Łęczno jest małą miejscowością w powiecie białogardzkim, leżącą w odległości około 6 km na południowy zachód od Białogardu. Wieś leży przy trasie byłej linii wąskotorowej Białogard - Lepino. Administracyjnie wieś należy do Gminy Białogard. 

Łęczno jest malowniczo położone, wokół rozciągają się pola, łąki i torfowiska niskie. We wsi dominuje zwarta zabudowa w większości budynki są murowane lub w konstrukcji szkieletowej. Wieś ma długa historię. Istniała już w  średniowieczu. Od najdawniejszych czasów wieś należała jako majątek do zamku w Białogardzie. W późniejszym okresie właścicielem majątku był nijaki Gerke, a po nim rodzina von Knobelsdorf. Wcześnie, bo już w roku 1864 utworzono we wsi szkołę. W 1865 roku właścicielem Łęczna został Robert Balthasar, który następnie zbankrutował w 1904 roku, a wieś przekształciła się w wieś chłopską. Dawniej w Łęcznie istniał folwark. Zlokalizowany on był w północnej części wsi, przylegał do głównej drogi prowadzącej przez wieś. Zabudowania folwarczne wraz z kościołem i stodołą stanowiły układ przestrzenny. W centralnej części folwarku znajdował się dworek, jednak nie przetrwał on do czasów dzisiejszych. Nie ma też w miejscowości parku dworskiego. Drugim zasadniczym elementem składowym majątku było podwórze gospodarcze wraz z budynkami gospodarczymi, a ostatnim kolonia mieszkalna, budynki gospodarcze jak mieszkalne były w kompozycji rozproszonej. Północną ścianę podwórza gospodarczego zamykał dworek. Była to niezbyt okazała budowla wykonana z cegły na fundamentach kamiennych i kryta dachówką. Przed II wojną światową we wsi były dwie cegielnie, piekarnia, kuźnia oraz gospoda. Po wojnie budynek dworku został spalony przez Polaków. Łęczno było wówczas siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej. We wsi jest kilka miejsc wartych zobaczenia. Przede wszystkim należy wstąpić do zabytkowego kościółka rzymsko-katolickiego pod wezwaniem MB Królowej Polski. Kościół pochodzi z przełomu XV i XVI wieku. Jest to kościół filialny, należący do parafii p.w. św. Jadwigi w Białogardzie. Kościół wybudowano w stylu gotyckim. Posiada on elementy architektoniczne pochodzące z czasów jego budowy. Należą do nich wieża oraz ściany nawy, które były później  nadbudowane. W wyniku rozbudowy w  1867 r. świątynia zyskała neogotycki wystrój. Jednak z pierwotnego wyposażenia zachował się prawie cały wystrój tworząc zespół ołtarzowy. Do ciekawych elementów wyposażenia wnętrza należą: barokowy, wykonany na wzór flamandzki ołtarz główny z ok. 1669 r., barokowa ambona z II połowy XVII wieku, dzwony z XVII i XVIII w., renesansowa chrzcielnica, neoromańskie organy oraz neogotyckie witraże z XIX wieku. Poza tym we wsi warte obejrzenia jest stara zabudowa mieszkalna, w szczególności budynek bramny mieszkalno-gospodarczy z połowy XIX w. o konstrukcji ryglowej. Znajduje się on w centralnej części wsi, niedaleko kościoła - zagroda nr 45. Łęczno to niezwykłe miejsce. Znane jest wśród miłośników i badaczy życia ptaków. Wszystko to ze względu na to, że to miejsce upatrzyły sobie bociany białe. We wsi ptaki te utworzyły kolnię lęgową. Widok jest niezwykły. Mała miejscowość z kilkoma domostwami i prawie przy każdym znajduje się gniazdo bocianie. Jest tu 12 zajętych gniazd i jedno nie zasiedlone. Bociany mają tu swoje gniazda na dachach budynków, na słupach energetycznych oraz na drzewie. Bociany upatrzyły sobie Łęczno, ponieważ występują tu dla nich idealne warunki, różnorodność fauny i flory. Okoliczne łąki obfitują w owady, płazy, gady i gryzonie, które stanowią pokarm dla bocianów. Dodatkowo należy wspomnieć, że mieszkańcy wsi są dumni, że te piękne ptaki, będące pod ochroną, wybrały ich domostwa na swoje gniazda. Dlatego nikt tu ptakom nie przeszkadza, wręcz wszyscy się starają, aby miały wszystko, czego im potrzeba, a zwłaszcza zapewnia się im niezbędny do wylęgu spokój. Tak duża liczba gniazd zlokalizowanych w jednym miejscu jest atrakcja unikatową i będąc w okolicy trzeba koniecznie to zobaczyć. Obecnie we wsi nie ma szkoły, jest jeden sklep. Do wsi najlepiej dostać się rowerem lub samochodem.