Golina to wieś położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stargard Szczeciński. Miejscowość leży na Równinie Nowogardzkiej. Bezpośrednie otocznie wsi jest bezleśne, a teren jest lekko pofałdowany. W pobliżu wsi przepływa rzeka Pęzinka, będąca lewym dopływem Krąpieli.

Golina to niewielka wieś, rozplanowana w formie krótkiej nieregularnej ulicówki o kształcie litery L. Miejscowość jest położona 18 km na wschód od Stargardu Szczecińskiego (siedziby gminy i powiatu) oraz 57 km od Szczecina (stolica województwa). Ponadto do Dzwonowa jest 12 km, do Suchania 12 km, do Dobrzan 17 km, do Chociwla 23 km, do Ińska 32 km, do Nowogardu 52 km, do Kołobrzegu 120 km oraz do Świnoujścia 143 km.

Do miejscowości bardzo łatwo dojechać samochodem. Golina położone jest przy lokalnej drodze Brudzewice Marianowo. Co prawda Golina nie posiada połączenia kolejowego. Jednakże turyści mogą dotrzeć do wsi również koleją. W miejscowości Barzkowice (2 km) znajduje się bowiem przystanek kolejowy.

Transport lokalny na trasie Golina – Stargard Szczeciński zapewniony jest przez lokalnego przewoźnika bus. Za komunikację odpowiedzialny jest również PKS, zapewnia on połączenia w regionie, głównie ze Stargardem Szczecińskim i Szczecinem.

Na temat dziejów historycznych wsi zachowało się niewiele informacji. Pierwsza historyczna wzmianka na temat miejscowości dotyczy roku 1229. Wymieniana jest wówczas, jako lenno zakonu joannitów. W 1939 r. liczyła dziewięć gospodarstw o powierzchni 18–33 ha. Pośrodku wsi znajduje się kościół wzniesiony z kamiennych ciosów w 1820 r. pw. Matki Boskiej Pośredniczki Łask. Działka kościelna (pierwotnie nekropolia z XIX w.) ogrodzona jest murem kamiennym z dwiema bramkami, obsadzona klonami i brzozami.

Przy drodze wiejskiej znajduje się drugi cmentarz poewangelicki, założony w XX w., obecnie jednak silnie zakrzewiony z nielicznymi śladami nagrobków.

Zabudowania gospodarskie murowane, pochodzą głównie z końca XIX i początku XX w., wśród nich zachowały się domy w konstrukcji szachulcowej z końca XIX w. (nr 13 i 19).

Największą atrakcją turystyczną wsi jest kościół Matki Boskiej Pośredniczki Łask. Jest to kościół filialny, rzymskokatolicki, należący do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Barzkowicach. Został wybudowany na planie prostokąta w roku 1820.Głównym budulcem kościoła był kamień polny, ciosany i cegły. Jest to obiekt salowy z wieżą otynkowaną. W kościele znajduje się ołtarz ambonowy (podstawa i baldachim), drewniany prospekt organowy z płycinami na bokach, drewniana chrzcielnica, konfesjonał i dwa dzwony odlane z brązu.

Podstawowym zajęciem mieszkańców wsi jest rolnictwo.