Pojezierze Zachodniopomorskie wchodzi w skład Pojezierzy Południowobałtyckich i rozciąga się od Doliny Dolnej Odry na zachodzie, po dolinę Łupawy na wschodzie. Od północy graniczy z Pobrzeżem Szczecińskim i Pobrzeżem Koszalińskim. Przez tereny pojezierzy przebiegają liczne szlaki komunikacyjne. Ze wschodu na zachód prowadzi droga krajowa nr 20 z Gdyni przez Bytów, Drawsko Pomorskie do Stargardu Szczecińskiego. Z północy na południe region przecina droga krajowa nr 3 ze Świnoujścia, przez Szczecin i Gorzów Wielkopolski do granicy z Czechami w Jakuszycach, droga krajowa nr 11 z Kołobrzegu przez Koszalin i Szczecinek do Poznania i Bytomia, czy droga krajowa nr 21 z Ustki przez Słupsk do Miastka. Poza tym istnieje też dość gęsta sieć dróg wojewódzkich i powiatowych. Region przecięty jest również liniami kolejowymi łączącymi Szczecin, Szczecinek, Kołobrzeg i Koszalin.

Pojezierze Zachodniopomorskie obejmuje powierzchnię ok. 9,7 tys. km². Jest to teren rozciągając się od Odry w kierunku północnowschodnim i składa się z siedmiu mniejszych jednostek fizjograficznych, tzw. mezoregionów: Pojezierze Myśliborskie, Pojezierze Choszczeńskie, Pojezierze Ińskie, Pojezierze Drawskie, Wysoczyzna Łobeska, Wysoczyzna Polanowska i Pojezierze Bytowskie. Kraina ta uznawana jest za jeden najbardziej malowniczych zakątków Pomorza Zachodniego. Rzeźba terenu została uformowana głównie w okresie ostatniego zlodowacenia bałtyckiego, około 12 tys. lat temu. Pozostawiło ono po sobie bardzo urozmaicony krajobraz z wysokimi pasmami wzgórz morenowych, wzniesieniami, pagórkami, dolinami rzecznymi oraz licznymi jeziorami, wąwozami i jarami. Wzgórza rozciągają się równolegle do wybrzeża Bałtyku. Ich wysokość zwiększa się w kierunku północno-wschodnim, wynosi od stu kilkudziesięciu metrów w pobliżu doliny Odry do ponad 250 m w okolicy Bytowa (Siemierzycka Góra, 256 m n.p.m.). Liczne wzniesienia porośnięte lasami sprawiają, że krajobraz miejscami upodabnia się do górskiego, czego przykład można zobaczyć, jadąc trasą łączącą Ińsko z Kozami Pomorskimi. Droga ta nazywana „Wstęgą Ińską”, wije się niczym górska droga, na odcinku 7 km jest aż 55 zakrętów. W strefie wzgórz przebiega dział wodny pomiędzy rzekami uchodzącymi bezpośrednio do Morza Bałtyckiego (Słupią, Wieprzą, Parsętą, Regą), dopływami dolnej Odry (Iną i Płonią), a dopływami Noteci (Drawą, Gwdą) i Wisły (Brdą i Wdą), a przez Pojezierze Zachodniopomorskie przepływa liczne rzeki, m.in. Ina, Gwda czy Drawa. Są czyste, szczególnie u źródła, mają przejrzystą wodę, spływają z południowych stoków wzniesień, ze względu na zmiany wysokości terenu niejednokrotnie przybierają charakter podgórskich potoków, przecinając wzniesienia morenowe i tworząc charakterystyczne dla tego terenu parowy i wąwozy. Ze względu na piękne otoczenie przyrody często odwiedzane są przez kajakarzy.

Pojezierze Zachodniopomorskie bywa też nazywane krainą tysiąca jezior, przeważnie są to zbiorniki typu rynnowego, a ich cechą charakterystyczną jest znaczna długość, stosunkowo niewielka szerokość i dość duża głębokości. Brzegi wielu z nich są urozmaicone, często ograniczone stromymi krawędziami , w innym przechodzą w tereny podmokłe i bagienne. Wiele z nich przynajmniej częściowo otaczają lasy, co jeszcze bardziej dodaje im uroku. Zwykle zbiorniki te to miejsca przyjazne do kąpieli i rekreacji wodnej (wędkarstwo, kajakarstwo, żeglarstwo, nurkowanie i inne). Najwięcej akwenów znajduje się na Pojezierzu Drawskim i Myśliborskim. Największym jest Jezioro Drawsko, które ma powierzchnię 1 871,5 ha. Zajmuje drugie miejsce w Polsce pod względem głębokości - 83 m. Posiada rozwiniętą linię brzegową, znajduje się na nim 12 wysp, z których największa, Bielawa, jest piątą w kraju pod względem wielkości wyspą jeziorną. Obecnie dla turystów została wytyczona na niej atrakcyjna ścieżka przyrodnicza. Warte polecenia jest też jezioro Ińsko. Powstało ono w miejscu połączenia pięciu rynien polodowcowych, w wyniku czego kształtem przypomina dłoń, a jego zatoki, tzw. "palce", skierowane są w kierunku zachodnim. Strome, wschodnie brzegi pokryte są głazami narzutowymi. Utworzono tu rezerwat "Kamienna Buczyna". Jest to też jedno z najczystszych jezior w regionie, często odwiedzane przez wędkarzy i przez nurków, którzy eksplorować mogą urozmaicone dno. Miejsce dawnych naturalnych skupisk leśnych zajęte są dziś przez bory sosnowe, będące najpopularniejszą nasadą w ramach upraw gospodarczych.

