Rosnowo umiejscowione jest w środkowej części powiatu koszalińskiego, w gminie Manowo. Miejscowość położona na równinie Białogardzkiej, pomiędzy Jeziorem Rosnowskim a Hajką.

Rosnowo znajduje się przy drodze wojewódzkiej nr 168.

Rosnowo to wieś sołecka, położona 5 km na południowy-zachód od miejscowości Manowo (siedziby gminy) i 22 km na południowy wschód od Koszalina (siedziby powiatu). Ponadto do Zegrza Pomorskiego jest 7 km, do Białogardu 28 km.

Wieś skomunikowana jest z Koszalinem za pośrednictwem komunikacji autobusowej oraz poprzez linie przewoźników bus.

Początki wsi Rosnowo sięgają średniowiecza. Pierwsze wzmianki pisemne to informacje z 1533 r. Była to miejscowość zamieszkała głównie przez rybaków poławiających w jeziorach i stawach. Od połowy XIV w. stanowiło lenno rodu von Glasenapp związanego z Manowem. Właściciele bardzo często się zmieniali. Od 22 lipca 1724 r. po podziale majątków pomiędzy 2 braci, Georg Casparow von Glasenapp został właścicielem Zacisza i Rosnowa, a od 1748 r. całość majątków posiadał Peter von Glasenapp. Pod koniec XVIII w. Rosnowo należało do syna Petera von Glasenapp: Otto Kazimierza. Po jego śmierci lenno Rosnowo przeszło w ręce jego syna Paulusa Dietricha Augustowa. Na mocy kolejnych umów rodzinnych Rosnowo wraz z innymi dobrami zostało sprzedane Joachimowi Casparowi von Glasenapp, a następnie Henriettcie Sabinie ur. von Wedel. Rosnowo nie pozostało jednak długo w jej posiadaniu. Kolejne lata XIX w. oznaczały dla wsi następnych właścicieli, tak iż w połowie wieku należały do Georga Holza, który odkupił je od hrabiego von Wartensleben. Następnie od 1870 r. do wybuchu II wojny światowej było własnością rodu von Hohenzollern.

W XVIII w., poza folwarkiem w samej wsi do Rosnowa należał także szlachecki folwark Zacisze. Obok zabudowań folwarcznych, we wsi zamieszkanej przez 17 kmieci i bakałarza znajdował się młyn wodny, karczma, kuźnia i 20 domów. Mieszkańcy należeli do kościoła parafialnego w Wyszewie. W XIX w. wieś powiększyła się, powstała szkoła, łącznie istniało 79 gospodarstw. W 1892 r. we wsi funkcjonowała gorzelnia parowa, młyn żarnowy oraz młyn wodny.

Przed II wojną światową Rosnowo było połączone szosą brukowaną z Koszalinem, która wiodła za krzyżem w prawo oraz linią wąskotorową, której stacja znajdowała się w pobliżu wsi. W 1920 r. rozpoczęto budowę elektrowni wodnej. Była i jest szczytowa: włącza się w godzinach szczytu poboru energii. Ma charakter ekologiczny. W 1939 r. Rosnowo liczyło 393 mieszkańców.

Przed wojną spiętrzono koryto rzeki Radwi. W marcu 1940 r. wały zostały przerwane; powódź była tak rozległa, że dotarła aż do Białogardu. Po 1940 r. Niemcy rękoma jeńców wojennych odbudowali kanał i śluzę; tama stanowi tzw. opust jałowy i gdy istnieje zagrożenie, spuszcza się nim wodę. Na początku 1945 r. Armia Radziecka i Wojsko Polskie wyzwoliło Pomorze Zachodnie, w tym również Rosnowo (marzec 1945 r.). Był to niezwykle trudny czas dla wszystkich mieszkańców regionu. Niemcy wracali do swoich siedzib, opuszczanych w panice przed zbliżającą się Armią Czerwoną. Wielu Polaków, przebywających w Niemczech na robotach przymusowych, ciągnęło na wschód. Liczna grupa osiedliła się w Koszalinie i Rosnowie, inni wędrowali dalej na wschód. W latach 1945–1947 przybywali również repatrianci, którzy zajmowali gospodarstwa, lecz po pewnym czasie ruszali do miasta. Odbudowywane przedsiębiorstwa przemysłowe potrzebowały wielu pracowników.

Wraz z rozwojem życia gospodarczego rozwija się życie społeczne. Odbudowano zniszczoną podczas wojny linię kolei wąskotorowej Koszalin - Bobolice uruchomiono elektrownię i gorzelnię, powstała składnica drzewa i żwirownia. Rozwija się gospodarka rolna, która pozostała do dziś jedną z głównych gałęzi gospodarowania mieszkańców regionu. Obecnie zakładów przemysłowych we wsi nie ma, a gorzelnia została zlikwidowana.

