Szlak prowadzi po leśnych terenach miasta Szczecin oraz po Wzgórzach Warszewskich. Przebieg szlaku: Szczecin Gocław pętla autobusowa - Bukowo - Stare Bukowo Ruiny - Wysoki Staw - Wodozbiory - Podbórz Ruiny - Szczecin Warszewo. Numer w Zachodniopomorskiej Bazie Szlaków Turystycznych: P-Y-ZS-041, wg PTTK: ZP-1050-Y. Oznaczony jest kolorem żółtym.
Jest to jeden z najciekawszych szlaków, łączących północne dzielnice Szczecina. Poznamy na nim przedwojenną historię miasta. Jest to również gratka dla poszukiwaczy starego Szczecina i śladów po dawnych miejscach rekreacyjnych, których przed wojną tu nie brakowało.
Odcinek 1: Szczecin Gocław pętla autobusowa - Bukowo ul. Nehringa pomnik. Nawierzchnia: asfalt, drogi utwardzone, drogi gruntowe, polbruk.
Naszą wędrówkę rozpoczynamy w szczecińskiej dzielnicy Gocław na pętli (linia tramwajowa nr 6 i autobusowa nr 102 oraz przystanek linii nr 58). Rozpoczęcie szlaku zaznaczone jest na słupie po drugiej stronie ulicy. W okolicy pętli możemy podziwiać zabytkowy dom z zegarem słonecznym. Jest tu też przystań jachtowa z hotelem oraz zabytki przemysłowe - zespół dawnego młyna parowego (później olejarni przy ul. Dębogórskiej) oraz zespół fabryczny przy ul. Światowida, który mijamy po lewej stronie, gdy jedziemy tramwajem na Gocław.
Ruszamy na północ, aby po chwili skręcić w lewo i przejść pod wiaduktem kolejowym. Następnie ścieżkami leśnymi wchodzimy na szczyt Zielonego Wzgórza. Tu naszym oczom ukazuje się okazała Wieża Bismarcka (Bismarckturm), nazwana przez powojenne władze Wieżą Gocławską, z której tarasów rozciągają się ponoć przepiękne widoki na dolinę Odry. Niestety, nie da się na nią wejść legalnie. Wieża ma 25 m wysokości, wykonana została z betonu, a z zewnątrz licowana jest wapieniem muszlowym. Zielone Wzgórze ma też swoje tajemnice – to schrony, wydrążone we wzniesieniu.
Ruszamy dalej szlakiem drogami leśnymi. Kierując się na północ, dochodzimy do końcówki ul. Narciarskiej i skręcamy w lewo. Przechodzimy strumień Glinianka, płynący w wąwozie i idziemy dalej za znakami. Na skrzyżowaniu skręcamy w prawo i przechodzimy następne skrzyżowanie na wprost. Szeroką leśną drogą dochodzimy do rozwidlenia i skręcamy za znakami w lewo skos. Po około 250 m przechodzimy przez mostek nad Osińcem. Wchodzimy w ul. Tęczową i wędrując pośród domów jednorodzinnych, dochodzimy do skrzyżowania z ul. Nehringa i skręcamy w lewo. Na skrzyżowaniu z Szosą Polską zobaczymy pomnik poświęcony tym, którzy zdobywali Szczecin. Jest tu nowa tablica - wcześniejsza, w języku rosyjskim, poświęcona była żołnierzom radzieckim.
Odcinek 2: ul. Nehringa pomnik - Wysoki Staw. Nawierzchnia: asfalt, drogi utwardzone, drogi gruntowe.
Odcinek, pomimo eleganckiego początku, należy do dość trudnych. Od pomnika skręcamy na północ (ul. Szosa Polska), aby po chwili skręcić w lewo (ul. Na Wzgórzu). Na kolejnym skrzyżowaniu z ul. Górną, skręcamy w prawo, a na rozwidleniu w lewo skos. Tu kończy się dobra droga asfaltowa i wchodzimy w utwardzoną drogę żużlową. Po prawej mijamy rozbudowujące się Bukowo, a nasza droga zamienia się w dość wyboistą i rozjeżdżoną drogę polną, która po deszczach jest pełna kałuż i błota. Na wysokości ul. Do Dworu, tuż za budynkiem po lewej stronie, skręcamy w lewo w ścieżkę polną. Wchodzimy w dość trudny odcinek szlaku, prowadzący po małych, często gliniastych ścieżkach ogrodu i parku Starego Bukowa i strumienia Gręziniec (Grzeziniec), podmokłych, a bywa, że nawet zalanych wodą. To właśnie w tym parku znajdował się urokliwy, zbudowany w poczdamskim klimacie zespół pałacowo-parkowy. Obecnie zachowały się tylko ruiny budynków i pozostałości basenu, zaś park, niegdyś angielski, przypomina zwykły las. Tylko wytrawni przyrodnicy odnajdą tam ciekawe okazy. W okolicach trasy znajdziemy sporo pomników przyrody: sędziwe buki, kasztanowce, jaśminy, forsycje, graby, wiązy, stare akacje. Zachowały się także winobluszcze pnące.