Walory przyrodnicze i krajobrazowe pojezierza są unikatowe w skali kraju, dlatego też objęto je różnymi formami ochrony przyrody. W 1979 r. powstał Drawski Park Krajobrazowy, najstarszy i największy park krajobrazowy w województwie zachodniopomorskim, o powierzchni ponad 414 km2 (jego otulina to dodatkowe 222 km2). Ochronie podlegają zarówno formacje przyrody nieżywionej, takie jak wały morenowe, głazy narzutowe i same jeziora (tylko tych o powierzchni 1 ha jest tu 47), podejmowane są też działania mające na celu zachowanie naturalnej flory i fauny regionu. W rezerwatach „Torfowisko nad Jeziorem Morzysław Mały” i „Torfowisko Toporzyk” ochronie podlegają takie gatunki, jak mchy torfowce, widłaki, storczyk błotny, rosiczka długolistna, bażyna czarna, bagno zwyczajne, kukułka Traunsteinera czy podkolan biały. Najbardziej cennymi pod względem przyrodniczym są tzw. jeziora lobeliowe, np. Czarnówek, Kapka i Łęka. Charakteryzują się czystymi wodami i występowaniem reliktowej roślinności.

W rezerwacie „Jezioro Czarnówek” są to np. lobelia jeziorna, brzeżyca jednokwiatowa czy poryblin jeziorny. W wodach wielu akwenów występują rzadkie rośliny pływające, takie jak grzybień biały, grążel żółty czy paproć pływająca. Innym miejscem ochrony przyrody jest Iński Park Krajobrazowy, w którego szacie roślinnej dominują lasy bukowe. W ich runie rośnie wiele roślin zagrożonych wymarciem, np. wawrzynek wilczełyko, marzanna wonna, widłak goździsty, kokorycz drobna czy dzika porzeczka czarna. Ukształtowanie powierzchni terenu, różnorodność szaty roślinnej i warunki wodne wpływają na zróżnicowanie siedlisk zwierząt. Występuje tu bogactwo gatunków bezkręgowców, wiele z nich żyje w wodach, jak na przykład bardzo już nieliczny i zagrożony rak błotny, którego można jeszcze znaleźć w wodach jezior na Pojezierzu Drawskim i Ińskim. Akwenem o najbogatszej ichtiofaunie w tym regionie jest rzeka Drawa, do której na tarło wpływają m.in. łososie i trocie wędrowne. Spośród płazów i gadów warto wymienić takie gatunki chronione, jak traszkę grzebieniastą, kumaka nizinnego czy niezwykle rzadkiego żółwia błotnego. Na Pojezierzu Zachodniopomorskim występuje też wiele rzadkich i chronionych gatunków ptactwa, głównie wodno-błotnego. W celu ochrony licznych ptaków utworzono „Ostoję Ińską”, obszar ochrony przyrody w ramach programu Natura 2000. Gniazduje tu ponad 140 gatunków ptaków, m.in. bocian czarny i biały, żuraw, lelek, derkacz, bąk, błotniak stawowy, zimorodek czy ortolan. Licznie występujące ptactwo, szczególnie wodno-błotne, jest cechą charakterystyczną dla całego obszaru Pojezierza Zachodniopomorskiego. Liczne są również ssaki. Tereny nad zbiornikami wodnymi są świetnym miejscem do żerowania dla wydr i bobrów, zaś w lasach występują licznie sarny, jelenie, zające, nietoperze, dziki, lisi, a nawet łosie i żubry.

Walorem pojezierza jest też bogata historia. Ze względu na dostatek żywności dostarczanej przez jeziora, rzeki i lasy w postaci zwierzyny, ryb, owoców i grzybów, osiedlano się tu już od wieków, co potwierdzają datowane nawet na osiem tysięcy lat wstecz znaleziska archeologiczne. Swoje siedziby miały tu też słynne rody pomorskie oraz zakony, które miały znaczny wpływ na rozwój terenów. Można zwiedzać tu wspaniałe budowle gotyckie, takie jak kościoły w Reczu, Chociwlu czy Myśliborzu. W przeszłości budowano tu także zamki rycerskie, które podziwiać można jeszcze np. w Świdwinie, Szczecinku czy Starym Drawsku. Choć czasem są to już tylko ruiny, to wciąż są malownicze.  Wiele małych miejscowości kryje bogatą historię. We wsi Strzmiele na Wysoczyźnie Łobeskiej znajduje się rezydencja rodu Borków wzniesiona w XVI w., zwana „Wilczym Gniazdem”. Tutaj urodziła się Sydonia von Borck, postać popularna w całej Europie, którą w 1620 r. uznano za czarownicę i ścięto, a następnie spalono na szczecińskim zamku.

Spośród wielu interesujących szlaków turystycznych przez teren Pojezierza Zachodniopomorskiego przebiega Europejski Szlak Cysterski. Pojezierze Zachodniopomorskie to bardzo atrakcyjny teren turystyczno–krajoznawczy. Turyści mają tu do dyspozycji setki kilometrów znakowanych szlaków pieszych, rowerowych, a nawet konnych. Zarówno jeziora, jak i rzeki, to doskonałe miejsce do uprawiania sportów wodnych, takich jak kajakarstwo czy żeglarstwo. Czyste, zasobne w ryby wody przyciągają amatorów wędkowania. Wiele miejscowości leżących przy szlakach turystycznych i nad jeziorami posiada bazę noclegową, przystanie, wypożyczalnie sprzętu wodnego i rowerów.