Rezerwat mieści się w powiecie choszczeńskim, w gminie Bierzwnik. 

Położony jest w leśnictwie Łasko, w Nadleśnictwie Bierzwnik, w obrębie leśnym Wygon. Oddalony jest o ok. 3 km na południe od wsi Klasztorne, ok. 300 metrów od drogi wojewódzkiej nr 160 na wschód. Rezerwat leży tuż przy granicy z województwem lubuskim i najbliżej mu do wsi Grąsy (gmina Dobiegniew).

Podobnie jak Rezerwat na Wyspie w Bierzwniku, Źródlisko Skrzypowe powstało w 1977 roku. Ma też zbliżoną powierzchnię, gdyż wynosi ona 1,05 ha (najmniejszy rezerwat przyrodniczy regionu).

Jest to typowy rezerwat florystyczny, gdzie główne zadania skupiają się na podtrzymywaniu naturalnych warunków roślinnych i zahamowaniu wszelkich procesów to uniemożliwiających. Dlatego rezerwat ma charakter częściowy – możliwe są ingerencje w ekosystem, jeśli mają one na celu utrzymanie prawidłowych procesów bądź umożliwią odtworzenie danych zjawisk czy zahamowanie nieprawidłowości.

Po samej nazwie rezerwatu można stwierdzić co jest jego głównym celem ochronnym - jest to zachowanie stanu aktualnego dla skrzypu olbrzymiego, który jest przodującą rośliną na tym obszarze. Roślina ta osiąga średnio wysokość od 1,5 do 2 m, lecz zdarzają się także wyższe okazy. Drugą ciekawą i rzadko spotykaną gdzie indziej rośliną jest kokorycz wątła. Jest to roślina o znacznie mniejszych rozmiarach niż skrzyp, ale warta obejrzenia, gdyż w Polsce jest ona bardzo rzadka. Dodatkowo szata roślinna jest tu wysoko rozbudowana, przeplatają się rośliny pospolite z tymi unikatowymi tworząc jedyny w swoim rodzaju krajobraz. Obok roślin w rezerwacie spotkać można liczne zwierzęta. Głównie gniazdują tu ptaki, lecz obserwowane są tu również przedstawiciele małych ssaków. 

Rezerwat leży w dolinie urokliwej rzeki Kaczynki (inaczej zwanej Koczynką), co czyni ten obszar jeszcze bardziej urokliwym. Cały teren rezerwatu jest lekko podmokły, a to za sprawą olszyny - dominującego drzewa na tym terenie. Dzięki temu las w swojej strukturze zbliżony jest do górskich lasów olszynowych. Jest to nietypowe zjawisko na terenach nizinnych. 

Najlepszym okresem do odwiedzenia rezerwatu jest sezon letni (maj – wrzesień). To właśnie wtedy jest możliwość obejrzenia w całej okazałości skrzypu olbrzymiego, który występuje znacznie częściej na obrzeżach rezerwatu niż w samym jego środku, co jest dobrą wiadomością dla spacerowiczów, dla których wstęp do samego rezerwatu jest zabroniony.