Łęczyca to wieś położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stara Dąbrowa.
Łęczyca to niewielka wieś sołecka, zabudowana w kształcie owalnicy. Łatwo do niej dojechać samochodem, gdyż wieś umiejscowiona jest na skrzyżowaniu drogi wojewódzkiej nr 106 (Rzewnowo – Stargard Szczeciński – Pyrzyce) z drogą wojewódzką nr 142 (Rzęśnica – Sowno – Lisowo). Miejscowość jest położona 3 km na północny zachód od Starej Dąbrowy (siedziby gminy) i 15 km na północny wschód od Stargardu (siedziby powiatu) oraz 48 km od Szczecina (stolica województwa). Ponadto do Maszewa jest 7 km, do Goleniowa 25 km, do Strumian 20 km, do Chociwla 22 km, do Dobrej 28 km, do Nowogardu 30 km.
Natomiast do wsi można również dojechać busem. Transport lokalny na trasie Łęczyca – Stargard Szczeciński zapewnia jeden z lokalnych przewoźników bus. Wybierając się do Łęczycy można również wybrać PKS. Zapewnia on jednak połączenia regionalne, głównie ze Stargardem Szczecińskim i Szczecinem.
Największą atrakcją turystyczną miejscowości jest kościół Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny. Jest to kościół filialny, rzymskokatolicki w Łęczycy, w gminie Stara Dąbrowa, w powiecie stargardzkim. Należy do Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej, dekanatu Maszewo, parafii Miłosierdzia Bożego w Parlinie. Został wzniesiony na planie prostokąta z kamienia polnego i cegły w połowie XV w. Początkowo nie posiadał wieży, jednak w końcu XV w. została ona dobudowana od strony zachodniej. Wieżę wykonano z kamienia i cegły. Zwiedzający w wyposażeniu kościoła z pewnością zachwycą się sacramentarium, fisharmonią, chrzcielnicą ze sztucznego kamienia, drewnianą figurą św. Jana Chrzciciela oraz figurą Mojżesza, miedzianym, złoconym kielichem z początku XX w. i żeliwnym dzwonem (średnicy 1,14 m). W przeszłości w kościele znajdowały się późnośredniowieczne malowidła ścienne, które zostały odkryte w 1956 r. Niestety zostały one zatynkowane i zamalowane. Pomimo to warto odwiedzić łęczycki kościół. Znajduje się tu także płyta nagrobna należąca do Berneta von Mildenitza i jego małżonki Kathariny von Schonening. Płyta wykonana została w II połowie XVI w. z wapienia.
Łęczyca jest jednym z niewielu miejscowości w kraju, w której atrakcją turystyczną może być ... droga. Rozwiązania drogowe umiejscowione na węźle Łęczyca powstały bowiem jeszcze przez końcem II wojny światowej. Odcinek przedwojennej niemieckiej Reichsautobahn Berlin-Królewiec, czyli tzw. Berlinki, od Wielgowa (dzielnica Szczecina) do skrzyżowania z dzisiejszą drogą krajową nr 20 pod wsią Lisowo zbudowano w czasie II wojny światowej (1942 r.). Autostrada, początkowo dwujezdniowa, po kilku kilometrach zwęża się do jednej jezdni z betonową nawierzchnią. Na jej 36-kilometrowym fragmencie zdążono zbudować węzeł autostradowy Łęczyca. Zachował się on stosunkowo dobrze, nazywany jest przez Niemców Stargard-Massow (Stargard-Maszewo). Od strony południowej biegnącą górą Berlinkę łączy z drogą nr 106 klasyczny zjazd (łącznica). To "zabytkowy" przykład rozwiązania technicznego stosowanego we wczesnym okresie budowy autostrad, który dlatego właśnie warto zobaczyć. W odróżnieniu od głównej jezdni ma nawierzchnię wybrukowaną granitową kostką. Z pewnością oglądający ze zdziwieniem stwierdzą, iż mimo upływu niemal 70 lat (od momentu oddania do użytku) zjazd pozostał zadziwiająco równy.
Miłośnicy architektury sakralnej z pewnością nie będę nudzić się na szlaku zabytkowych kościołów, który prowadzi również przez Łęczyce. Szlak jest bardzo długi (108 km) i prowadzi przez kilka gmin w regionie Stargardu Szczecińskiego. W pobliżu Łęczycy przebiega on (oprócz samej wsi) przez Poczernin, Parlino, Kicko i Grabowo.
Inny szlak, jaki można wybrać to trasa rowerowa mająca swój początek w Stargardzie Szczecińskim, wiodąca przez Maszewo do Goleniowa (łącznej długości 47 m). Droga przebiega przez miejscowości: Stargard Szczeciński, Grabowo, Kicko, Łęczycę, Parlino, Maszewo, Maciejewo, Burowo, Mosty i kończy się w Goleniowie.
Warto zobaczyć