Miejscowość położona jest na Wysoczyźnie Polanowskiej, we wschodniej części województwa zachodniopomorskiego, w powiecie koszalińskim, jest oddalona o 34,5 km na południowy-wschód od Koszalina, 27 km na południe od Sławna i 160 km na północny wschód od Szczecina. Miejscowość leży przy drodze ze Sławna do Bobolic, nad rzeką Grabową. Przez miasto przebiegają drogi wojewódzkie: nr 206 z Koszalina do Miastka oraz nr 205 z Bobolic do Darłowa.
Historia Polanowa sięga czasów średniowiecza. Wiadomo, że już w XI wieku istniał tu zamek. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1307 roku, zaś prawa miejskie nadano jej w 1319 roku. Od połowy XIV wieku właścicielami byli biskupi kamieńscy, następnie książęta pomorscy, a w 1472 roku Eryk II sprzedał Polanów rodzinie Glasenapp. Do historii regionu przeszły spory między właścicielami a mieszkańcami miasta. Choć Polanów w XVII wieku nie znajdował się w granicach polskich, został splądrowany w wyniku „potopu” szwedzkiego i spalony w 1656 roku. Ocalało wtedy zaledwie 5 domów, kościół, młyn i zamek. Podobne zniszczenia przyniósł kolejny pożar, który wybuchł niecałe sto lat później (1736 r.). Intensywny rozwój miasta przypada dopiero na XIX wiek – rośnie liczba mieszkańców, powstaje ratusz, uruchomione zostaje połączenie kolejowe ze Sławnem i Miastkiem.
Polanów jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej. Znajduje się tu Urząd Miejski, Centrum Społeczno-Kulturalne, Polanowski Ośrodek Kultury i Sportu, Biblioteka Publiczna, przedszkole, szkoła podstawowa, Gimnazjum im. Noblistów Polskich, zespół szkół ponadgimnazjalnych.
Najstarszym budynkiem w mieście jest kościół pw. Najświętszej Marii Panny. Wiadomo, że istniał już w 1613 roku, jednak znacznie ucierpiał w wyniku pożaru w 1736 roku, po czym został odbudowany, a następnie przebudowywany był dwukrotnie w XIX wieku. W wyniku tego ma dziś wyraźne cechy neogotyckie. Jest to budowla jednonawowa z wieżą, na której znajduje się zegar. Drugi z kościołów miasta to świątynia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, która powstała w latach 1911-12 na potrzeby rosnącej ówcześnie wspólnoty katolickiej. Jest to niewielka kaplica z czerwonej cegły, o cechach neogotyckich. Na liście zabytków znajduje się także zespół młyna wodnego (szachulcowy młyn, dom młynarza, budynek gospodarczy i śluza na rzece Grabowej ), którego poszczególne budynki powstawały w 2 połowie XIX i na początku XX wieku, oraz XX-wieczna willa przy ul. Wolności. Wartym uwagi obiektem jest też tzw. Czerwony Most, czyli most kolejowy o długości 120 metrów, znajdujący się nad rzeką Grabową.
W odległości 2 km na południowy zachód od Polanowa znajduje się Święta Górka, wzniesienie morenowe, będące efektem działalności lodowca, jedna z trzech Świętych Gór Pomorza (obok Rowokołu i Chełmskiej Góry). Początkowo było to miejsce, w którym Słowianie oddawali cześć rodzimym bóstwom, po chrystianizacji powstała tu poświęcona Matce Boskiej kaplica. Przyjmuje się, że od XIV wieku pielgrzymowano w to miejsce, jednak po reformacji w XVI wieku tradycja ta wygasła. Od 2002 roku znajduje się tu pustelnia ojców franciszkanów. Stylem nawiązuje do budownictwa kaszubskiego, odbywają się tu też nabożeństwa w języku kaszubskim. Prowadząca na szczyt droga krzyżowa ozdobiona jest ludowymi rzeźbami. W pobliżu przepływa strumień nazywany Studnią Życia, uważany za święte źródło zarówno w czasach słowiańskich, jak i dziś.
Okolice Polanowa są warte uwagi także pod względem przyrodniczym. Część z nich objęta jest prawną ochroną ze względu na malowniczy krajobraz z licznymi pagórkami i wąwozami, pokryty lasami liściastymi i iglastymi. Żyje tu wiele rzadkich roślin i zwierząt, np. derkacz czy pliszka górska. Natomiast w przepływającej przez miasto rzece Grabowej znaleźć można liczne gatunki ryb (pstrąg tęczowy i potokowy, głowacz białopłetwy, węgorz, miętus i inne), co z pewnością powinno zadowolić wędkarzy.
W pobliżu Polanowa uruchomiono lądowisko śmigłowców, którego zarządcą jest Nadleśnictwo Polanów. Stacjonuje tu śmigłowiec wykorzystywany do ochrony lasów przed pożarem, zarówno patrolowania, jak i ewentualnego gaszenia.
Warto zobaczyć