Od 1952 r. powstała tutaj Jednostka Wojskowa nr 5069. W pobliżu zbudowano lotnisko wojskowe, w Rosnowie umiejscowiono kolonię rodzin wojskowych. Od roku 1960 r. działało koło wędkarskie PZW. W 1962 r. powstała nowa szkoła podstawowa. Poza tym w Rosnowie czynne było przedszkole, klub garnizonowy, sklepy WPH, kino, boisko sportowe, biblioteka oraz kawiarnia. W 1973 r. założono Wojskowe Koło Łowieckie Orzeł. W latach 1973–1974 sporą sensacją było odkrycie podczas prac drogowych w Rosnowie tzw. grobów ciałopalnych na pochodzącym z lat 400–125 p.n.e. cmentarzysku ludności pomorskiej. W 1965 r. zbudowano lotnisko cywilne, a w 1975 r. szosę łączącą Rosnowo z trasą Koszalin - Bobolice.

W kolejnych latach powstawały nowe osiedla blokowe i sklepy. Działały m.in. rosnowski klub piłkarski ROSSA i modelarnia. Po drugiej stronie jeziora, oraz za tamą zakłady produkcyjne uruchomiły ośrodki wypoczynkowe. Rosnowo stało się popularną miejscowością, do której zjeżdżali turyści z kraju i zagranicy. Kwitło życie kulturalne i towarzyskie za sprawą licznych imprez i festynów. Istniejące we wsi lotnisko obsługiwało krajową komunikację pasażerską PLL "LOT". Tutaj lądował samolot Jana Pawła II podczas wizyty w Koszalinie w 1991 r.

W 2002 r. została zlikwidowana jednostka wojskowa. Rosnowo pozostało typową nadjeziorną miejscowością wypoczynkową, przyciągającym turystów świeżym powietrzem, czystymi jeziorami, lasami pełnymi roślinności oraz ciszą i spokojem. Natomiast lotnisko jest wykorzystywane jedynie przez miejscowy aeroklub, który prowadzi tez działalność w zakresie skoków spadochronowych, szybownictwa, lotów balonowych, lotni i paralotni, a także modelarstwa.

Rosnowo było majątkiem szlacheckim i wsią typu wielodrożnica, oddaloną od uczęszczanych szlaków komunikacyjnych. Wieś położona jest w dolinie rzeki Radew, między jeziorami Rosnowskim (zbiornik zaporowy na rzece Radew o średniej szerokości 500-600m) i Hajką. Posiada dno urozmaicone (głębokości do 8 m w starym korycie rzeki), zatoki są wypłycone, lekko porośnięte roślinnością wodną. Brzegi dostępne dla turystów na prawie całej długości zbiornika. Dużo drobnicy białej ryby (płoć, leszcz), karp, drapieżniki (szczupak, okoń, sum, węgorz, pstrąg potokowy). Zarybienia: karp, szczupak, węgorz, sum, co z pewnością zachęcić może zainteresowanych wędkarzy. Corocznie organizowane są konkursy wędkarskie.

Będąc we wsi warto odwiedzić Zespół hydrotechniczny Elektrowni Rosnowo powstałych w latach 1910–1924. Zapora o wysokości 10 m z przepustem w Starej Radwi i kanałem o głębokości 3 m doprowadzającym wody do elektrowni w Lisowie jest fantastycznym miejscem widokowym. Zalanie doliny Radwi nastąpiło w 1922 r., po uprzednim przełożeniu linii kolejowej w obecne miejsce, na koronę zapory.

Spacerując po wsi warto zobaczyć pozostałości po starym zespole folwarcznym z przełomu XIX i XX w. Do dnia dzisiejszego zachował się budynek rządcy, dawna gorzelnia oraz wymurowane z kamienia budynki gospodarcze.

Obecnie we wsi funkcjonuje przedszkole, szkoła podstawowa, świetlica „Rozgłośnia”, ośrodek zdrowia, liczne ośrodki wypoczynkowe i gospodarstwa agroturystyczne oraz Biblioteka Publiczna Gminy Manowo filia w Rosnowie. Ta ostania często organizuje gry i konkursy dla dzieci, np. dzień głośnego czytania, konkursy plastyczne i muzyczne.

Rosnowo położone jest praktycznie w środku lasów, bogatych w jagody, grzyby i zwierzęta. Jezioro jest pełne wszelakich ryb, dlatego jest bardzo popularne od wielu lat wśród wędkarzy z kraju i zagranicy. Jest świetnym miejscem wypadowym na biwak dla całej rodziny. Jest tutaj sporo miejsca, żeby ustawić namiot czy przyczepę camping'ową - nawet przy samym jeziorze. We wsi funkcjonuje kąpielisko strzeżone. Do dyspozycji turystów, są również ośrodki wypoczynkowe, gospodarstwa agroturystyczne i pokoje gościnne. Mnogość sklepów zapewni wypoczywającym spokój wypoczynku, bez potrzeby poszukiwań żywności czy napojów.