Klasztor położony jest w południowo wschodniej części miasta, u nasady półwyspu na jeziorze Zamkowym. W pobliżu znajduje się kościół pw. św. Antoniego, Muzeum Ziemi Wałeckiej oraz Sąd Rejonowy. Dojazd z ulicy Kilińszczaków: ulicą Pocztową, wiodąca wprost do klasztoru.

Pierwszym z kapucynów, który przybył do Wałcza był o. Ernest Łanucha. Pomagał on w pracy duszpasterskiej wałeckiemu proboszczowi parafii pw. św. Mikołaja, wówczas jedynej parafii w mieście. W 1945 roku, otrzymał od prowincjała zakonu Braci Mniejszych Kapucynów, o. Kazimierza Niczyńskiego, pozwolenie na założenie w Wałczu placówki zakonnej. W mieście istniał opuszczony kościół ewangelicki, przy nim zaś pastorówka. 29 kwietnia 1946 roku przekazano mienie poewangelickie na potrzeby powstającej placówki kapucynów. Rozpoczęły się prace remontowe, a wiosną 1947 roku, przybył do Wałcza o. dr Gabriel Banaś, kaznodzieja i rekolekcjonista, który 1 lipca 1947 r. został przełożonym placówki. 6 października 1949 roku ustanowiono przy kościele pw. św. Antoniego samodzielną placówkę duszpasterską na prawach parafii, zaś o. dr Gabriel Banaś został jej administratorem z wszelkimi uprawnieniami przysługującymi
proboszczom. Wkrótce pojawili się w Wałczu kolejni ojcowie kapucyni i od tego czasu nieprzerwanie pracują prowadząc parafię pw. św. Antoniego. Organizują i prowadzą takie wspólnoty jak: Franciszkański Zakon Świeckich, Żywy Różaniec, Młodzież Franciszkańska TAU, Caritas Parafii, Ruch Światło Życie, Kręgi Domowego Kościoła, Neokatechumenat, Odnowa w Duchu Świętym, Akcja Katolicka, Krąg Biblijny, Liturgiczna Służba Ołtarza i wiele innych.