Słodkowo to wieś położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Suchań. Wieś leży na Równinie Nowogardzkiej (Rynna Pęzińsko Suchańska) i Pojezierzu Ińskim, na terenie łagodnie pofalowanym, w otoczeniu łąk i pól uprawnych. W latach 1945–1954 siedziba gminy Słodkowo.
Wieś Słodkowo położona jest wzdłuż drogi powiatowej Suchań – Wiechowo. W północnej części miejscowości z drogą tą łączy się droga gminna biegnąca w kierunku Słodkówka, w południowej części miejscowości z drogą powiatową łączy się droga gminna Słodkowo –Tarnowo.
Miejscowość położona jest na północny zachód od Suchania (siedziby gminy) i na południowy wschód od Stargardu (siedziby powiatu). Ze Słodkowa jest: do Suchania 2 km, do Stargardu Szczecińskiego 22 km, do Recza 18 km, do Kalisza Pomorskiego 44 km, do Kołobrzegu 123 km, do Choszczna 20 km i do Gorzowa Wielkopolskiego 78 km.
Transport lokalny na trasie Suchań–Stargard Szczeciński zapewniony jest busem przez lokalnego przewoźnika. Za komunikację odpowiedzialny jest również PKS, zapewnia on połączenia w regionie, głównie ze Stargardem Szczecińskim i Szczecinem. Przystanki PKS, oddzielnie dla każdego kierunku, usytuowane są w północnej i środkowej części miejscowości.
Najbliższy przystanek PKP Sulino znajduje się w odległości ok. 2,5 km.
Powierzchnia wsi Słodkowo wynosi 8,22 km².
W początkowym okresie istnienia Słodkowo zamieszkiwała ludność o rodowodzie słowiańskim. Pierwsza wzmianka na temat miejscowości pochodzi z 1229 r. Wymieniana wówczas była jako jedna ze wsi wśród dóbr zakonu joannitów z Suchania. Po kasacji zakonu została włączona do domeny książęcej. W inwentarzach urzędu w Szadzku z 1862 r. zarejestrowano wieś z 40 łanami, gospodarstwo sołtysa, 4 zagrodników, karczmarza, pasterza, 13 warsztatów tkackich, 1 krawca. Po regulacjach gruntów w latach 1828–1831 r. 46 mórg z 18 mieszkańcami należało do Suchania. W 1868 r. odnotowano we wsi: gospodarstwo sołtysa, 16 pełnych gospodarstw chłopskich, 4 połówkowe, 1 zagrodnicze, 18 chałupników. Ogólnie do 39 gospodarzy należało 3430 mórg ziemi, w zabudowie były 63 budynki mieszkalne. W 1925 r. wieś posiadała 857,5 ha (19 gospodarzy posiadało ponad 20 ha, największe – 60 ha) z 56 budynkami mieszkalnymi (65 rodzin).
Obecnie podstawowym kierunkiem gospodarczym mieszkańców Słodkowa jest rolnictwo i hodowla. W Słodkowie znajduje się boisko sportowe oraz świetlica. Dzieci i młodzież mogą przebywać na jej terenie w godzinach popołudniowych, po zajęciach szkolnych. Zapisani na świetlicę mogą uczęszczać na: zajęcia plastyczne, ruchowe, gry i zabawy, zajęcia komputerowe, zajęcia socjoterapeutyczne.
Miejscowość zachowała czytelny układ wsi owalnicowej (zwarta zabudowa wokół wewnętrznego placu, z kościołem jako centralnym punktem wsi). Ponadto dobrze zachowała się tradycyjna zabudowa mieszkalna i gospodarcza (od połowy XIX w. do początku XX w.), posiadająca walory zabytkowe.
We wsi można zobaczyć budynek kuźni (przy gospodarstwie nr 2). Pierwsze wzmianki na temat istnienia w Słodkowie kowala pochodzą z 1868 r. Budynek, który można obecnie podziwiać został wybudowany w latach 20. XX w.
Największą atrakcją turystyczną wsi jest kościół pw. św. Józefa w Słodkowie. Obiekt został wzniesiony w II połowie XV w. z kamienia i cegły. Obiekt salowy, wybudowany na planie prostokąta, pierwotnie prawdopodobnie zamknięty od wschodu trójdzielną ścianą. Jednakże obecnie ściana prosta pochodząca z XIX w. Otwory okienne świątyni zostały przemurowane, z łukiem półeliptycznym. Na przełomie XVIII i XIX w. wzniesiono od zachodu wolnostojącą, szkieletową dzwonnicę, szalowaną deskami i przykrytą strzelistym hełmem o łagodnym spływie. Wewnątrz kościoła ambona, empora i ławy pochodzą z ok. 1600 r. Dzwon odlany z brązu (1592 r.) przez Hansa Monnicka ze Stargardu Szczecińskiego. W 1868 r. był to ewangelicki kościół filialny parafii w Suchanówku. Obecnie kościół rzymsko-katolicki.
Wiele atrakcji, szczególnie dla miłośników architektury sakralnej, dostarczy szlak zabytkowych kościołów gminy Suchań. Wśród obiektów do odwiedzenia znajdują się: kościół pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Suchaniu, kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sadłowie, kościół pw. św. Józefa w Słodkowie, kościół pw. Matki Boskiej Szkaplerznej w Słodkówku, kościół pw. Chrystusa Króla w Suchanówku, kościół pw. św. Franciszka z Asyżu w Nosowie, kościół pw. św. Antoniego w Żukowie, kościół pw. św. Jana Kantego w Wapnicy oraz młyn w Suchaniu, młyn wodny w Suchanówku, ruiny zamku w Suchaniu, a także pozostałości zamków w Wapnicy i Brudzewicach.
Osoby chcące podziwiać więcej przyrody powinny udać się aleja drzew umiejscowioną przy drodze Słodkowo – Tarnowo, na długości 700 m. Składa się ona z dębów szypułkowych, lip drobnolistnych i buków o obwocie pnia na wysokości 1.30 m od ziemi: 270-350 cm i wysokości 26 m.
Baza lokalowa jest niewielka. We wsi najlepiej zatrzymać się u prywatnych właścicieli oferujących wynajmowanie turystom prywatnych kwater. Działa również kilka gospodarstw agroturystycznych. Również zaplecze gastronomiczne jest skromne i głównie opiera się na posiłkach serwowanych przez prywatnych gospodarzy.
Warto zobaczyć