Park Natury Zalewu Szczecińskiego jest położony w pobliżu osady Czarnocin, w powiecie goleniowskim, w gminie Stepnica. Rozpościera się od północnej strony wsi, skąd zaczyna się Kanał Czarnociński, uchodzący do Zalewu Szczecińskiego.

Park został otwarty stosunkowo niedawno, bo 7 października 2005 r. z inicjatywy Stowarzyszenia na Rzecz Wybrzeża. Głównym celem powstania parku jest połączenie efektywnego sposobu zarządzania terenami z dobrymi praktykami rolniczymi, edukacją przyrodniczą oraz użytecznością socjologiczną i rekreacyjną. Warto dodać, że park jest pierwszą w Polsce tego typu inicjatywą, która ma za zadanie wdrażać aktywną ochronę przyrody. Zarządzany jest przez Stowarzyszenie na Rzecz Wybrzeża, przy współpracy Urzędu Morskiego w Szczecinie, Nadleśnictwa Goleniów oraz gmin Wolin i Stepnica. Warto wspomnieć, że park nie jest terenem chronionym, tak jak park narodowy, krajobrazowy czy chociażby rezerwat przyrody, ponieważ jego celem jest udostępnienie walorów tych terenów do pełnego z nich korzystania przez człowieka, w atmosferze rekreacji, spokoju i współistnienia z naturą. Znajdują się jednak na terenie parku tereny chronione, np. Rezerwat Czarnocin, który jest niedostępny do zwiedzania z racji podmokłych terenów, chroniący dwa gatunki paproci (długosza królewskiego i wiciokrzewu pomorskiego) oraz woskownicę europejską.

Powierzchnia parku wynosi ponad 4000 ha terenów zielonych (lasów Puszczy Goleniowskiej, łąk i pastwisk) oraz wód Zalewu Szczecińskiego. Tereny te są włączone do wspomnianego obszaru NATURA 2000 jako ostoja ptasia. Dużą atrakcją parku dla turystów są koniki polskie i krowy rasy Scottish Highland. Zostały one sprowadzone na te tereny, aby pełnić rolę „żywych kosiarek”, które dzięki swojej działalności, pozwalają na zróżnicowanie roślinności i ułatwiają zarazem bytowanie innym gatunkom zwierząt, głównie ptakom (które dzięki mozaice terenów zielonych, mają idealne miejsca do żerowania). Z racji tytułu ostoi ptasiej, nie można nie zwrócić uwagi na ten rodzaj zwierząt. Ukształtowanie terenu i jego różnorodność pod kątem przyrodniczym, pozwala wielu gatunkom znaleźć na terenie parku swoje miejsce. Można zatem spotkać stada gęsi, które żerują pośród łąk, czajki, pliszki szare i żółte, a także żurawie, bekasy, skowronki i derkacze. Niekwestionowanym jednak królem ptasiej społeczności jest majestatyczny bielik, który cieszy oko swoją okazałą sylwetką, szybującą na tle nieba. Miejsca jego gniazdowania i chowania młodych są objęte ochroną strefową.

Miłośnicy botaniki znajdą na terenie parku unikatowy pod kątem przyrodniczym Półwysep Rów, gdzie rosną takie rośliny, jak świbka morska, muchotrzew solniskowy, mlecznik nadmorski, koniczyna rozdęta, centuria nadbrzeżna. Jest to o tyle cenne miejsce, że prawdopodobnie jedyne już w Polsce, gdzie rośliny te występują w naturalnym dla nich środowisku.

Park ma rozwiniętą infrastrukturę turystyczną, dzięki czemu zwiedzający mogą dokładnie poznać walory tego obszaru. Przy wejściu na teren parku został zainstalowany punkt informacyjny, skąd można przed wyruszeniem w dalszą drogę, zdobyć niezbędną wiedzę na temat otoczenia, a także zapoznać się z mapą terenu oraz zaznaczonymi na niej najważniejszymi miejscami i stanowiskami. Można też przysiąść i posilić się przed dalszą podróżą przy drewnianych ławach, nad którymi zbudowane zadaszenie uchroni przed opadami lub da wytchnienie cieniem w słoneczne dni. Przez teren parku przebiega droga, która została częściowo utwardzona i co ważne, nie jest oddzielona od pozostałej części obszaru, dzięki czemu zwierzęta mogą migrować dowolnie po całym terenie. W parku jest też zbudowana wieża obserwacyjna, która pozwoli spojrzeć na obszar z innej perspektywy. Przemieszczać się po parku można pieszo, na rowerze lub konno. Wjazd samochodem jest niemożliwy, ale przed wejściem jest parking, na którym można zostawić mechaniczne pojazdy. Park jest uznany za „raj dla ptaków” i cieszy się dużą popularnością, dzięki czemu odwiedza go wiele osób, których pasją jest podglądanie życia tych zwierząt.