Po przejściu przez atrakcyjne tereny Starego Bukowa, dochodzimy do ul. Wkrzańskiej i skręcamy w prawo w szeroką, rozjeżdżoną drogę polną (gliniaste błoto po deszczach i roztopach). Na południe od tego miejsca znajduje się Głaz Bukowski, granit o obwodzie 6,8 m i wysokości 2,7 m. Na głazie napis w języku niemieckim: „Przyroda jest nieskończenie zróżnicowanym Bogiem. Schiller”. Mijamy aleję drzew i po około 350 m skręcamy w drogę w prawo. Dochodzimy nią do skrzyżowania z ul. Ogrodniczą i skręcamy w lewo. Drogą polną, kierując się łukiem na południowy zachód, dochodzimy do Wysokiego Stawu na terenie zespołu przyrodniczo-krajobrazowego „Wodozbiór”.
Odcinek 3: Wysoki Staw – Warszewo węzeł szlaków. Nawierzchnia: asfalt, drogi utwardzone, drogi gruntowe, bruk.
Wędrujemy starą alejką po terenach „Wodozbioru”, okrążając po lewej stronie jego podmokłe obszary zalewowe. Na północnym krańcu wchodzimy w mały lasek, przecinamy go i dochodzimy do skrzyżowania (po drodze odbicie drogą leśną do wieży widokowej, znajdującej się w odległości kilkuset metrów). Skręcamy na nim w lewo i dochodzimy do lasu. Po drodze mijamy po prawej stronie ruiny przedwojennych budynków. Poruszamy się ul. Kredową, mając dokoła malownicze widoki. Wchodzimy w las i za znakami skręcamy w prawo, wchodząc na tereny Podbórza. Tutaj ponownie spotykamy się z przedwojenną historią tego kompleksu rekreacyjno-wypoczynkowego Szczecina. Mijamy ruiny Leśnego Zameczka oraz pamiątkowe głazy - pomnik ku czci sportowców. Dochodzimy do drogi asfaltowej, gdzie na chwilę spotykamy się z czerwonym szlakiem pieszym Las Arkoński - Mścięcino. Po drugiej stronie ul. Podbórzańskiej znajdują się ruiny ośrodka dla bogatej młodzieży Kinderheim.
Po eksploracji Podbórza wracamy do węzła szlaków i skręcamy w lewo (południe). Chwilę idziemy drogą asfaltową, aby skręcić pod kątem 90 stopni w lewo. Przechodzimy las sosnowy z ruinami Podbórza. Po około 500 m skręcamy za znakami w prawo skos, schodząc ponownie do szerokiej drogi i ul. Kredowej. Opuszczamy teren „Wodozbioru” i wchodzimy do północnej części Warszewa. Ul. Kredową dochodzimy do skrzyżowania z Podbórzańską i idziemy nią, mijając szkołę, aż do ul. Szczecińskiej. Na tym odcinku możemy odnaleźć schowaną w zaroślach około stuletnią, zabytkową drewnianą pompę - niestety, zdewastowaną i zapomnianą. Przechodzimy na drugą stronę ulicy i wchodzimy na malowniczy skwerek z pomnikiem słonia, ustawionym niegdyś na środku fontanny. Wykonany został w 1934 r. przez artystę Kurta Schwerdtfegera. Tutaj nasz szlak kończy/zaczyna swój bieg. Również w tym miejscu znajduje się węzeł szlaków pieszych: niebieski do Lasku Arkońskiego oraz czarny do Polany Harcerskiej. W okolicy węzła szlaków są dwa przystanki autobusowe linii 57 i 87 w kierunku Szczecina. Ze skrzyżowania widzimy neogotycki kościół z II poł. XIX w. wraz z ocalałą emporą organową. Jeśli pójdziemy dalej ul. Szczecińską (za znakami czarnymi i niebieskimi), dojdziemy do lapidarium na miejscu przedwojennego cmentarza. Na cmentarzu znajdowała się kaplica oraz obelisk poświęcony poległym w I wojnie światowej. Do dzisiaj zachował się tylko postument i betonowe słupy ogrodzenia. Na zboczu od strony ul. Wapiennej stoją ruiny cmentarnej kaplicy.
Warto zobaczyć