Wzgórze Kupały znajduje się w dzielnicy Golęcino, w północnej części miasta. Usytuowane jest w obrębie ulic Marzanny, Białogórskiej, Świętojańskiej, Pokoju i Strzałowskiej. Przecięte jest ono przekopem linii kolejowej Szczecin – Trzebież. Dojazd środkami komunikacji miejskiej zapewnia autobus linii 59 (przystanek Świętojańska nż). Samochodem z centrum najłatwiej dojechać kierując się z dworca głównego PKP na północ wzdłuż torów tramwajowych, ulicami kolejno Kolumba, Nabrzeże Wieleckie, Jana z Kolna, Łady, Firlika, Antosiewicza, Nocznickiego, Stalmacha, Druckiego-Lubeckiego, Ludową, Dębogórską i Wiszesława, a następnie Strzałkowską do Białogórskiej, przy której można zostawić samochód.

Wzgórze Kupały to naturalne wzniesienie morenowe o wysokości 70 m n.p.m., będące częścią Skarpy Odrzańskiej. Począwszy od XIII w. stanowiło ono własność klasztoru cysterek, które wykorzystały doskonale nasłonecznione zbocza wzgórza do uprawy winorośli. W XIX w. wzgórze zmieniło swą funkcję, stając się popularnym wśród okolicznych mieszkańców terenem rekreacyjnym i wypoczynkowym. Wtedy też nadano mu nazwę Wzgórza Elżbiety, będącą pamiątką po wizycie tu w latach 20. XIX w. następcy pruskiego tronu Fryderyka Wilhelma wraz z księżniczką Elżbietą, którą zachwycił widok roztaczający się ze wzgórza. W późniejszych latach obok punktu widokowego przedstawiającego dolinę Odry, jezioro Dąbie i odrzańskie wyspy, wybudowano popularny lokal rozrywkowy wraz z restauracją. Po drugiej wojnie światowej zabudowa wzgórza w wyniku postępującej dewastacji została rozebrana. Zachował się wybudowany podczas wojny schron przeciwlotniczy, gdzie przez pewien czas znajdował się magazyn chorągwi ZHP, a także milicyjna strzelnica. Jedną z nielicznych zachowanych atrakcji wzgórza jest także mostek widokowy przerzucony nad przekopem kolejowym.