mielęcina wywodzi. Po latach Tuczyński postanowił zabrać z niegdyś katolickiego kościoła cenny srebrny krzyż, uznając, że nie należy się on luteranom. Ci sprzeciwili się temu stanowczo. Jednak zamiast zachować ów krzyż, narazili się na gniew Tuczyńskiego. Gdy tylko o sprzeciwie usłyszał, zawołał swych zbrojnych, nakazał natychmiast krzyż zabrać i przewieźć go pod eskortą na zamek. Tak też i się stało, lecz to był jedynie początek wojny. Za protestantami ujęła się Dorota Tuczyńska, która sama tegoż wyznania była. Najechała wraz z Ernestem Wedelskim (z linii mirosławskiej) Tuczno, zdobyła zamek i złupiła go bezlitośnie. W tych działaniach niezwykle pomocni byli protestanci tuczyńscy pod przewodnictwem tamtejszego burmistrza. Tuczyński zebrał siły, odzyskał zamek i zaczął intensywnie tępić protestantyzm. Burmistrz - zdrajca wraz z kilkoma jeszcze mieszczanami, którzy Dorotę wspierali, zostali skazany na śmierć. Znaczna część mieszkańców dóbr Tuczyńskiego ratując życie, uciekła do Brandenburgii, a ich mienie przeszło na własność Tuczyńskiego. W ten sposób zaczęło się w dobrach Krzysztofa Tuczyńskiego od zatargu o krzyż, a skończyło na dominacji katolicyzmu. W 1602 roku Tuczyński sprowadził z Poznania jezuitów i już pod koniec XVII wieku wszystkie niemal wsie zamieszkiwała ludność wyznania katolickiego.
Z tego starego kościoła pochodzi drewniana Pieta, wyrzucona przez luteran po przejęciu przez nich kościoła i obecnie znajdująca się w Sanktuarium Skrzatuskim, gdzie od wieków czczona jest jako słynąca z cudów uzdrowień i innych łask, którymi obdarza modlących się tam pielgrzymów.
W wyposażeniu nowego kościoła znajduje się natomiast obraz Najświętszej Marii Panny, również pochodzący ze starego kościoła, znany też z łask. W samej wsi znajduje się kilka murowanych kapliczek wznoszonych w XIX wieku. Są też pozostałości zespołu folwarcznego i budynek gorzelni pochodzące z przełomu XIX i XX wieku. W pobliżu wsi działa Kopalnia Kruszywa Naturalnego, należąca obecnie do Grupy Kapitałowej „Pol-Dróg” z Kłębowca. Z tej kopalni pobierane było kruszywo w okresie budowy umocnień Wału Pomorskiego, głównie w Strzalinach. W okolicach stwierdzono duże nagromadzenie kamieni narzutowych. W latach 1946-54 Mielęcin był siedzibą gminy.
Warto zobaczyć